Koersverslagen Aspiranten

2008 (veertienjarigen)

recentste eerst
zie ook foto's aspiranten en uitslagen

Veldegem 11/10/08: 6e
Het moest er aankomen: Het einde van mijn aspirantencarrière. Ik wou het in schoonheid afsluiten, we kozen het parcours van Veldegem uit om dit te doen. Er werd ondanks dat er 51 renners waren, in één reeks gereden. Een geluk voor mij, want al de concurrentie zat in de eerste reeks. Deze keer mochten we 18 ronden van 1.850 meter afgehaspeld worden op een rechthoekig parcours. Het was de enige koers op de zaterdag dus mocht je wel wat concurrentie verwachten. Die was er ook: Niels Vanderaerden, Thieme Van Ruymbeke, Kevin Deltombe, Jonas Rickaert, Maxime Farazijn, Miel Houfflyn, Arthur Vanlokeren...

Ik wist ook niet waarom, maar sommige jongens hadden veel zin om de startplaats goed te verkennen; daarom stonden ze er ook een klein halfuur. Direct van bij de start werd er goed door gereden door een Nederlander, de rest van de koers heb ik hem niet meer gezien. Ik wou revanche nemen voor mijn slechte prestatie van vorige week: aanvallen was de boodschap. Ik probeerde een paar keer, maar ik kreeg nooit genoeg ruimte vooral niet van Niels Vanderaerden die op iedereen zijn wiel sprong en meestal niet overnam. Hij wou blijkbaar een massasprint, jammer voor hem dat hij die niet zou winnen. Eén keer kwam er afscheiding, maar het gat was niet groter dan 10 meter. Ik was niet de enige die een massasprint wou ontlopen; ook vele andere renners kozen het hazenpad. Bijna altijd reed Niels Vanderaerden de kloof op de vluchter toe, deed hij het niet dan waren andere renners zo vriendelijk om het voor hem te doen. Nadat er eens 2 ronden vol aangevallen werd, ging Miel Houfflyn zijn kans. Niels had al vele gaten moeten toe rijden en kon niet direct op het wiel springen. Renners zoals Jonas Rickaert, Kevin Deltombe en ik gunden het Miel zeker dat hij eens een koers mocht winnen. Vanzelfsprekend reden wij er niet achter en probeerden zelfs een beetje de samenwerking op de vluchter te boycotten. Ik wou meegaan met Miel omdat hij de ideale partner is om weg te rijden en daarom wou ik er in mijn eentje naar toe rijden. Niels had zijn lesje geleerd en gaf me niet meer dan 5 à 10 meter. Miel kon het nog een ronde of twee volhouden, maar werd dan ingelopen. Jammer.

Na mijn demarrage op Miel kreeg ik slechte benen en kon niet direct op het wiel springen als er bommetje viel. Dan maar alles op de massasprint zetten. Naarmate de koers vorderde begon het weer wat beter te gaan. De laatste 4 ronden zat ik dan ook steevast van voor. Vastberaden om mijn plaats niet af te geven. Zoals verwacht werd het ook een massasprint. Ik zat goed vooraan, maar doordat een renner voor mij niet de sprinters kon volgen, moest ik langs hem gaan en zat daardoor tegen Maxime Farazijn. Het was ofwel hem of ik en ik trok aan het kortste eind. We waren juist voor een versmalling en Maxim zat bijna tegen een paaltje. Sorry daarvoor Maxim. Gelukkig kon hij verder sprinten en behaalde nog een 8ste plaats. Ik bevond me op dat moment op de 6e plaats. Ik kon nog een halve fietslengte goed maken op de Nederlander Etienne Van Empel, maar moest het onderspit delven met een half wiel. Kevin Deltombe won, hij reed heel het seizoen goed, maar hij had alleen de pech dat hij een paar keer tegen het asfalt ging. Niels Vanderaerden werd 2e, waarschijnlijk had hij te veel gaten moeten dichten. Thieme Van Ruymbeke en Jonas Rickaert stonden op een gedeelde 3de plaats. De Nederlander werd 5e en ik 6e. Ik kon dan toch het seizoen in schoonheid afsluiten.


Waregem 05/10/08: 13e
We stonden deze week voor een heus dilemma: Waregem of Watou. We kozen dan maar voor het gemakkelijkste Waregem omdat het dichter bij huis is en er waarschijnlijk meer concurrentie zou zijn. Dat was inderdaad het geval: Kevin Deltombe, Jonas Rickaert, Seppe Verschuere, Maxim Farazijn, Arthur Vanlokeren... Het regende vandaag pijpenstelen, je zou er geen hond doorsturen. We moesten 24 ronden van 1.5 km afleggen op een kletsnat parcours. Doordat er 2 koersen waren in West-Vlaanderen, werd er in één reeks gereden. 

Van bij de start werd er door Laurens Clement doorgetrokken, ik startte redelijk achteraan omdat ik nog juist voor de koers van wielen veranderde (ik kon niet goed remmen met mijn carbonnen wielen). Ik schoof stelselmatig op en wachtte rustig af. Je zou het misschien niet denken, maar de meeste renners hadden zin om te koersen behalve dan de grote kanonnen die waarschijnlijk door de regen verkleumd waren. Na een ronde of vijf zat ik helemaal vooraan. Maxim Farazijn had een paar ronden de kop genomen en ik viel eens aan in het stuk naar de meet. Het was eigenlijk meer de benen testen, ik voelde dan ook meteen dat er iets mis was. Als mijn benen wat minder goed waren dan is mijn ritueel om te demarreren omdat ze dan op het einde beter worden. Dit was vandaag jammer genoeg niet het geval. Ik reed heel de koers met zandzakken aan mijn lijf. Ik had moeite met de vele, plotse tempoversnellingen en verlangde naar het einde. Helaas voor mij waren onder andere Jonas Rickaert, Damon Maes en mijn ploegmaat Jason Vanneste het daar niet mee eens. Elk om beurt demarreerden ze. Ze reden elk een dijk van een koers en de laatste 2 hadden volgens mij een betere plaats verdiend

Voor mij kwam het einde als een verlossing. Ik wou wel nog een goed plaatsje van voor bemachtigen. In de laatste ronde zat ik vooraan, maar liet me dan een beetje wegdrummen. Ik ging ongeveer als 15e door de bocht en eindigde dan 13e. Jonas Rickaert won verdiend met een halve fiets voor op Kevin Deltombe en toekomstig ploegmaat Maxim Farazijn (die een spaak brak onderweg en knap terugkeerde). (ook)Toekomstig ploegmaat Arthur Vanlokeren en Simon Kenn sloten de top vijf af. Conclusie: Voor mij is het misschien niet slecht dat het einde van het seizoen in zicht is. En als het einde van het seizoen daar is dan ben je altijd welkom bij onze supportersavond op 7 november te Sint-Eloois-Winkel.


Pommeroeul 27/09/08: 2e
Omdat mijn ouders zondag niet konden, gingen we nog maar eens in Wallonië koersen. Het was prachtig weer in het pittoreske stadje Pommeroeul. Wij dachten dat de koers in Bernissart was, maar het was verplaatst naar het naburige dorpje Pommeroeul. Deze keer waren 20 renners de inschrijvingstafel gepasseerd. We moesten 25 ronden van 1.4 km afleggen op een parcours met weinig bochten. De favoriet vandaag was Seppe Verschuere, samen zouden we proberen weg te rijden.

We startten relatief rustig omdat niemand waarschijnlijk zin had om de beuk er in te gooien. Ik wachtte mijn moment rustig af. Er zat in het parcours één moeilijke bocht van ongeveer 120°, na die bocht werd er veel gedemarreerd. Vanaf ronde 5 begon ik aan te vallen. Ik probeerde het zeker wel 15 keer, maar het parcours leende er zich niet toe om weg te rijden. Vooral Seppe Verschuere, Loïc Penserini en Cedric Verbeken waren actief. Er werd wel veel aangevallen, maar nooit doorgezet. Iedere keer als ik probeerde, sprong er wel iemand op mijn wiel. Ik kreeg nooit genoeg voorsprong in het begin van mijn aanval waardoor ik niet weg geraakte. Het was net alsof de rest van het peloton op een massasprint hoopte. Dat zouden ze ook krijgen. Alleen de laatste 5 ronden kreeg je wat ruimte om aan te vallen. Cedric Verbeken probeerde het de laatste 2 en hij kreeg wat ruimte, maar kon het niet halen tegen een compact peloton. 

We gingen dan de laatste ronde in. Ik zat wat vanachter doordat een renner mij hinderde toen er nog een demarrage werd geplaatst. De laatste bocht lag op 100 meter van de meet en het was wind mee dus moest je aan kop door die bocht gaan. Seppe Verschuere ging aan op ongeveer 100 meter voor de aankomst en nam direct een paar meter. Er zat één renner tussen mij en Seppe. Ik had nog niet gezien dat er een gaatje was en reed dit dan toe. Ik kwam aan zijn wiel net voor de bocht, maar kon hem niet meer voorsteken. Gianni Bossuyt werd derde en zo was het podium helemaal Vlaams.


Waardamme 21/09/08: 7e na lange aanval
Dit was het langste parcours van heel West-Vlaanderen dus gingen we daar vanzelfsprekend koersen. Het was prachtig weer op het 3.750 km lange parcours met een vrij krachtige oostenwind. We moesten 33.750 km afzien. Er waren 2 reeksen en ik had het geluk om in de eerste te zitten. Deze koers werd er niet, zoals gewoonlijk om 4.15 u, maar om 3.30 u gestart. Ik wist dit niet dus hadden we zeker geen tijd over. Ik had zin om er in te vliegen deze koers, want de benen voelden zeker niet slecht aan.

Er werd de eerste ronde aan een traag tempo gereden. Pas in de tweede ronde plaatste er iemand een serieuze demarrage, ditmaal had Kevin Deltombe het hazenpad gekozen. Ik draaide mee met onder andere Thieme Van Ruymbeke, Miel Pyfferoen en Laurens Loeters. Ik spaarde mezelf wat voor als het weer zou stilvallen om dan zelf iets te proberen. Na een ronde werd Kevin ingelopen en dan was het mijn beurt om het hazenpad te kiezen. Ik kreeg niet zo'n grote voorsprong, maar bleef wel rijden. Na een ronde kwam hardrijder Michael Cools aansluiten. Ik was een beetje kapot en moest hem een halve ronde aan kop laten rijden. Daarna draaiden we elk om beurt rond. We reden redelijk rap en kregen voorsprong van zo'n 300 meter. Er werd jammer genoeg niet stilgevallen in het peloton. We hadden een mooi gat, maar uit het zicht blijven lukte niet. Achter ons werd er meerdere malen geprobeerd om de voorsprong alleen toe te rijden. Dit lukte niet, want we bleven ronddraaien, maar ze knaagden wel wat af van onze voorsprong. We haalden over heel de wedstrijd een gemiddelde van 38.5 km/uur. Ons mooie liedje was op een ronde voor het einde echter gedaan. Thieme Van Ruymbeke dacht dat het de laatste ronde was een reed alles uit de kast om ons bij te halen. Het lukte hem en hij stak ons voor aan de meet. Hij maakte al het zegegebaar, maar het werd hem direct duidelijk dat het nog een ronde was. Door zijn poging om ons bij te halen bracht hij een paar andere renners met zich mee. We stopten dan maar met verder rijden. De koers was een ronde te lang.

De laatste ronde reden we dan aan een slakkengangetje. Ik probeerde nog wat te recupereren voor de sprint, maar de lange aanval had veel krachten gekost. Het was een sprint naar beneden dus moest je vooraan plaats nemen. Ik zat niet vooraan en haalde een ontgoochelende zevende plaats. Arthur Vanlokeren won voor Jonas Lammens en Kevin Deltombe. Laurens Loeters en Thieme Van Ruymbeke sloten de top vijf af. Mijn medevluchter Michael Cools eindigde 10e. Ik had een mooie koers gereden, maar we hadden denk ik een betere uitslag verdiend. 
De toeschouwers zagen alvast een geanimeerde koers. Waren me met nog een derde renner geweest dan waren we misschien voor gebleven.
Jonas Rickaert won de 2e reeks voor Maxime Farazijn en Kenny Bouvry.

Video: zie films; zie ook voor foto's op www.deltombe.be
Volgende week rijd ik in zaterdag in Bernisart, omdat mijn ouders zondag niet kunnen.


Wortegem Petegem 14/09/08: 4e
Om nog eens een laatste keer echt te klimmen dit jaar, kozen we de wedstrijd in Wortegem-Petegem. Dit was de 3e keer dat ik hier reed. Vorige jaren draaide het op een massasprint uit waarin ik me niet goed kon plaatsen. Er werd in 2 reeksen gereden en ik kon een plaatsje in de eerste reeks bemachtigen. Er waren een heleboel toppers in mijn reeks aanwezig waaronder Thieme Van Ruymbeke, Kevin Deltombe, Jonas Rickaert... Ik wou deze keer eens alles uit te kast halen door veel aan te vallen. Het was prachtig weer op het mooie parcours van Wortegem. Er zat één klim in het parcours van ongeveer 1.3 km. 

We startten relatief rustig, want er kwamen geen aanvallen. In de tweede ronde was er dan eindelijk eens een aanval, maar er werd niet doorgezet.  Ik reed attent vooraan en wachtte op een serieuze demarrage. Op de klim gingen er iemand stevig door en ik nam over in de afdaling. Ik ging naar beneden met een snelheid van 63 km/uur. Op het vlakke stuk kwamen ze dan allemaal weer aansluiten. Ik probeerde nog meerdere malen, maar er sprong altijd iemand direct op mijn wiel. Ik besloot eventjes te wachten en dan eens een waardige poging te verwezenlijken. Op een aantal ronden voor het einde plaatste Kevin Deltombe net voor het einde van de klim een demarrage. Ik schoof rustig mee en wachtte tot het stil viel, maar er werd een volle ronde doorgereden. Iedereen was bijna kapot, dan viel ik aan. Ze geraakten niet direct op mijn wiel en ik nam vlug 50 meter. Ik viel niet stil en ze hadden moeite om het gat toe te rijden. Op het einde van het vlakke stuk kon Jonas Rickaert aansluiten, maar hij had de helft van het peloton meegenomen. Toen ze bij mij kwamen ging ik nog eens aan, maar Kevin kon volgen en daarom zette ik niet door. We waren dan al op een goeie ronde van het einde en ik besloot niet meer aan te vallen. 

In tegenstelling tot vorige jaren kon ik me deze keer goed plaatsen. Op 175 meter van de meet ging Kevin Deltombe aan. Ik kon niet direct op zijn wiel springen, want er zat een renner in de weg. Ik kon me dan toch loswerken, maar zat dan al 5de. Ik maakte veel plaats goed en ging gemakkelijk over de 4e. Ik strandde uiteindelijk op 15 cm van de 2e en op 5 à 10 cm van de derde. Net geen podium. Kevin Deltombe won de wedstrijd voor Thieme Van Ruymbeke en de Nederlander Etienne Van Empel. Kenny Bouvry werd 5e. Had ik niet aangevallen dan was ik misschien dichter geweest, maar mijn keuze is om aan te vallen omdat ik geloof dat dat mij sterker maakt.
Video: zie films.


Gistel 07/09/08: gevallen
Na mijn overwinning vorige week zochten we het parcours van Gistel voor de derde keer in mijn prille carrière op. De weerman had regen en veel wind voorspeld. Hoewel, in de straten van Gistel was er toch geen 5 à 6 beaufort, zoals aangekondigd aan de kust, te bespeuren. We startten in 1 reeks. Toen we naar de inschrijving reden, brak er een spaak van mijn voorwiel, dat was gelukkig niet zo erg, want ik heb altijd reservewielen mee.

De start van onze wedstrijd werd uitgesteld, want er was een meisje platgevallen. Toen we daar stonden zagen we letterlijk en figuurlijk de bui hangen. Dreigende wolken kwamen op ons af. In de derde ronde regende het al. Ondertussen waren we zeer snel gestart en moest ik opschuiven. Zodra er wat getemporiseerd werd, plaatste ik een klein aanvalletje om de benen uit te testen. Ik voelde dan al dat ze niet zo goed waren. Niemand reageerde en ik reed op een slakkengangetje voorop. Nadat ik weer ingelopen was, regende het aanvallen. Vooral Miel Pyfferoen en Quentin Jauregui waren zeer actief. Na 2 ronden vol demarrages gingen Maxim Farazijn en Jauregui Quentin in de aanval. Niemand reageerde en ze hadden al vlug 100 meter. Miel Pyfferoen probeerde het gat toe te rijden. Ik zat toen helemaal van achter en opschuiven aan zo'n hoog tempo is niet evident. Van voor in het peleton ging Kevin Deltombe dan in de tegenaanval, maar hij werd gecounterd door Seppe Verschuere. Weer een compact peloton. Hierna gebeurden er weinig interessante aanvalspogingen. 

We gingen dan maar weer eens de laatste ronde in. Ik zat al helemaal vooraan en moest dus niet meer opschuiven. Op een 750-tal meter van de meet hadden we een bocht van 90° met daarvoor spekgladde witte zebrapaden. Op die voetpaden viel Kevin Deltombe en nam Seppe Verschuere, Miel Pyfferoen en mij in zijn val mee. Ik ging over kop en draaide dan. Door de adrenaline stond ik direct weer op en nam mijn fiets. Ook Seppe, Kevin en Miel deden dat. Bij iedereen die gevallen was, lag de ketting eraf. Ik kreeg hem er als eerste er weer op, maar het was nutteloos om nu nog door te rijden. Op een slakkengangetje ging ik naar de meet. Na de aankomst haastte ik mij naar het EHBO lokaal. Mijn wonden vielen al bij al nog mee en werden door de mensen van het rode kruis goed verzorgd. Een grote schaafwonde op mijn heup en wonde op mijn elleboog. Met de fiets van Kevin is het erger gesteld, hij brak zijn kader en zal voor de rest van het seizoen met een andere fiets moeten rondrijden. Maxim Farazijn won overigens de massasprint voor Felix Pouilly en Quentin Jauregui. Proficiat Maxim. Ontgoocheld droop ik af door mijn valpartij.


Saint Ghislain 31/08/08: 1e
Vandaag trokken we naar Saint Ghislain. Ik had geen zin om in Diksmuide te rijden, omdat het parcours daar niet zo geschikt was voor ontsnappingen en ik er vorig jaar gevallen was. Deze week had ik niet kunnen trainen want ik was op kamp. De verwachtingen waren dus niet te hoog. We moesten in Saint Ghislain 24 ronden van 1.4 km afleggen op een zeer bochtig parcours waar je na elke bocht hard moest optrekken in het mooie stadje dicht bij Mons. Het was wel zeer warm dus mocht ik zeker niet vergeten te drinken. De koers was goed georganiseerd. Er waren 21 renners aan de inschrijvingstafel gepasseerd, waaronder favorieten Miel Houfflyn en Loïc Penserini. Ik had afgesproken om met Miel te demarreren, want in de sprint zouden we zeker verliezen. 

Ik startte rustig en reed in ongeveer laatste positie. De eerste 3 ronden gebeurde er quasi niks totdat Damon Maes en Gianni Bossuyt aangingen. Miel en ik wachtten rustig af en schoven beetje bij beetje op. Daarna sprong Jasper Dult naar de leiders, maar bleef een beetje steken. Dan voelde ik dat het het moment was en ik viel aan met Miel in mijn wiel. Eerst reden we naar het leidende groepje en daarna gingen we door. Ondertussen was Jasper Dult al komen aansluiten en jammer genoeg kregen we de anderen er niet direct af. Ik bleef aanvallen en Miel ging dan stevig door. Omdat de anderen niet vol overnamen en favorieten Vincent Scinta en Loic Penserini ons op de hielen zaten, probeerden we alleen door te gaan. We hadden hulp nodig en ik vroeg aan de anderen om mee te werken. Alleen Damon Maes deed dit en omdat er niemand anders overnam viel ik nog eens aan. Deze keer was Damon gelost. Dat was wel jammer omdat hij redelijk bedrijvig in de koers is. Miel en ik bleven doorgaan en eventjes later moesten Jasper Dult en Gianni Bossuyt ook afhaken.

Miel en ik konden een kloof slaan van een 30-tal meter en dat vergrootte alleen maar. Tenslotte werden Gianni, Jasper en Damon opgeraapt door Scinta en Penserini. Wij bleven doorrijden en ik kreeg het lastig (pijn aan mijn milt), dat was vooral door een beetje te ongezond te eten op kamp (chips). Buiten de 5 achtervolgers dubbelden we alle deelnemers. Als we na een tijdje een halve minuut hadden begonnen we wat te vertragen. We waren misschien een beetje te voortvarend, want 3 ronden voor het einde waren ze genaderd tot op 150 meter, dat was vooral het werk van Damon Maes. We reden niet rapper totdat ze op een bepaald moment naderden tot op 100 meter. Dan staken we maar een tandje bij. Voor we het wisten zaten we in de laatste ronde. We konden het ons niet veroorloven om traag te rijden, want ze waren te dicht. Op 300 meter van de meet konden ze ons niet meer inhalen. Dan reden we verschrikkelijk traag zij aan zij de laatste bocht door. De laatste rechte lijn was 200 meter tegen wind met in het midden een rond punt. Ik ging aan juist voor het rondpunt en Miel kwam niet meer over mij. Eindelijk nog eens gewonnen!!! Dat was geleden van in Herderen 2 jaar terug. Ik had wel geluk dat ik een minstens even sterke partner had.
Dan moesten we een halfuur wachten op het podium. De burgemeester speechte en we kregen mooie prijzen. 
Video: zie films.
Over één iets was ik minder tevreden : ik was misschien wel gewonnen, maar ik moet morgen naar school. De vakantie is weer veel te rap gegaan.


Meulebeke 24/07/08 2de
Vandaag hadden we familie op bezoek en met mijn nicht ging ik naar Meulebeke. De vorige twee jaren koerste ik hier ook. Telkens reed ik een behoorlijke wedstrijd. 1ste jaar: weg met uiteindelijke overwinnaar, maar gevallen op 2 ronden van het einde. 2de jaar: goed attent gekoerst, maar wist niet dat het laatste ronde was, toch 6de. Dit jaar wou ik beter doen. We moesten 16 ronden van 2.1 km afleggen. Ik zat weer in de 2de reeks, maar deze keer waren de favorieten beter verdeeld. In de eerste reeks werd er niet zo rap gereden, maar er waren wel veel demarrages. Jonas Rickaert reed weg met Kevin Deltombe. Kevin schoot op 150 meter uit zijn klikpedaal en strandde op een paar lengten van Jonas. 

Dan was het aan ons. Ik had me voorgenomen om rustig te starten en halfweg koers wat te proberen. Over het algemeen reden we rap, maar vooral in het stuk tegenwind stokte het tempo soms. We kregen de gebruikelijke aanvallen, ditmaal van Miel Pyfferoen en Jonas Lammens. Iets voor halfweg koers viel Miel Houfflyn een eerste keer aan. Ik bleef zitten. Hij demarreerde een 2de keer en nu wist ik dat ik ook iets moest proberen, maar Kenny Bouvry was me voor. Als het weer stilgevallen was, ging ik. Ik kreeg niet meer dan 50 meter en werd al na een ronde ingelopen, dus zou ik moeten proberen met andere renners weg te rijden. 2 keer probeerden Miel en ik het samen. Iedere keer reed een renner na een 500 meter het gat toe. Daarna demarreerden we afwisselend, dat lukte ook al niet. We moesten nog een sterke man mee hebben om weg te rijden. We spraken af om met drie (Miel Pyfferoen, Miel Houfflyn en ik) na een zeer scherpe bocht te demarreren. Miel Pyfferoen viel aan, ik zette de aanval door, maar Miel Houfflyn was mijn wiel kwijtgeraakt waardoor onze poging nutteloos was. We waren dan al 3 ronden voor het einde. Ik zou niet meer aanvallen omdat ik eens alles op de sprint wou zetten.

We gingen de laatste ronde in en ik had al het goeie wiel, dat van Miel Pyfferoen. Hij was de te kloppen man in de sprint. Ik gaf zijn wiel eventjes af, maar had het later weer terug. We kwamen dan in de laatste rechte lijn van ongeveer 800 meter. Ik zat perfect en had nog niets te veel moeten doen. Er werd al van heel ver aangegaan. Miel wachtte wel heel lang en ging dan door een piepklein gaatje op 125 meter van de meet. Ik kon niet volgen omdat dat gaatje te klein was en werd opgehouden. Maar daarna zag ik toch een opening en ging er vliegensvlug door. Ondertussen zaten we al op 75 meter. Ik schoof naar Miel zijn wiel en wachtte daar eventjes. Dat was mijn fout want ik ging er te laat eruit. Ik zat nog heel fris en maakte uiteindelijk nog veel goed. Uiteindelijk won hij verdiend met een half wiel voor. Kenny Bouvry sloot het podium af en Michael Cools en Miquel Peiren werden 4de en 5de. Mijn ploegmaat Jason Vanneste werd 7de na Jordy Ganseman. Miel Houfflyn werd 8ste. Had ik iets eerder aangegaan was ik misschien gewonnen. Ik was wat ontgoocheld omdat ik zo dicht bij de overwinning was, maar ik had goed gesprint en gekoerst en daar was ik wel tevreden over.
Video sprint: zie films.


Wevelgem 17/08/08 3de
Vandaag zakten we af naar Wevelgem. Vorig jaar had ik hier ook gereden, ik werd toen 5de. We moesten 23 ronden van 1.5 km afleggen op een vlak parcours. Ik verwachtte dat het deze keer pijpenstelen ging regenen. Dat deed het ook, maar niet als wij moesten koersen. Er waren 2 reeksen, ik zat jammer genoeg in de tweede reeks terwijl de eerste sterker bezet was. De sterke coureurs in mijn reeks waren vooral Tiesj Benoot en Arthur Vanlokeren. 

De eerste reeks moest vooral op een nat parcours rijden, maar na het einde toe begon het op te klaren zodat wij op het droge konden rijden. De eerste reeks werd gewonnen door Axel Fauville voor Seppe Verschuere en Cedric Vanhouttegem. Ik reed wat los met Arthur Vanlokeren en Tiesj Benoot. We dachten dat de eerste reeks nog niet gedaan was, daardoor stonden we als laatste aan de start. Ik ging me wat rustig houden deze koers, maar dat was niet gelukt. In de 2de ronde probeerde ik het al eens, maar ze viseerden mij wat. Ik had een voorsprong van ongeveer 50 meter voor één ronde, er werd niet stilgevallen achter mij, maar na een ronde kwamen Laurens Loeters en de Fransman Jaurequi Quentin aansluiten. Deze reden jammer genoeg niet door, daarom werden we een ronde later ingelopen. Bijna direct na deze aanval probeerde ik het nog eens. Deze keer werd mijn wiel weer geviseerd. En mijn maximale voorsprong bedroeg maar 25 meter. Na deze poging wist ik het: ik zou niet weg geraken zonder een sterke metgezel. De rest van de koers werd  traag afgehaspeld afgezien van een paar pogingen van andere renners. Ongeveer iets voor halfweg koers ging Damon Maes in de aanval, er werd wat getwijfeld zodat hij 2 ronden voor kon blijven. Ook ik probeerde nog een paar keer iets, maar dat was gewoon om de benen warm te houden. De laatste ronde dan, ik wist dat ik eerste in de laatste bocht moest zitten. Ik zette mijn aanval in, maar werd gepareerd door Arthur Vanlokeren. Ik ga uiteindelijk als derde de bocht door na respectievelijk Arthur en Tiesj. Dat was ook de aankomstvolgorde. Ik werd derde, maar voelde dat er nog iets meer in zat. Ik was wel blij met mijn derde plaats, maar ik had liever in de eerste reeks gezeten. Misschien was ik dan geen derde geworden, maar er werd wel meer gekoerst.


BK Ciney 10/08/08: 14de en 10de
Voor de grootste en laatste afspraak van het seizoen, het Belgisch Kampioenschap, trokken we naar Ciney. 's Middags moest ik de tijdrit afhaspelen en om 5 uur de wegrit. De tijdrit was 4.2 km lang, de langste tot nu toe voor mij. Voor de wegrit moesten we 7 ronden van 4.4 km afleggen. Het was een mooi parcours met veel wind rond de veemarkt van Ciney met vooral op het laatste een paar lastige kuitenbijters. Na onze aankomst kregen we het gebruikelijke ritueel: inschrijven, nummer opspelden, parcours verkennen en banden blazen. Maar iemand van de organisatie had mij wijsgemaakt dat ik 10 min. voor de start van de tijdrit klaar moest zijn. Ik stelde mijn opwarming daarop af en kwam 10 min voor tijd aan. Daar zeiden ze dat ik nog moest wachten. Weer geen perfecte voorbereiding dus. 

Ik nam me voor om goed te doseren en pas op het laatste alles te geven. Zo deed ik het ook en op het zwaarste klimmetje zat ik nog fris. De rest was ook nog zeer heuvelachtig en ik ging goed vooruit, maar na de aankomst was ik echt kapot. Tot mijn grote ergernis kreeg ik te horen dat ik voor de klim 1 min. 20 seconden achterstand had op Miel Pyfferoen, die 1 minuut voor mij was gestart. Toen ik dit hoorde zat ik in zak en as, ik dacht dat ik ongeveer 40ste zou worden. Maar blijkbaar had ik op het klimmetje en de rest van het parcours nog 13 seconden goed gemaakt. Dylan Jaspers werd Belgisch kampioen tijdrijden, zoals verwacht, met 68 honderdsten voor op Saimen De Laeter en 3 seconden 45 honderdsten voor op Niels Vanderaerden. Miel Pyfferoen werd knap 4de en Kevin Rasschaert sloot de top vijf. Ik werd 14de, net zoals op het VK, met 11 seconden achterstand op de winnaar. Uiteraard was ik zeer tevreden. Na de tijdrit dan weer eindeloos wachten tot de wegrit.

Als het moment daar was stond ik helemaal vooraan. Ik kon bijna heel de wedstrijd vooraan rijden, vooral omdat er niet zo druk werd gekoerst. Na een paar kleine demarrages probeerde Wouter Leten het eens. Het peleton liet hem gaan en zijn maximale voorsprong bedroeg ongeveer 150 meter. Na een ronde werd hij ingehaald en op dat moment demarreerde Otto Vergaerde. Hem lieten ze ook rijden en ik wist niet eens dat er iemand weg was. Ik plaatste een kleine aanval en hoopte dat er iemand zou volgen. Dat gebeurde dus niet, maar er werd wel gereden achter Otto, ondermeer door Thieme Van Ruymbeke en Kevin Deltombe. Kevin reed het gaatje bijna helemaal toe, maar bleef een beetje steken. Op de klim probeerde ik het gat toe te rijden. Dat lukte makkelijk, maar helaas zat heel het peloton in mijn wiel. In heel de wedstrijd had ik het nooit echt lastig. Er gebeurde verder niks totdat Jonas Lammens 2 ronden voor het einde aanviel. Ook hij werd na een halve ronde ingelopen en kraakte dan. De laatste ronde zat ik niet echt vooraan tot ik door een goed maneuvre naar de eerste plaats ging. Op 400 meter zat ik nog aan kop tot de grote kanonnen zich klaarmaakten. In de laatste bocht, die ongeveer 180 graden was, gingen we snoeihard door. Het kon ook niet anders dan dat ze vielen. Ik kon mij er heelhuids door wringen en werd uiteindelijk 10de. Ondermeer Saimen De Laeter, die zijn sleutelbeen brak, Niels Vanderaerden,  Kevin Deltombe (opnieuw tegenslag op een kampioenschap) en Thieme Van Ruymbeke vielen. Otto Vergaerde werd Belgisch kampioen voor Wouter Leten en James Baeyens. Dylan Jaspers en Jeff Vertommen werden respectievelijk 4de en 5de. Mijn eerste BK was geslaagd. Na het BK namen we dan een korte deugddoende vakantie, waardoor dit verslag wat later kwam.
Video tijd- en wegrit: zie films.


Egem (Pittem) 02/08/08: 4de
Voor de laatste wedstrijd vóór het BK te Ciney gingen we naar Egem (Pittem). Het was een parcours waar ik nog nooit gereden had. We moesten 30 ronden van 1.170 km in de regen afwerken. Ik voelde voor de start dat de benen niet super waren, maar ze waren zeker ook niet slecht. 

Na de start werd er direct gedemarreerd, maar al de favorieten startten rustig. De bochten lagen spekglad. Ik heb waarschijnlijk wel 20 keer geslipt en ik ging dan nog supertraag door de bochten, daardoor moest ik na iedere bocht hard optrekken.  Na ongeveer 6 ronden en veel demarrages probeerde ik het eens. Ik kon veel  snelheid maken en had ongeveer een voorsprong van 100 meter. Ik kon in het begin goed stand houden, maar achterin werd er nooit echt geaarzeld,daardoor werd mijn voorsprong nooit groter dan 100 - 150 meter. Na vier ronden werd ik door een uitgedund peloton van 9 man weer ingelopen. Vooral de mannen van Gaverzicht (Jonas Rickaert en Miel Houfflyn) reden in de achtervolging. De volgende 10 ronden werd er weer om beurt gedemarreerd totdat ik, Jonas en Miel zouden demarreren. We zaten helemaal vanachter, maar op dat moment plaatste Maxim Farazijn een aanval. Met drie reden we het gat toe en probeerden de rest van het peloton kwijt te raken. Helaas lukte dat niet, vooral omdat er voor iedere bocht heel hard geremd moest worden.

Dan gingen we maar met een groepje van ongeveer 10 naar de meet, maar enkele ronden voor het einde kwam de sterk sprintende Jonas Lammens (die gelost was) bijna aansluiten. Geaarzeld werd er dus niet. De laatste bocht (die op ongeveer 250 meter voor de meet lag) ging ik als eerste door. Mijn vader zei dat dat de beste tactiek was, maar omdat je in die bocht weer helemaal moest remmen en dan weer optrekken had ik geen voordeel. Mijn benen waren een beetje afgesneden en ik werd nog door 3 renners overstoken. Jonas won verdiend voor Maxime Farazijn en Miel Houfflyn. Ik werd 4de voor Michael Cools. Kenny Bouvry werd 6de voor mijn ploegmaat Braam Merlier en Aimé De Gendt werd 8ste. Deze koers was toch wel een goeie voorbereiding op het BK. Aan de ene kant was ik tevreden, maar andere kant ook niet.


Voorde 26/07/08: 5de
Voor de eerste wedstrijd na het VK gingen we naar Voorde. Vorig jaar werd ik hier derde. We moesten 23 ronden van 1,5 km op een heuvelachtig parcours afleggen. De aankomst lag na een haarspeldbocht op het begin van de Kamberg. De voorbereiding was wat minder: de vorige nacht kon ik door geluidsoverlast bijna niet slapen en ik was wat ziekjes. Juist voor we aankwamen regende het, maar daarna klaarde alles op en werd het zeer warm.

We startten in 1 reeks met 47 deelnemers. Er waren veel goeie renners: Saimen De Laeter, Otto Vergaerde, Dylan Jaspers, Toon Wouters, James Baeyens,... Van bij de start had ik een slecht gevoel in de benen. De eerste 3 ronden werden door Saimen De Laeter aan het commando in een hoog tempo afgehaspeld. En door een mindere start moest ik rap opschuiven. Daarna werd er veel gedemarreerd (ook 1 keer door mijzelf) en ik begon het zwaar te krijgen. Ongeveer halfweg koers kreeg ik dan nog eens buikpijn. 4 ronden voor het einde viel de beslissing: Toon Wouters en Aimé De Gendt demarreerden en er werd niet direct geantwoord. Dan sprongen Otto Vergaerde en James Baeyens weg. Ik zat redelijk van achter en kon niet direct antwoorden. Het slechte gevoel verdween een beetje en dan sprong ik alleen weg naar Otto Vergaerde en James Baeyens. Ondertussen hadden zij al Toon Wouters en Aime De Gendt bijgehaald. Even reden we voorop met 5, maar om dat er veel gedubbelden in onze weg zaten, kwamen er nog eens 5 andere renners aansluiten. We gingen dus naar een sprint met 10. Ik probeerde als eerste de haarspeldbocht te nemen, maar ik zat op gelijke hoogte van Toon Wouters aan de binnenkant en ik moest remmen om niet te vallen. Dan ging ik maar als 4de door de bocht.

Otto Vergaerde won voor Toon Wouters en James Baeyens. Ik werd nog nipt op de meet geklopt door Dylan Jaspers en werd dus 5de. Jens Cockuyt werd 6de op een paar lengten voor Aimé De Gendt en Anton Op De Beeck. Belgisch kampioen Saimen De Laeter werd een halve minuut later 12de. Ondanks slechte benen en een mindere voorbereiding behaalde ik toch nog een mooi resultaat.
Video : zie films.


VK Boortmeerbeek 21/07/08 14de en 35ste
Voor de 2e grote afspraak van het seizoen zakten we af naar het Vlaams Kampioenschap te Boortmeerbeek. Omdat mijn ouders naar de Gentse Feesten moesten, voerde ploegleider Luc Schietgat mij naar Boortmeerbeek, waarvoor veel dank. We kwamen daar aan op ongeveer 2 u 30 voor de start van mijn tijdrit. Eerst mij gaan inschrijven en dan een keer of 3 het parcours verkennen. Daarna had ik nog tijd zat dus besloot ik een paar andere renners te vergezellen. Een uur voor de start ging ik naar de auto van de ploeg. Kleren aandoen, nummer opspelden en dan opwarmen. Juist als ik wou beginnen met opwarmen, begon het te regenen. Dan maar in de regen opwarmen (Luc hield een paraplu boven mij). Na een goeie opwarming ging ik naar de start, maar ik had mij vergist, ik moest maar 10 min. later beginnen. Dan stond ik daar maar onder een tent van de Planckaerts (niet die van de televisie, maar van clubgenoten emiel en edward), juist voor de start rijd ik nog eventjes los om toch nog maar een klein beetje op te warmen. Ik moest zoals vele anderen (niet de eerste 15, die konden hun tijdrit in het droge afwerken) mijn tijdrit in de regen rijden. Zoals voor elke tijdrit was ik wel wat nerveus. In het begin had ik wat problemen om mijn verzet rond te draaien en ik ging de bochten traag door omdat ik 2 keer met mijn achterwiel slipte. Toch word ik onverhoopt 14e, 4e West-Vlaming. Dylan Jaspers werd Vlaams kampioen voor Saimen Delaeter en Otto Vergaerde.

Daarna wachtten we eindeloos tot we om 17u mochten starten. Ik reed los met een paar andere renners, maar ik moest juist voor de start nog mijn banden blazen. En door mijn eigen domme fout stak ik 1 kilogram meer luchtdruk van "voor" dan van "achter": Slippen geblazen dus! Daarna direct naar de verzetcontrole en omdat ik zo laat was stond ik bijna helemaal achteraan. Bij de start schoot ik dan nog eens uit mijn klikpedaal waardoor ik als laatste de eerste bocht doorging. De wegrit was er eentje om vlug te vergeten, want het regende heel de koers. Er werd bijna om iedere plek gevochten en opschuiven was zeer moeilijk. Na drie ronden geraakte ik dan toch van voor. En besloot "de benen te strekken", ik zag dat er al direct een renner in mijn wiel zat dus besloot ik er maar mee te stoppen. 2 bochten later probeerde Jonas Lammens waarschijnlijk in een bocht te demarreren, maar hij viel en sleurde waarschijnlijk 15 renners mee in zijn val. Hij zou niet meer aansluiten. Ik ondervond dat het te gevaarlijk van voor was,dus reed ik wat van achter, tot ongeveer 3 ronden voor het einde, want dan moest ik opschuiven. Wonder boven wonder ging ik de laatste ronde als eerste in. In die laatste ronde was iedereen nerveus en werd er echt geknokt om de goede uitgangspositie. 700 meter voor de meet zat ik ongeveer 15e tot een renner mij in het gras reed. Als ik weer uit het gras raakte, zat ik maar ongeveer 40ste en dan wist ik al dat een goed resultaat verloren hoop was. In de laatste bocht viel Kevin Deltombe en nog een paar andere West-Vlaamse renners. Ik bolde uiteindelijk als 35ste over de meet. Joachim Vanreyten werd Vlaams kampioen voor Niels Vanderaerden en Saimen Delaeter. Ik was toch wel diep teleurgesteld. Daarna vlug douchen, want het was ijzig koud. 

Dan moest de ploegleider nog naar Halen om een paar andere renners van de ploeg op te pikken. Om 9 u was ik eindelijk thuis en ons internet ging niet waardoor ik mijn aanvraag niet kon indienen. Ik hoop dat ik toch naar het BK mag gaan.


Ere(Doornik) 12/07/08:  2de
Voor de eerste wedstrijd na het provinciaal kampioenschap zakten we af naar Ere, dicht bij Doornik. We moesten wel zaterdag rijden, want zondag konden mijn ouders niet. Er stond heel wat wind. Ik was een beetje bang dat het zou regenen, want dat was voorspeld. Gelukkig zat de weerman ernaast. Er moesten 17 ronden van 2 km afgelegd worden met 27 renners aan de start. Het was een mooi heuvelachtig parcours, waar er bijna geen meter vlak was. En de aankomst lag op een toch wel lang klimmetje.

Voor de start werden een paar Waalse renners voor de televisie geïnterviewd. Direct na de start deden we het klimmetje van ongeveer 800 meter. Er werd direct door Thibaut Vandekerckhove van Deerlijk-Gaverzicht aangevallen. Ik nam me voor om rustig te starten en af te wachten. In het begin kreeg die renner een vrijgeleide, maar de Waalse renners probeerden het gat toe te rijden. Na 2 ronden werd hij ingelopen. Daarna was er een kleine demarrage van Seppe Verschuere. Ik wist dat ik niet te ver van hem moest zitten, want als ik met een groepje wou wegrijden zou hij er bij moeten zijn. Na die kleine prik werd er een ronde traag gereden tot Seppe Verschuere nog eens aanviel. Ik zat in zijn wiel en er onstond een splitsing van 8 renners, maar alleen ik, Seppe Verschuere en Matthias Bille reden aan kop. Ik zei tegen Seppe dat we met teveel waren en dus vielen we nog eens aan na een scherpe bocht. We reden boven de 50 km/uur en we zagen dat alleen Matthias Bille nog kon volgen.

Samen reden we een mooie voorsprong van om en bij de minuut bij elkaar. Er werd heel de wedstrijd goed rondgedraaid en iedereen deed ongeveer evenveel kopwerk. We dubbelden de helft van de deelnemers. 2 ronden voor het einde ging ik op de klim van de kop af, maar ondertussen viel Seppe Verschuere aan de andere kant aan. Ik kon niet direct reageren, want ik moest eerst langs Matthias Bille. Ik wachtte eventjes en ging dan zelf in de achtervolging. Eerst verkleinde ik het gat tot 20 meter, dan reed ik na de afdaling het gat definitief toe. De samenwerking tussen ons 2 was niet perfect en in de laatste ronde probeerde ik van hem weg te rijden op het klimmetje, maar hij kon mij volgen en ik wist dat het tot een sprint zou komen. In die laatste ronde reden we bijna niet meer en Matthias Bille kwam terug tot op 50 meter, maar waarschijnlijk zat hij kapot, want anders zou hij wel erbij gekomen zijn. Maar we gingen dus naar een sprint op het klimmetje. Ik liet Seppe voorgaan, want op kop zou ik zeker verloren hebben. Ik kon hem volgen, maar ook niet meer dan dat. Dus liet ik mij op het einde wat gaan. Mijn eerste 2e plaats ooit. Matthias Bille werd derde en anderhalf minuut later werden Gianni Bossuyt en Cédric Vanhoutteghem respectievelijk 4e en 5e. Thibaut Van De Kerckhove werd 6de en James Baeyens 30 seconden later 7de. Na de koers kreeg ik van een Waalse man 5 euro omdat ik zo'n mooie koers gereden had. Ik was zeer tevreden. 

Video: zie films.

2007 (dertienjarigen)

Koersverslagen Aspiranten 13-jarigen
Zie foto's aspiranten

2006 (twaalfjarigen)

Koersverslagen Aspiranten 12-jarigen
Zie foto's aspiranten