Koersverslagen Juniores

recentste eerst
zie ook foto's juniores en uitslagen

2012 (tweedejaarsjunior)

23 sept 2012: Jemeppe (BvB) - na een remonte 12e achteraan kopgroep
Val van vorige week op mijn rechterknie speelde mij nog parten (de andere dan die waarmee ik vorige winter last had). Door de pijn had ik niet echt kunnen trainen, maar toch zou ik proberen er het beste van te maken in één van mijn lievelingskoersen.
Groep van 14-tal renners ontsnapt halverwege en neemt 1'10". Bij hen legt vooral Avia met 4 man er duchtig de pees op.
Miel Pyfferoen helpt mij mooi de tegenaanval lanceren op les Awirs. Dank Miel.
Ook Miel Houfflyn en Merlijn Decoster gaan mee en later o.m. ook Maxime Farazijn. Na stevige achtervolging komen we bij de kopgroep. Diverse aanvallen worden gesmoord, o.m. van Maxime; als hij wordt ingehaald breekt hij ook zijn ketting zodat hij op een vreemde fiets en letterlijk op kousenvoeten de meet zal bereiken. Ik probeer op de laatste helling en kom er als eerste boven, maar krijg geen afstand. Edward Planckaert kent in de afdaling meer succes en blijft knap uit de greep van het peloton. Ik sprint achteraan de kopgroep als 12e.
Onze ploeg wint de beker van België van dit jaar voor Balen en Cube-Fintro.
Morgen begint academiejaar, vandaag dit kortere verslag. Filmverslag youtube.



15-16 sept: Keizer der juniores (Ieper en Koksijde) - 22e na veel aanvallen enpech
rit 1 - Ieper - Met keurgroep van 7 weggereden na Kemmelberg, 1'30" voorsprong, maar val en teruggepakt - 57e.
Met een sterk internationaal deelnemersveld gaan we na een plechtigheid over WO I van start in Ieper.
Net als vorig jaar wil ik mijn stempel drukken in het Heuvelland. Na zo'n 15 km ontstaat er een kopgroep van 10 man met o.a. Matthias, Dylan Kowalski, Bradley Linfield, Joachim Vanreyten, Jan Logier...
Hoewel er in het peloton niet echt tempo gemaakt wordt kunnen ze toch niet verder dan 25 seconden uitlopen in de heuvelzone.
De zwaarste scherprechter van het parcours (De Kemmelberg) draai ik als eerste op om te proberen een schifting door te voeren in het peloton. Boven hebben we de vluchters bijgehaald en zijn we nog met ongeveer 30.


Te veel natuurlijk en ik maak de sprong samen met de Noor Markus Hoelgaard, Kevin Deltombe en Maxime naar de 3 overgebleven vluchters: Linfield, Vanreyten en Kowalski. We zitten met een sterk 7-tal en we kunnen al rap 1 min 30 voorsprong behalen.


Dan zakt ons tempo wat, maar het blijft nog steeds rap gaan. In het peloton zien ze het gevaar en beginnen ze met 20 rond te draaien. Ook Balen en de Australiërs rijden hoewel ze iemand mee hadden van voor. Tegen zo'n samenwerking is het natuurlijk vechten tegen de bierkaai.


Nadat respectievelijk Hoelgaard en wat later ook ik (ik haper tegen de Australiër zijn achterwiel) tegen de grond gaan, zijn de vluchters
eraan voor de moeite. Ik heb schaafwonden op verschillende plaatsen en mijn rechterpedaal is kapot.
Ik rijd toch door, maar op een aanval in de laatste ronde na, hou ik me koest.
De rit eindigt op een massasprint die gewonnen wordt door Tiesj Benoot voor de Noor Petter Schmidt en Felix Pouilly. Christophe wordt knap 5e.

Jammer dat de aanvallers niet worden beloond en de koers opnieuw op een massasprint eindigt.
Dj-matic wint wel ploegenklassement. Dank aan het Rode Kruis en mijn ploeg voor de goede zorgen. tv-verslag Wtv-Focus 1e rit


rit 2a - tijdrit Wulpen - ondanks schaafwonden en slechte nacht toch 22e
Na een moeilijke nacht ga ik met beperkte ambities van start in de tijdrit. Ik kan tijdens de opwarming mijn hartslag moeilijk omhoog krijgen
en door de brandwonden lig ik niet comfortabel in de beugel.
Ook de tijdrit verloopt niet soepel. Ik kan een grote versnelling ronddraaien, maar ik heb het gevoel dat ik niet kan afzien.
Na 5 km zie ik wel al de voor mij gestarte Cédric Defreyne rijden. De laatste 2 km kom ik in mijn ritme en kan tegen de wind mijn 14 ronddraaien. Ik eindig 22e op 19" van winnaar Jonas Rickaert. Ondanks de omstandigheden nog zo geen slechte tijdrit.

rit 2b - slotrit Koksijde - drie lekke banden en met een drietal teruggepakt 2 km voor de meet - 38e
Voor de start staat mijn achterwiel plat, gelukkig heb ik reservewielen mee. De wegrit werd hertekend rondom Koksijde. Deze werd minder selectief, maar met nog meer bochten en de Hoge Blekker verder van de meet.
De eerste ronde geven ze er meteen een patat op.
Maar ik voel dat de druk uit mijn tuben verdwijnt. Ik verander van voorwiel en kan na 2 km weer aansluiten in het peloton.
Ook de volgende ronde merk ik dat er wat scheelt en merk dat ook mijn achterwiel plat staat.
Na een tweede wielwissel en een moeizamere terugkeer zie ik dat ze met 12 zijn weggereden waaronder Edward, Dries van Gestel,
Joachim Vanreyten, Kowalski... In het peloton wordt er geen tempo gemaakt en, net als gisteren, is de koers normaal gezien gereden.
De Australiërs beslissen er echter anders over en ze beslissen om zelf ook hun WK-ploegentijdrit te rijden. Zo is het gat van 1 min40 in minder dan twee ronden gedicht. Door de val en de twee lekke banden voel ik dat de cartouchen stilaan op zijn. Maar nadat Felix Pouilly zwaar uithaalde op de Grote Blekker zie ik nog een ideale kans om weg te rijden. Dat lukt ook en Julien van den Brande (die al met de grote ontsnapping mee was) en Jenthe Biermans komen aansluiten. Balen rijdt in eerste instantie achter ons, maar met Biermans hebben ze iemand van voor. Daarna valt het stil in het peloton (o.a. door goed afstoppingswerk van ploegmaten) en kunnen we 17 seconden voorsprong nemen.


Helaas zetten de Australiërs zich nogmaals op kop en we zijn niet sterk genoeg om een jagend peloton voor te blijven.
Op 2 km van de meet worden we ingelopen.
In de sprint valt er een gaatje 3 plaatsen voor mij. Daardoor wordt er tijdsverlies aangerekend voor de renners en verliest Jonas Rickaert in extremis zijn leiderstrui. De eindoverwinning gaat naar J. Vanreyten. In de sprint wordt Christophe weer heel mooi 3e na de Australiërs Mccarthy en de al bekende Caleb Ewan. Opnieuw heb ik een overdosis pech (valpartij, 3 tuben van 75 € en pedalen van 120€ kapot), hopelijk heb ik mijn portie dit jaar opgespaard en kan ik volgend jaar een pechloos jaar hebben.
tv-verslag Wtv-Focus 2e rit (late vluchters zijn wel niet die in beeld)


8 sept: Curitas Classic (IC Diegem) - 9e twee maal naar kopgroep gereden; in finale zouttekort en krampen
Zonder echt toe te werken naar deze wedstrijd ga ik van start in Diegem met 157 anderen.
Eerst moeten we een grote ronde van 55 km doen, daarna 8 plaatselijke ronden van 7,5 km.
In de grote ronde meng ik mij af en toe in de debatten, zonder veel afscheiding te kunnen creëren.
Op een kasseistrook verlies ik één van mijn bidons. Een kleine ramp voor mij, want in
dit warm weer en zonder mijn O.R.S. (mengeling van zout en suiker) die in de bidon zit, krijg ik gemakkelijk krampen.
Dit werd nog versterkt doordat door omstandigheden geen magnesium mee was.
Twee keer kan een groepje zich afscheiden, maar ze vormen nooit een reëel gevaar. Tijdens de plaatselijke ronden komt daar verandering in.
Miel Pyfferoen is weg met zo'n 10 anderen. Ik maak de sprong ondermeer met Seppe Verschuere en Miel Houfflyn.

Het mag helaas niet zijn, want een ronde later worden we terug ingelopen.
Dit is het sein voor Jan-Bart Opsomer, Julien van den Brande, Dieter Verwilst, Laurens De Plus, de Nederlander Etienne Van Empel, Hayden McCormick uit de Nieuw-Zeelandse selectie en Benjamin Perry en Brandon Etzl uit de Canadese selectie en om er van onder te muizen.
Ze krijgen direct een halve minuut. Als ik een ronde later merk dat de voorsprong alleen maar is toegenomen,
waag ik opnieuw de sprong dit keer samen met Mathias van Gompel en Miel Houfflyn.


Na anderhalve ronde hard knokken slagen we er in om vooraan post te vatten.


Wat later besluit Dieter Verwilst met nog 2 ronden te gaan een solo te doen.
Bij ons heeft niemand nog zin om rond te draaien en wordt er slag om slinger gedemarreerd.
Het resultaat is dat de voorsprong alleen maar vergroot en dat het peloton dichterbij sluipt. In de laatste ronde kan ik eventjes alleen weggaan.
Ik rijd aan een goed tempo en zie Verwilst groter worden. Jammer genoeg word ik wat later weer ingelopen. Zoals gevreesd zat ik de laatste 3 ronden met krampen wat ik vooral voel bij de tempoversnellingen. Van Gompel slaagt er nog in om wat voor onze groep te eindigen.


In de sprint neemt Brandon Etzl de laatste podiumplek in beslag. Zelf word ik met die krampen kansloos laatste en eindig als 9e (2 renners waren weggevallen).


Jammer, maar hoewel de omstandigheden niet echt meezaten ben ik toch blij dat ik opnieuw met de juiste ontsnapping mee was.


1 sept: Herbeumont (klimkoers) - 4e
Na de tijdrit in Adinkerke, waar ik niet echt een doel van maakte, staat de tweede klimkoers van het jaar op het programma in Herbeumont.
95 renners zien de uitstap naar het verre Herbeumont zitten, maar daarbij zitten wel de betere klimmers. Ik stond hier nooit eerder aan de start, dus is het afwachten wat het parcours betreft. Dat parcours bestaat uit één grote ronde (3 bergen met een steil begin), 3 lokale ronden met de Rouge Minières (stukken van 12%) en de côte de Terme (stukken van 20%), daarna nog 3 plaatselijke ronden met de côte de Terme.
De koers blijft lang gesloten, er komen veel aanvallen, maar de echte toppers krijgen geen ruimte. Na de tweede lokale ronde komt daar verandering in. Ludovic Robeet en Steve Hansens rijden weg op de Terme. In de afdaling sluiten Julien van den Brande, Jochem Roegiers en Jan Logier aan. Op de Rouge Minières komt er een tegenaanval van Mathieu van der Poel, Piotr Havik, Miel Houfflyn, Mathias van Gompel en ik. Wat later komen nog Thomas Hamilton, Seppe Vervoort en Timon van Reek aansluiten. In de plaatselijke ronden verandert de samenstelling nog van de kopgroep tot we uiteindelijk met 9 zijn. In de voorlaatste ronde plaats ik een demarrage in de afdaling.
Ik heb een voorsprong van ongeveer 10 seconden, maar hou mijn benen stil. Wanneer ik ingelopen ben demarreert Robeet. De verwachte demarrage komt er niet op de klim en we gaan naar een sprint. Daar zet ik te laat aan en word 4e op twee fietslengten na Mathieu van der Poel, Miel Houfflyn en Mathias van Gompel. Tom Bosmans wordt 5e. Piotr Havik 8e. 51 renners komen aan.
Op mijn geliefde parcours kon ik weer een mooie uitslag behalen, maar ik moet nog meer lef hebben om een uitschieter te behalen. Uitslag


25 aug: Omloop Mandel-Leie-Schelde Meulebeke (UCI) - weer 5e
Deze mooie wedstrijd staat met stip aangeduid in de agenda; 134 km met een passage in de Vlaamse Ardennen, regen en veel wind moeten volstaan om er een mooie wedstrijd van te maken. In het begin ontstaat er al een kopgroep van zo'n 14 man met daarbij Miel Pyfferoen, Miel Houfflyn,
Jan Logier... Bij het aansnijden van de hellingenzone hebben ze een kleine minuut voorsprong, die later zal oplopen tot meer dan anderhalve minuut. Met ondermeer Seppe Verschuere probeer ik naar een achtervolgende groep te rijden. Jammer genoeg pakt het peloton ons terug.
Dan wacht ik maar op de echte zware hellingen: de Oude Kwaremont en de Paterberg.
Ik zit goed 5e op de Kwaremont, maar ik kan mijn achterwiel moeilijk onder controle houden op de glibberige kasseien.
Wanneer Piotr Havik en Kevin Deltombe gaan laat ik begaan. Ik ga in een tegenreactie op een berg die me beter ligt, nl. de Paterberg.


Ik neem het peloton op sleeptouw en we komen bij een deel van de vluchters.
Maxime, Tiesj Benoot en Joachim Vanreyten komen nog aansluiten. De samenwerking is wel niet goed genoeg
om naar het groepje van Kevin en Piotr te rijden. Joachim merkt dat en springt met Tiesj vanachter mijn wiel weg naar hen.
Ik zie het gevaar en probeer hen te volgen. Wanneer ze bij het groepje van Piotr, Kevin, Jan Logier, Felix Pouilly en nog een ander komen,
valt het daar ook weer uit mekaar. Ikzelf kom bij het tweede deel met Jan, Tiesj en Felix. Ik ben opnieuw op achtervolgen aangewezen. Dan arriveren we aan een overweg, de baan is nat en ik hoor net te laat de bel. Jan zit eerst en kan nog op tijd stoppen. Tiesj zit tweede en kan pas halverwege de overweg stoppen. Ik kan niet op tijd stoppen en moet dan maar doorrijden anders ga ik tegen de grond op de natte weg. Ook Tiesj en Felix kunnen niets anders doen dan hun weg verder zetten. Op de klim van Elsegem wat verderop geraak ik als enige nog
bij de eersten.
We zijn nu met 17 man vooraan. Met die 17 rijden we naar Meulebeke. Daar valt het opnieuw uit mekaar. Nu ben ik wel van het begin mee. Kevin, Julien van den Brande, Laurent Pieters, een Amerikaan en ik kunnen een kloof van 30 seconden slaan.


Op 2 ronden van het einde kunnen Piotr en de sterke Deen Emil Ravnsholt nog terugkomen.


Avia is met drie man mee en ze demarreren elk om beurt.
Uiteindelijk is het dan Piotr die alleen wegraakt. Hij zal na een solo van 15 km zegevieren, een sterk staaltje.


Bij ons wordt er slag om slinger gedemarreerd, maar niemand geraakt weg. In de sprint wordt Kevin nipt geklopt door de Deen.
Ik sneuvel in het wiel van Laurent Pieters als 5e. Na vorige week is dit opnieuw een mooie uitslag!

verslag Wtv-Focus


Remouchamps-Ferrières-Remouchamps (BVB) - 5e op de Redoute na val in slotkilometer
Op de warmste dag van het jaar hebben wij het voorrecht om 127 km in de Ardennen te rijden met aankomst boven op la Redoute.
Ik ben van plan om met de reservefiets te starten, omdat de bracket sleept van mijn koersfiets.
Door miscommunicatie heeft de ploeg echter mijn fiets niet mee. Daarom moet ik toch met mijn gewone fiets starten.
Ik neem de koers dan maar gewoon zoals hij komt. Kevin Deltombe is de eerste aanvaller die een voorsprong krijgt samen met Brent Trappeniers.
Na een aantal km worden ze vergezeld door zo'n 10 man.
Als er reactie komt van o.a. Mathieu van der Poel en Dries van Gestel, schuif ik mee.
Uiteindelijk ontstaat er een kopgroep van een goeie 30 renners. We kunnen er de samenwerking in krijgen en het peloton is verslagen.
Op de bergjes wordt de selectie stelselmatig gevoerd. Na de klim van Niaster krijgen Michael Cools en Mathieu van der Poel een lichte voorsprong.
In schuifjes komen Kevin Deltombe, Dries van Gestel, Seppe Vervoort, Brent Trappeniers, Piet Allegaert en ikzelf nog aansluiten. De eerste achtervolgers komen na een tijd al vier minuten achter.
Michael Cools trekt fors door op de hellingen, maar een echte splitsing kan er niet komen vooraan.
We trekken dan naar de gevreesde Redoute. Op 3 km vertrekt Dries van Gestel. Wat later op de hellende strook van Praye demarreer ik uit ons groepje. Ik kom tot op 30 m van van Gestel, maar blijf dan wat hangen. In de korte afdaling voor
La Redoute probeer ik dan het gat toe te rijden. Ik neem risico's en ga uit een bocht. Wat later rijdt ook Michael Cools op dezelfde plaats de graskant in. Van der Poel kan wel recht blijven. Als ik weer kan vertrekken zit ik nog in 3e stelling, maar mijn wiel sleept en tegen dat ik mijn rem open zet, ontplof ik volledig op de Redoute. Zowel Kevin Deltombe als Seppe Vervoort steken mij nog voor.
Dries van Gestel wint dus voor Mathieu van der Poel en Kevin. Door dat voorval kan ik een mogelijke podiumplaats vergeten.
Ik onthoud wel dat de benen en dus de conditie goed waren. Slechts 45 renners rijden uit.
uitslag - filmpje




BK tijdrijden Lac de l'eau d'heure - 10e
Op de valreep werd ik door de bondscoach nog geselecteerd voor het Belgisch kampioenschap tijdrijden rond het Lac de l'eau d'heure.
Daar was ik blij mee. Had ik het wat vroeger geweten, dan had ik misschien mijn tijdritfiets kunnen meenemen op stage in de Ardennen.
Het parcours was het omgekeerde van de ploegentijdrit van vorig jaar met dat verschil dat het enige vlakke stuk
vervangen werd door een smal, steil geitenpaadje.
Door problemen met het verkeer en met mijn transponder kom ik aan de late kant toe
en heb na nog een keer de toer te verkennen quasi geen tijd meer om nog op te warmen.
Vlug het pistepak aan en naar de start. Ik troost me met de gedachte dat Thomas de Gendt het zo ook aanpakt,
maar voor mij helpt dat echt niet. Ik start met de minste benen in een tijdrit ooit.
Gelukkig voor mij is in je ritme komen niet echt nodig, want het is bijna enkel bergop en bergaf.


Ik heb een slecht gevoel tijdens de eerste ronde, maar opeens zie ik Piet Allegaert voor mij rijden.
Dat geeft me moed en in de tweede ronde kan ik hem voorbij steken.


Ook Dieter Verwilst, die het niet meer zag zitten, kan ik in de laatste kilometers voorbij rijden.


Ik eindig uiteindelijk op een 10e plaats


op anderhalve minuut van de verrassende winnaar Aimé de Gendt!
Hij wordt op het podium geflankeerd door Dries Van Gestel en Tiesj Benoot.
Als niet-specialist tijdrijder mag ik eigenlijk tevreden zijn met deze uitslag, maar met
dit parcours dat perfect bij me aansluit en zonder een paar mindere omstandigheden zat er misschien nog iets meer in.


12 aug 2012: Angreau-Honelles (BVB) - 40e
In het begin van de week vertoefde ik nog eventjes in de Ardennen om er nog een paar trainingen af te werken.
Ik probeerde niet te intensief te trainen, maar had toch heel wat hoogtemeters.
Dan staat de koers in Angreau op het programma. Deze mooie koers tegen de Franse grens stond met stip aangeduid,
vooral omdat ik hier vorig jaar een knappe koers reed.
Door de warmte wordt er enorm raar gekoerst, veel groepjes krijgen een vrijgeleide, terwijl anderen geen meter ruimte krijgen.
Na één ronde ontstaat er een groep van ongeveer 30 man. Ik maak hier de sprong met Tiesj Benoot, maar het peloton komt al rap weer aansluiten. De volgende poging bestaat uit een groep van 7 man, waar Kenny deel van uitmaakt. Wat later gaat Miel in de tegenaanval en komt aansluiten.
Ook ik probeer meerdere keren de sprong te wagen met een groepje. Maar iedere keer worden we ingelopen en wat later laten ze dan wel weer mannen naar de eersten rijden. Zo ontstaat er een kopgroep van ongeveer 30 man.
Ik blijf proberen de sprong te wagen, maar het is frustrerend hoe anderen op mijn wiel rijden en dan niet overnemen.
Het valt compleet stil in het peloton en ze zijn weg.
Ik blijf aanvallen uit frustratie, maar slechts in de laatste ronde geraak ik weg met een groepje van 9. Ik sprint niet meer mee en eindig op een teleurstellende plaats als 40e. Vooraan rijden ze de boel nog uit mekaar en Seppe Verschuere wint voor Julien van den Brande en Johan Hemroulle. Het lijkt wel alsof alles wat vorig jaar lukte, dit jaar niet gaat.
Toch trek ik me aan op dat ik voluit gekoerst heb en dat de benen zo slecht niet waren.


Liège - La Gleize 3-5 aug (UCI) - 21e
Voor de internationaal sterkst bezette en misschien ook wel lastigste wedstrijd in België selecteerde de ploeg Kenny, Maxime, Edward, Miel, Christophe en ik. Er stonden nationale ploegen, buitenlandse ploegen en regionale ploegen aan de start.

rit 1: Aubel - met een groepje op korte afstand van vluchters en 15e
In de eerste rit is het altijd de opdracht om mee proberen te zijn. Met een hoge snelheid (43 km/u) leggen we het heuvelachtig parcours af.
In het begin zijn er veel pogingen die niet lang dragen. Miel kan wel een paar kilometer met een groepje voorblijven.
Op de eerste klim van de dag worden ze ingelopen en wordt er stevig tempo gemaakt.
Na de klim rijden ze met 4 weg, ik twijfel want we zijn nog maar halfkoers. Erna komen ze in schuifjes nog aansluiten;
ik probeer nu ook mee te gaan, maar ik zit steeds in een verkeerde ontsnapping.
Met 11 gaan ze de laatste ronde in, nu kan ik me wel losmaken van het peloton en met zo'n 10 man zetten we de achtervolging in.
We naderen stelselmatig, maar ze zijn te ver voor en we kunnen ze niet meer inhalen.
Van voor splitst het groepje nog en zijn ze met vier en met zeven.
Franck Bonnamour wint de sprint en haalt de gele trui. In de sprint van mijn groepje zit ik ingesloten en word ik 4e.

rit 2 a en b: Thimister; 's voormiddags slechte ploegentijdrit en 's namiddags geremonteerd in slotfase
's Ochtends staat er een ploegentijdrit gepland in Thimister. We moeten 2 ronden afleggen van 6 km waarin er echt wel geen meter vlak is.
We vertrekken rustig, maar op het eerste klimmetje zijn er direct al moeilijkheden. Miel en Kenny krijgen het lastig en laten een gaatje,
ook Edward schat een bocht niet zo goed in en is wat achter. Op dat moment is het natuurlijk kiezen,
met het gedacht dat het wat later nog veel lastiger bergop gaat beslissen we om door te rijden.
Ik voel me goed en doe vooral bergop het meeste kopwerk. We leggen een goede eerste ronde af, maar met drie is het moeilijk recupereren
en de tweede ronde is heel wat minder. Zo eindigen we slechts 19e met een achterstand van 1'31" op de Fransen.
Zo kan ik natuurlijk een goed klassement vergeten. Het Deense Roskilde wordt 2e voor het sterke Avia.
De namiddagrit wordt sterk gecontroleerd door de Russen die de leider in de ploeg hadden. Geen enkele grote groep krijgt ook maar een beetje ruimte en het zijn enkelingen die zo een poging wagen. Een Deen reed zo'n 40 km alleen op kop, maar in
de plaatselijke ronden wordt hij opgeslokt. Ik voel me niet zo goed, maar de benen worden beter met iedere klim. In de laatste plaatselijke klim trekt Piotr Havik fors door, een paar Noren, Tiesj Benoot, Piet Allegaert en ik kunnen nog mee. We hebben een mooi gaatje en eventjes geloof
ik erin voor de dagzege, maar dan zet de gele trui zich op kop en rijdt hij met het peloton het gat dicht. Op het laatste kunnen Jenthe Biermans en Maxime Piveteau nog weg rijden. Enkel de sterke Australiër Caleb Ewan (die in zijn land al Goss en Davis klopte) kan ze met een machtsprint nog remonteren. Ik zit met krampen en eindig 46e van het koppeloton. Maxime Farazijn is ook nog mee en wordt 12e;
Christophe Noppe heeft voor de zoveelste keer pech en eindigt in het achtervolgende peloton.
Edward komt ten val en moet de wedstrijd staken; ook Miel voelt zich niet zo goed en geeft op.

rit 3 (koninginnenrit): La Gleize - in koppeloton na aanvallende koers en 27e
De zwaarste rit is laatst geprogrammeerd. De eerste 30 kilometer mogen we de duikbril boven halen, want de regen komt met bakken uit de hemel. Ik voel me goed en spring soms mee met een ontsnapping. Een groepje van vijf man kan zich afscheiden en rijdt 25 km voor.
Net voor we de eerste keer de meet passeren, is er een gevaarlijke afdaling. Ze vallen enorm en het peloton bestaat slechts nog uit 40 man. De Russen blijven tempo maken zodat niet iedereen terug kan komen.
Op de volgende klim in Brume kan Piotr Havik zich afscheiden met Frederik Plesner en Tom Perry.


Boven kan ik de sprong maken met ondermeer Mads Pedersen, Jochem Roegiers en een Noor. De leider zit geïsoleerd, dus maken we een goede kans. Jammer genoeg komen uit de achtergrond zijn ploegmaten weer aansluiten. Onze voorsprong slinkt zienderogen en na 15 km zijn we ingelopen. Door de regen piept mijn ketting enorm en loopt alles niet meer lekker. Op de Rosier krijg ik het dan ook moeilijk, maar ik kan toch met het sterk uitgedunde peloton boven komen. Nu rijden ze echt niet door, waardoor iedereen terugkomt. Ik krijg krampen maar nadat Avia mijn ketting oliet gaat het weer veel beter. Een chique gebaar en dank u wel. Het peloton blijft samen; enkel Quentin Jauregui en Elie Gesbert kunnen net uit de greep blijven. Jauregui wint voor Gesbert en Caleb Ewan. Ik zit slecht gepositioneerd en moei me niet meer met de sprint, ik word 27e.
In het algemeen klassement wint de rus Ildar Arslanov verdiend de ronde voor de Fransman Bonnamour en Deen Mads Pedersen.
Ik word 21e. Jammer van de ploegentijdrit. Mits een tijd als bvb. die van Avia was ik 4e geworden.





29 juli: Ronde van Vlaanderen Herzele (UCI) - 13e
Na de koers in Reningelst is het afwachten of ik goed van de antibioticakuur zou herstellen. 8 hellingen en 4 kasseistroken moeten
het pak kunnen scheiden vandaag. Met een 200-tal renners vertrekken we en na 20 km komt een eerste kopgroep van vijf
tot stand met o.a. Michael Goolaerts en Ruben Pols.
Het peloton houdt de vluchters steeds binnen schot en op de bergjes wordt stelselmatig het tempo opgedreven.
Op bijna iedere helling zit ik mee vooraan om het verschil proberen te maken.
Op de Taaienberg en de Eikenberg slagen we daar in en zijn we met zes renners weg
(waaronder ploegmaten Maxime Farazijn en Christophe Noppe, Seppe Verschuere & Miel Houfflyn).


Jammer genoeg komen op de stroken erna een groot aantal renners terug, tot we met zo'n 50 zijn. De rest wordt ver teruggeslagen.
Ook op de Valkenberg rijd ik weg met Maxime, maar we krijgen niet de juiste mannen mee en zijn met te weinig.


Daarna wordt er in het uitgedunde peloton slag om slinger gedemarreerd.
Uiteindelijk lukt het Ricardo van Dongen, Dieter Verwilst, Tijs Delbaere en Nathan van Hooydonck om weg te blijven.
In de plaatselijke ronden ga ik een paar keer in de tegenaanval.
Na mijn zoveelste poging lukt het dan toch en ik rijd weg met Jan Logier, Maxime, Jasper Dult, Michael Goolaerts en Jens Vandenhoudt.
We draaien goed rond, verkleinen de kloof tot 38 seconden en het lijkt of we naar de leiders gaan rijden.
Daarna komen Julien van den Brande, Ruben Pols, Gertjan de Sy en Tom Bosmans aansluiten.
Er heeft plotseling niemand nog zin om rond te draaien, jammer want we kunnen zo naar voor.
De Sy en Bosmans kunnen wel nog weg raken en gaan tot bij de koplopers.
Wij twijfelen en ik moet in de slotfase nog mijn best helpen doen om uit de greep van het peloton te blijven


en we gaan naar een sprint. Ik word voorlaatste van ons groepje en 13e.


Vooraan wint Ricardo van Dongen voor een sterke Verwilst en Van Hooydonck.
Ik kan niet ontevreden zijn over deze koers, maar ik voel nog steeds dat ik niet 100% ben na die kuur.
Hopelijk ben ik dat volgende week in Luik-La-Gleize wel. Uitslag vond ik enkel hier.


25 juli: Reningelst (BVB) - 35e na hele koers in de aanval en krampen op het einde
Na een antibioticakuur, die nu al 10 dagen aan de gang is, start ik zonder verwachtingen in Reningelst. De temperatuur loopt op tot boven de 30 graden. Uit ervaring weet ik dat ze in Reningelst altijd in het begin wegrijden. Ik start dan ook vooraan en na één kilometer ben ik al weg met Jonas Rickaert. In de tweede ronde komen een goeie 10 man aansluiten met daarbij o.a. Miel, Maximeen Christophe als ploegmaten, Seppe Verschuere, Dries van Gestel en Jonas Rickaert van Balen en sterke mannen als Dylan Kowalski en Jasper Dult.
Nadat het in het begin niet zo goed ronddraaide, komen we op volle toeren in ronde vier van de tien. Daarna krijgt Rickaert braakneigingen en valt hij tegen mijn wiel zonder dat ik bruuske bewegingen doe. Hij heeft een sleutelbeenbreuk, veel beterschap gewenst en sorry daarvoor. Gevolg is dat ze met drie erbij liggen en dat het lang duurt voordat ze opnieuw komen aansluiten. Daarna wil de één na de ander niet meer overpakken. Ondertussen probeer ik zo veel mogelijk drank binnen te krijgen, maar mijn maag ligt overhoop door de antibioticakuur. Ik voel het opnieuw aankomen: krampen. Nadat ik met een aantal pogingen meespring, moet ik passen wanneer Miel doortrekt met Van Gestel. De samenwerking is nog meer zoek en groepjes komen ons vervoegen. De krampen worden nog erger en ik ben genoodzaakt om mij te laten uitzakken.
Uiteindelijk beland ik in het peloton van nog zo'n 20 man. Ik sprint niet meer mee en eindig op een teleurstellende 35e plaats. Vooraan rijdt Dries weg van Miel en wint knap solo. Seppe eindigt afgescheiden tweede voor Maxime.
Misschien dat ik vandaag een beetje te veel werk heb gedaan in de kopgroep en de darmklachten zullen ook wel geen voordeel opgeleverd hebben. Hopelijk kan ik nu herstellen van die kuur en mijn beste niveau terug behalen.


13-15 juli: Oberösterreicher Juniorenrundfahrt - 6e
Net zoals vorig jaar mochten we starten in de hoogaangeschreven ronde van Oostenrijk. In vergelijking met vorig jaar was de bezetting nog iets sterker: 24 ploegen waarvan 9 nationale. Zo mochten 141 renners elke dag in kletsnatte omstandigheden
(het weer was er zowaar nog slechter dan in België, hoe is het mogelijk?) over een sterk heuvelachtig parcours rijden.
Ik moet wel antibiotica nemen voor een lichte blaasontsteking die hopelijk niet verergert.
1e rit (98 km): 7e
Ik ben op mijn hoede in de eerste rit en ga meerdere keren in de aanval. Na de 2de doortocht aan de meet trek ik in de aanval met Dieter Verwilst. 2 km later worden we half ingelopen, sommigen trekken door en ik ben de enige die niet meer door gaat. Er komt versterking en met 9 pakken ze 30 seconden. Op de Mistelbachberg worden ze evenwel terug ingelopen. Net voor de top trekken sommigen door, ik kan vlot meegaan en zo ontstaat er een kopgroep van 13 man. De Belgen daarin vertegenwoordigd zijn Kevin Deltombe, Tiesj Benoot en Jenthe Biermans. Ook Piotr Havik van Avia is daarin terug te vinden.
Ik heb erg goede benen en probeer na de laatste beklimming aan te vallen. Ze vallen niet stil en rapen mij zo terug op. Op 300 m van de meet draai ik in ideale positie uit: achter Havik, die de sprint aantrekt en Biermans. Net wanneer ik wil aanzetten, schuur ik tegen Tiesj Benoot. Ik moet inhouden en word 7e. Kevin wint knap voor Tiesj en Yannik Achterberg.
Jammer dat ik niet wat eerder aanzette anders zat er een zeer mooie uitslag in. Uitslag




2e rit (110 km): 20e
In de koniginnenrit stonden 4 serieuze bergen op het programma. Er komt eerst een lange aanloopstrook langs de Donau. Op de eerste beklimming zit ik mooi vooraan, maar ik voelde me niet super en dan is de eerste beklimming meestal de lastigste.
Met 5 man trekken ze door, er komt reactie en ik schuif mee. We zien ze dan rijden op 50 meter en ik twijfelde of ik de sprong zou wagen.
Het scenario van vorig jaar indachtig, besluit ik om te wachten. Een grote fout want met mannen zoals Benoot en Mohoric van voor
vallen ze niet stil. In het peloton wordt er iedere klim een afvalling door gevoerd. De laatste ronde rijd ik dan maar wat op kop;
Christophe Noppe en Maxime Farazijn doen een heel mooi deel kopwerk, waardoor de kloof niet te groot wordt.
Op de laatste klim, de Rechberg trek ik door met een Oostenrijker; we schieten nog maar met 23 over.
In de afdaling besluit ik alles of niets te spelen; ik kan op de technische stroken een mooie voorsprong behalen,
maar op de bijtrapstroken ben ik in het nadeel.
We gaan naar een sprint, waarin Alexander Geuens het haalt voor Christophe, Maxime wordt 10e en ik word 20e.
Vooraan finisht Tiesh Benoot als eerste en neemt het geel over van Kevin Deltombe. Uitslag Klassement




3e rit (110 km): 14e
De laatste rit is op papier de minst lastige, maar toch moeten we 6 klimmetjes op. De koers wordt door Avia gecontroleerd en geen enkele ontsnapping kon erg ver dragen. In de plaatselijke ronden (wij dachten allemaal dat het er 3 waren) komt er
dan toch een ontsnapping van 10 man, ik ben mee, maar ook stoorzenders van de 2 leiders Benoot en Mohoric. Samen met nog 3 anderen ben ik de motor van de ontsnapping en we kunnen vrij snel 35 seconden nemen. In de laatste ronde met nog 6 km te gaan, ga ik alleen. Ik neem 15-20 seconden en rijd tegen de grens van virtueel leider. Ik kom alleen over de meet en denk dat ik gewonnen heb, dan hoor ik wel de bel rinkelen zeker. Wat een blunder... Ik krijg direct een mentale klap en laat me inlopen. Onze groep draait dan ook niet meer en we worden ingelopen door de Avia-trein. Op het einde laten ze nog 2, die niet dicht in het klassement staan 6 seconden wegrijden. De Duitser Weber wint voor Oostenrijker Derler. Er komt nog een grote valpartij, waarbij leider Benoot is betrokken. Hij verliest de gele trui aan Mohoric (ze staan in dezelfde tijd en Mohoric heeft door de valpartij minder opgetelde plaatsen dan Benoot). Ik zit weer in ideale positie (3e), maar ik ben volledig leeg en verlies nog 10 plaatsen waardoor ik 14e word. Geuens wint de sprint voor Christophe en Maxime. Doordat ik nog vooraan eindig kan ik nog een plaats opschuiven en word 6e. Jammer van die blunder; later zal ik waarschijnlijk er nog kunnen om lachen, maar nu is het erg zuur
- cf. bij de aspiranten in Waardamme, zie films (vanaf 2'06").
Ik onthoud wel dat de conditie goed is (al is de blaasontsteking nog niet genezen). In het ploegenklassement eindigen we 3e. Uitslag Site inrichter


8 juli: Izegem - teruggepakt in laatste hectometers en 5e
In tegenstelling tot de klimkoers in Harzé, wilde ik hier eens van begin af aan de beuk er in gooien.
Ik heb in alle hartslagzones al getraind, maar nog niet in de hoge. In mijn thuisstad stond
een kermiskoers op het programma; qua weer kregen we alles: motregen, stortregen, zon en bij momenten veel wind.
Tussen een vijftigtal starters stond er mooi volk.
In de tweede ronde ga ik weg met Floris Thoré,


na 2 ronden haakt hij af, ik rijd nog 2 ronden alleen verder tot Matthias Vandewalle en Arjen Livyns mij vervoegen.


We worden wat later ingelopen, iets later zet ik opnieuw een
ontsnapping op met Martijn De Meestere en Glenn Cauwelier en opnieuw Arjen Livyns.


Daarna is er een beetje windstilte totdat Matthias Vandewalle gevolgd door Cedric Vanhoutteghem weggaan.
Ik ga er alleen achter en wat later komt de Nederlander Davy Gunst ook aansluiten.
In schuifjes komen alle grote namen te samen.


Ik merk dat de samenwerking zoek is en ga met Vanhoutteghem weg.


De voorlaatste ronde komen Cedric Verbeken, Livyns, Thoré en Gunst nog aansluiten.
Ik val in de laatste ronde nog tweemaal aan. De tweede keer word ik teruggepakt in de laatste hectometers.
We gaan dus naar een sprint en omdat ik me volledig leeg had gereden word ik 5e en voorlaatste.
Cedric Vanhoutteghem toont zich de rapste en wint voor Gunst en Livyns.


Miel Pyfferoen wint de sprint van het volgende groepje.
Al bij al moet ik eigenlijk tevreden zijn, want ik heb een mooie koers gereden en getoond dat de benen goed zijn.
Aan de andere kant ben ik er al vaak dicht bij geweest en mag het nu toch wel eens prijs zijn.
Gelukkig dat mooi volk mij opbeurde bij de uitreiking van "beste Izegemnaar". Uitslag


Eind volgende week gaan we de Oberösterreich Rundfahrt rijden, een mooie Oostenrijkse driedaagse.


4 juli: Harzé (klimkoers) - koers in het teken van de opbouw en 19e
In Harzé staat met 1800 hoogtemeters misschien wel de zwaarste Belgische koers op het programma van het hele jaar.
Hij komt bovendien net na de examens en de voorbije 2 jaar kreeg ik er op het einde steeds een enorme klop.
Dit jaar wou ik die vermijden en startte met het gedacht om eerst het peloton te volgen en dan wel te zien.
Ik was juist terug van de klimstage in de Alpen, dus het was normaal als het resultaat niet echt schitterend zou zijn.
Slechts 63 renners van de 161 zouden vandaag uitrijden.
Op de eerste klim merk ik direct dat ik goeie benen heb; ondertussen is Dylan Kowalski al een eindje vertrokken; we zullen hem niet meer zien.
Op de Rosier trekt Piotr Havik in de tegenaanval. Het peloton laat begaan en de vluchters krijgen een mooie voorsprong.
Ik houd me aan mijn tactiek en wil geen onnodige krachten verspillen, maar dan valt James Baeyens op de derde klim net voor mij.
Ik kan hem niet meer ontwijken en val over hem. Ik heb wat schaafwonden, er drupt een beetje bloed en na 2 keer de ketting er niet op te krijgen probeer ik tussen de auto's en de geloste renners terug te komen. Dat lukt vlot, maar ik moet wel een 'cartouche' verspillen.
Die cartouche kwam ik zeker te kort op de volgende steile klim naar Chession waar de Nederlander Mathieu Van der Poel zijn duivels ontbindt.
Ik kom er ongeveer als zesde boven, maar zie hem wel wegrijden. Op de volgende klim gaan 2 ploegmaten van hem: de Fransman Quentin Jauregui en Daan Hoeyberghs in de tegenaanval. 2 anderen met Kevin Deltombe gaan er achter, maar in de plaatselijke ronden zullen we ze terughalen.
Ik vrees voor krampen en probeer gewoon aan te klampen.
Op de plaatselijke ronden (met telkens 2 zware hellingen) wordt het peloton verder uitgedund tot een 20-tal renners. De laatste ronde voel ik me nog redelijk goed en ga op de steile klim in de aanval. Het peloton scheurt en we zijn met 8 man weg, helaas komen de anderen in de afdaling terug. Enkel in de laatste 2 kilometer laat men Tom Bosmans nog uit het peloton wegrijden. Vooraan zijn de 3 ploegmaten samengekomen en hebben Kowalski en Havik gelost. Zij sprinten voor de zege waarin Van der Poel nogmaals zijn klasse toont. Hij wint voor Jauregui en Hoeyberghs. Havik wordt 4e en Kowalski 5e. In de sprint haper ik tegen Jochem Roegiers waardoor ik een aantal plaatsen (en een mooie ereplaats) verlies.
Toch kan ik over het algemeen tevreden zijn: het gevoel bergop was goed.
Dat belooft voor de tweede seizoenshelft. In de volgende koersen kan ik zien of dat gevoel wordt bevestigd. Uitslag


2 juni: Bonheiden (BvB) - midden peloton in massasprint


Vandaag is het belangrijk om onze goede ploegplaats in de beker van België te behouden (we staan 2e).
We vertrekken met een kleine 200 renners aan een rotvaart (46,15 km/u gemiddeld) over
126 km aan typische Antwerpse banen. Er staat weinig wind en er wordt enorm nerveus en hectisch gekoerst.
Edward wordt er het slachtoffer van halfweg koers en valt. In feite is deze koers gemakkelijk samen te vatten:
vele ontsnappingen, maar door de hoge snelheid is het moeilijk om een mooie voorsprong bij elkaar te rijden.
Gelukkig kunnen we nog genieten van de villa's langs de zijkanten.

Na een 10-tal kilometer ga ik met een man of vier in de aanval voor een paar kilometer.
Wat later schuift Edward mee met o.a. Piotr Havik. Zij blijven ongeveer 15 km voor. Daarna zijn er vele vooral korte ontsnappingen;
één keer rijden ze met 14 weg. Ik sluit op mijn eentje aan, maar ook nu is er (te) weinig samenwerking en komt het peloton bij ons.
Ik doe zeker mijn deel in de ontsnappingspogingen en kan dus mezelf niets verwijten over deze koers. De laatste ronde rijdt Jenthe Biermans nog alleen voor, ik kom samen met Jan Logier aansluiten bij de achtervolgers, maar ook nu krijgen we geen vrijgeleide.
De koers eindigt dan maar op een massasprint. Ik heb al veel gegeven en meng met niet met de nerveuze en gevaarlijke massasprint.
Christophe en Miel kunnen zich goed plaatsen en zullen 3e en 4e worden. Dries Verstrepen wint voor Wouter Leten.
Edward wordt 11e voor Maxime en zo winnen we het ploegenklassement. Nu komen we op plaats 1 in de Beker van België.





27 mei: Heusden-Zolder BK - 11e
In Heusden-Zolder werd op een (opnieuw) plat parcours het BK verreden.
Na Karlsberg bleef ik sukkelen met de verkoudheid en vooral de slijmen gingen niet weg. Daardoor had ik soms moeite om adem te halen.
Maar kom, ik ging er het beste van maken.
Het begon nochtans niet goed voor onze ploeg. Tien man vertrekt in de eerste ronde en daarbij geen enkele DJ-Matic renner.
Als hun voorsprong tot boven de 1' 25" gaat, beginnen we met de ploeg rond te draaien.
Dat gaat niet vanzelfsprekend en we verliezen allemaal veel kostbare krachten.


Gelukkig krijgen we na verloop van tijd nog wat hulp van Cube-Fintro. Als ze ingelopen zijn spring ik een 4-tal keer mee in nieuwe ontsnappingen. Het zijn allemaal niet de goeie en wanneer ik eens blijf zitten komt een kopgroep van 19 man tot stand.
Daarbij opnieuw geen renner van ons. De samenwerking was blijkbaar niet perfect, want Dries van Gestel rijdt weg uit die omvangrijke groep.
Wat later ga ik in een tegenreactie met zo'n 18 renners. We rijden tot op 100 meter van Van Gestel,
maar dan houden de Balen-renners in onze groep (ze waren met 5) hun benen stil.
Bijgevolg valt de rest ook stil, waardoor we opnieuw ingelopen worden. Ik probeer nog enkele malen mee te gaan, maar het draait op niets uit.
Wat later demarreert ploegmaat Matthias Vandewalle met Arjen Livyns en Cedric Verbeken. Nadat Jan Logier, Nathan van Hooydonck en Julien van den Brande komen aansluiten, valt het peloton compleet stil. Het was nu eens niet aan ons om het gat toe te rijden.
De achtervolgers blijken niet sterk genoeg, want hoewel Van Gestel een prachtprestatie neerzet, is het eigenlijk merkwaardig dat men die 15 seconden niet gedicht krijgt. Na een demarrage vallen de achtervolgers ook een tijdlang uit mekaar. De laatste ronde wil ik het gewoel van de massasprint vermijden en na een poging van Miel Pyfferoen ga ik met o.a. Edward, Michael Goolaerts, Otto Vergaerde... in de tegenaanval.


We zien zelfs nog de achtervolgers rijden, maar zoals het verhaal van de koers eigenlijk is: er wordt eigenlijk gewoon niet hard genoeg gekoerst. Daar kan Dries van Gestel van profiteren en wordt met een solo van 40 km een oververdiende Belgisch kampioen. Proficiat Dries!


Nathan Van Hooydonck wordt 2e, Cedric Verbeken 3e, Jan Logier 4e en Matthias 7e. Ik weet slechts op 50 m van de aankomst dat het effectief aankomst is en word daarom 11e, net voor het spurtende peloton.


Hopelijk kan ik nu herstellen van de kwaaltjes en nog één mooie koers rijden voordat ik er de riem eventjes af leg.


17-20 mei: Trofeo Karlsberg (nations Cup 1.1) - 30e info


Samen met Michael Goolaerts, Joachim Vanreyten, Matthias van Gompel, Dieter Verwilst en Kevin Deltombe mocht ik van bondscoach Carlo Bomans starten in de Trofeo Karlsberg, een rittenwedstrijd van 4 dagen voor de nations cup met 4 ritten en één tijdrit.
Hier had ik lang naar uitgekeken. De conditie was dan ook zeker in orde,
maar ik kon door de Londenreis, mijn examens voordracht, toneel en muziek te weinig trainen. Vooral bergop zou ik dat wel merken.
Kevin en ik kozen ervoor om dinsdagavond al naar het vertrekpunt in Lummen te vertrekken (om de files te vermijden).
Kevin was verkouden en ik hoopte met hem op beterschap.

Rit 1: Großrosseln - St. Nikolaus (115,0 km) 115 km - 33e live-ticker
De eerste rit moeten we 3 grote ronden afleggen met 2 bergjes. Eerst demarreren een
Rus en een Amerikaan. Het peloton zit niet stil en ze worden ingelopen. Wat later gaat de sterke Mathieu van der Poel in de aanval met een Noor (die moest afhaken) en de Oostenrijker Dennis Paulus. Het peloton laat wel begaan, ze krijgen 1 min 30. Ondertussen rijdt er iemand op de steile berg in mijn achterwiel, mijn wiel kwam los. Ik steek het opnieuw vast, maar het sleept nog.
Ik prutste wat aan mijn remmen, maar had het gevoel dat het nog sleepte.
Mecanicien Walter ziet dat het toch in orde is en ik rijd het gat van 45 seconden in 3 km ongeveer toe. Dan vinden de Denen het welletjes en trekken in de achervolging. Op het 2e bergje komt er reactie en ik schuif mee met 6 mannen.
We halen de koplopers in, maar we twijfelen, dan komen er nog aansluiten, waaronder Kevin,
maar de groep wordt te groot en we worden ingelopen.
Zo'n 5 km later trekt de Deen Vinjebo door met mij in het wiel. De Zweed Karlsson en de Amerikaan Joyce sluiten nog aan en samen rijden wij zo'n 12 km op kop. Er komen weer te veel renners aansluiten en de samenwerking is weg.
Ik miste de verzorgers en moest heel de koers maar met 2 bidons doen. Ik krijg dan ook krampen op het einde.
Kamergenoot Kevin voelt zich merkbaar beter en wordt na mooi ploegwerk schitterend eerste !! Joachim wordt 6e.
Ik 33e en Dieter 38e. Mathias eindigt wat verder. Michael mist juist de aansluiting met het peloton op de laatste klim en eindigt op 17 seconden.


Rit 2: Erfweiler - Ehlingen 90 km - 35e
Ik voel me ook niet goed. Het wordt erger en 's avonds heb ik zelfs wat koorts. Ik voel me dan ook uitermate slap en kan niet genoeg werken voor de gele trui van Kevin. Niemand krijgt echt veel ruimte in deze etappe. Op het einde begint het dan ook goed te gieten.
Er is ook een neutralisatie door een ongeluk met een toerist. Ik kan me op karakter bij de eersten houden en word 35e. De aankomst ligt in het begin van een klim en in de massaspurt vallen er gaten. Na de Deense winnaar Plesner, bolletjestrui Van der Poel en de Italiaan Peroni (die gisteren 2e werd en het geel pakte) valt er een gat van 3 seconden. Kevin en Joachim zitten niet zo goed geplaatst als gisteren en worden 12e en 14e. Dieter wordt 15e. Mathias zijn transponder werkt niet meer en hij wordt niet in de uitslag vermeld.

Rit 3: Reinheim tijdrit 9,3 km en Homburg wegrit 80 km - 65e en 45e
Ik voel me een ietsje beter voor de tijdrit, maar ook nu zit het weer niet mee. Door omstandigheden miste ik mijn massage gisteren en tijdens de tijdrit zakt de ene helft van mijn beugel, waardoor ik slecht zit en ik niet goed aan het stuur kan trekken.
De tijdrit is kort en voornamelijk lichtjes naar beneden, voor de mannen met de grote versnelling dus. Joachim en Michael doen het uitstekend met respectievelijk een 5e en een 10e plaats. In het begin lukt alles nog redelijk en kan ik een mooie versnelling rond draaien.
Ik kan ook de achterstand op Michael na 4 km mooi beperken. Maar dan moet ik terugschakelen en verlies veel tijd. Ik eindig in 12 min 18
op 50" van winnaar Mads Pedersen als 65e. Kevin en Mathias zijn net voor mij 63e en 64e. Dieter wordt 47e.
Joachim staat momenteel 4e op 7 seconden van Pedersen.


In de wegrit stonden 4 ronden van 20 km op het programma. Deze zijn voornamelijk gebouwd rond één bergje van zo'n 4 km. Iedere ronde trekken ze wel goed door, vooral de Noren en de Denen lijken wel een onuitputbaar krachtenarsenaal te beschikken. Bergop kan ik de besten wel volgen en
in de derde ronde ben ik de enige die mee ben, wanneer het op de klim scheurt en zo'n 20 renners voorop zijn.
In de afzink komt iedereen terug aansluiten. Ik krijg op het einde opnieuw krampen en heb moeite om te volgen.
De rit eindigt opnieuw op een massasprint. Geen van de Belgen kan zich plaatsen en we eindigen niet vooraan.
De Brit Jonathan Dibben (met wie ik voor was in Kachtem) wint. Ik eindig op een 45e plaats.


Rit 4: Gersheim 99 km - 19e
Slotrit. Ik heb nog altijd last van slijmen. Ook Kevin heeft nog een hoest. Ik heb het gevoel niet goed te kunnen recupereren. Meestal is het klimmen mijn betere onderdeel maar nu moet ik serieus afzien om de eersten te kunnen volgen. Vandaag probeer ik een paar keer weg te springen,


maar de Denen zijn zo sterk en ze smoren elke ontsnapping in de kiem. In het begin wordt niet zo hard gereden en een tweetal krijgt een minuut voorsprong.
Halfweg koers komt er een valpartij waarbij Dieter en Michael betrokken zijn. Ze moeten helaas de wedstrijd staken.
Nadat de leiders ingelopen worden, valt het tempo niet meer stil.






Vooral bergop wordt er door de Noor Hoelgaard en de sterke eerstejaars Van Der Poel tempo gemaakt. In de 4e ronde gaat Kevin mee in een ontsnapping bergop, wat later komen de favorieten aansluiten. Wanneer Joachim bij de top de brug wil slaan, wil ik meegaan, maar mijn ketting valt er af. Dan liet ik maar de andere het werk doen en in de afdaling van de 2e klim komen we met een aantal aansluiten. We zijn nu met 45 in de kopgroep. De laatste ronde valt het niet meer uiteen en eindigt het voor de 4e keer in 4 dagen op een massasprint gewonnen door de Australiër Wachter voor Joyce en Van der Poel. Ik probeer de sprint aan te trekken, maar in het geharrewar laat ik mij wegzetten en in het verschroeiende tempo geraak niet meer van voor. Kevin wordt 6e. Joachim wordt 11e en ik 19e.


In het klassement wordt Joachim 4e, Kevin 27e en ik 30e op 50". We verloren eigenlijk alleen tijd in de tijdrit.
Pedersen wint de ronde voor Ludvigsson en Eisenhart. In het ploegenklassement komen we op een knappe 3e plaats na veruit de sterkste ploeg Denemarken (het Frankrijk van vorig jaar) en Zweden. rituitslageindresultaat
Over het algemeen kan ik niet tevreden zijn over deze ronde. Ik deed alles wat ik kon, maar de omstandigheden zaten nu eenmaal niet mee.
Ik moet wel beseffen dat ik hier tegen de top van de wereld reed, maar ik weet dat er meer in zat. Gelukkig zal ik in de zomer meer specifiek kunnen trainen en hopelijk nog een aantal mooie wedstrijden rijden. In deze ronde waren het bijna allemaal zeer goede renners, maar het niveauverschil van de besten was te klein om het veld helemaal uit mekaar te rijden.
Aan de andere kant heb ik wel genoten van de goede sfeer, de prachtige afdalingen waar ik mij altijd van voor nestelde en de klimmen, waar ik soms seieus op heb afgezien. Nu komt nog het BK en één koers erna. Dan hou ik het eventjes voor bekeken met de examenperiode.


12 mei: PK Ruddervoorde - teruggepakt in laatste twee km en 12e
Na 3 dagen schoolreis in Londen en nog 3 examens van toneel en gitaar in het weekend stond ik
met beperkte ambities aan de start in het provinciaal kampioenschap in Baliebrugge. Het peloton telde 144 renners. Toch werd ik door sommigen bij de favorieten genoemd omdat ik hier twee jaar geleden provinciaal kampioen was geworden.
Mijn voornaamste doelstelling was echter niet vallen en het begin van de wedstrijd als training te rijden met het oog op Karlsberg donderdag.
De laatste ronden zou ik dan wel zien of er iets extra uit de bus zou komen.
In de 3e ronde trok ik samen met enkele renners wel even door en daarna ontstond er een kopgroep van 12 man
met daarin een overwicht van DJ-Matic met Thybo, Matthias en Glenn. We zaten zo in een zetel vond ik.


Soms sprong ik wel eens mee met achtervolgers, maar dit leidde tot niets.
Ongeveer halfweg kwam er een reactie van ongeveer 25 renners van verschillende ploegen die de vluchters bijhaalden.
Ik maakte als één van de laatste de sprong naar hen met Christophe, Jonas Rickaert en Seppe Verscheure.
Wat later ging ik dan in de aanval met Seppe voor iets meer dan een ronde.


Ik had de indruk dat hij wat met de rem op reed en dan kwamen nog 12 renners bij ons.


Behalve ploegmaten Edward, Kenny en Christophe zaten er ondermeer nog Piet Allegaert, Jan Logier, Jelle Feys en Merlijn Decoster.
De laatste ronde ging ik solo op een dood moment.


De ploegmaats deden wat ze konden, vooral Kristof stopte actief af waarvoor dank,
maar onbegrijpelijk reden vooral niet-sprinters het gat op mij toe. Waardoor de sprinters natuurlijk in een zetel kwamen te zitten.
Op anderhalve km van de meet werd ik vooral door toedoen van Jan Logier en Merlijn Decoster ingelopen.
De tank was leeg en hoewel ik goed geplaatst zat voor de sprint eindigde ik op een weinigzeggende 12e plaats.
Seppe Verscheure won verdiend voor Edward en Christophe. Zo werd Edward provinciaal kampioen bij de eerstejaars.


Eigenlijk mag ik niet ontevreden zijn dat ik na zo'n slechte voorbereiding toch een sterke koers gereden heb.
Ik reed op het laatste ook echt om te winnen, maar daardoor heb ik het gevoel dat dit een gemiste kans was.


5 mei: Zerkegem - 2e
Aan de start van de kermiskoers van Zerkegem stond een mooi deelnemersveld van 60 renners.
Na één ronde kwam er een demarrage van Jan Logier, Damon Devriendt, Nicolas Cleppe en Glenn Cauwelier.
Ik nam me voor om de eerste wedstrijdhelft op hartslag te rijden (wat niet altijd lukte).
Ongeveer halfweg gooiden ze het op de boord in het peloton,
dan is het beter om mee te rijden en in geen tijd hadden we de vluchters bij de lurven.
Daarna ging ik vol door en trok al snel in de aanval met Martijn Demeestere en Merlijn Decoster.
Er kwamen nog 5 renners aansluiten, nl. een sterke Glenn, Kenny (Bouvry), Edward (Planckaert), Lorenzo Blomme en Niels van Eeckhoutte.
Op één ronde van het einde ging Edward weg. Van Eeckhoutte ging er naar toe.
Wat later maakte ik ook de sprong. Daarna trok ik door en even verder kwam Edward nog bij mij.
In de sprint was ik kansloos tegen de veel snellere Edward.
Jammer dat ik opnieuw 2e werd (al de vierde keer dit seizoen), maar die ontgoocheling wordt verzacht door een volledig Dj-matic podium,
want even later won Glenn Cauwelier de sprint van de achtervolgers.


1 mei: testtijdrit Borlo - 20e
Ik kreeg zaterdag te horen dat ik vandaag mocht starten in de testtijdrit in Borlo. Ik zou dit opnemen als goeie training voor de komende tijdritten.
Jammer genoeg startte er niemand voor mij en had ik geen mikpunt. Bergop ging het zeer vlot, maar op de vlakke en dalende stroken had ik geen kracht en kon geen snelheid maken.
Dat resulteerde ook in een 20e plaats, waar ik toch niet tevreden mee kan zijn.
Misschien omdat Korbeek-lo in de benen nog zat, misschien door de gebrekkige voorbereiding?
Ruben Pols won voor Brent Luyckx en Kevin Deltombe. Glenn, met wiens ouders ik mocht meerijden, waarvoor dank, werd knap 9e.

29 april: Korbeek-Lo (Beker van België) - 6e
Met Maxime, Christophe, Glenn, Thybo, Miel en ik stonden we klaar voor de tweede manche van de beker van België.
Ditmaal stond de Vlaams-Brabantse Pijl op het programma 115 km rond het Leuvense. Vorig jaar was deze wedstrijd wel heel wat langer en lastiger, het lijkt wel alsof ze alle wedstrijden minder lastig willen maken?
De eerste kilometers werden gezapig in nat weer afgelegd. Toen we de grote ronde aansneden begonnen de ontsnappingen op gang te komen.
Op de tweede berg trokken we met 4 ploegmaats eens door. Het bleek voor velen lastig te zijn, want bij de samensmelting lieten ze iedereen vertrekken. Miel Pyfferoen was eerst weg en in schuifjes kwamen zo'n 22 man tot stand.
Ik had door dat dit wel eens beslissend kon zijn en was één van de laatsten die nog kwam aansluiten.
Dan stond een zware kasseistrook bergop te wachten, het Kauterhof in Hoegaarden.


Ik trok door met Michael Cools met de bedoeling om het kaf van het koren te scheiden. Dat lukte grotendeels, met 16 man waren we voorop.


De samenwerking was goed, maar de samenstelling was te heterogeen en soms vielen er wel eens gaten.
Lange tijd kregen we maar een bonus van 40 seconden, maar op de plaatselijke ronden vergrootte onze voorsprong stelselmatig.


De laatste ronde demarreerde Miel eerst, daarna ging Miel Houfflyn op het bergje samen met mij weg. We hielden het maar een goeie kilometer vol. Daarna werden alle ontsnappingen in de kiem gesmoord door de Cube-renners (ze waren met 4). De laatste kilometer ging Jelle Rutsaert weg.
Hij was echter een vogel voor de kat en hij werd bij de laatste bocht ingehaald. De aankomst was bergop en tegenwind, daarom dat ik wat ver opdraaide. Ze vielen echter niet stil en de posities wijzigden niet.

Miel won een pittig sprintje tegen Seppe Verscheure. Wouter Leten werd 3e. Ik werd 6e en kan daar best mee tevreden zijn.


Ik deed wat ik moest doen, maar ik draaide misschien te ver op.
We werden 2de in het dagklassement van de ploegen (achter Cube) en namen de leiding weer over in de Beker van België.


22 april 2012 Deux-Acren - 2e
We opteerden voor de meest dichtbijzijnde koers; deze ging door in Deux-Acren. Er stond een mooi deelnemersveld aan de start,
met o.m. Jasper Dult, Ruben Pols, Lindsay Devylder, Aimé De Gendt, Edward Planckaert...
Vooral in het begin was het verzuipen onder de vele regen, na een tijdje begon de zon er door te komen en droogde het op.
Ik was goed gerecupereerd van de tijdrit in Opoeteren gisteren en had voor het eerst sinds lang nog eens goeie benen.
Het werd jammer genoeg wel een koers waarin iedereen het schuwde om door te rijden.
Het gemiddelde was dan ook uitermate laag. Ik moest vaak achter de feiten rijden. Tot 2 keer toe reden 5 renners weg en moest ik er alleen en nadien met een groepje naar toe rijden. Halfweg koers dichtte ik met nog zo'n 5 renners de kloof op de eersten.
De groep werd te groot en de samenwerking was zoek. Bij de samensmelting van het peloton probeerde ik te demarreren.
Dit lukte niet en direct daarna reden opnieuw 5 renners weg.
Nadat ze al zo'n 40 seconden hadden probeerde ik alleen te achtervolgen. Ik kwam wat dichter, maar bleef dan steken.
Ik wachtte op een groepje. Daar wilden sommigen ook niet mee rond rijden en
mocht ik een groot deel van het werk alleen opknappen.
Uiteindelijk lukte het dan toch om vooraan aan te sluiten, maar ik had wel veel krachten moeten verspillen.
Op anderhalve ronde van de finish demarreerde ik op een hellende strook. 2 Fransen Axel Flet en Florian Rotthier volgden mij,
maar wilden allebei niet overnemen. Dan liet Flet het gat vallen voor Rotthier, de anderen kwamen weer aansluiten, maar het viel weer stil.
Het resultaat was dat de Fransman Rotthier zomaar zo'n 40 seconden kreeg.
Op een halve ronde van het einde geraakte ik los van de achtervolgers, ik zag dat het niet meer tijdig zou lukken om het gat alleen te dichten
en wachtte op Aimé de Gendt. Samen kwamen we op 20 seconden, maar daar was de streep al.
Ik pokerde wat zodat 3 anderen dicht kwamen. Ik kon redelijk gemakkelijk de sprint winnen,
maar Aimé werd jammer genoeg opgeslokt. Hij werd 6e na Ruben Pols (3e) Lindsay Devylder (4e) en Jasper Dult (5e)


Al bij al haalde ik nog zo'n slecht resultaat niet, maar winnen was natuurlijk nog mooier geweest.


21 april: Opoeteren testtijdrit - 10e
In Opoeteren ging op een heuvelachtige omloop de eerste testtrijdrit van start. Ik wist niet goed wat ik er moest van verwachten,
ik ben namelijk niet zo regelmatig in tijdritten en ik moest al zeer vroeg uit de veren voor een uitmeting.
Vorig jaar zet ik hier ook één van mijn minste prestaties neer.
Ik startte bij de eersten op een kletsnat parcours in tegenstelling tot ongeveer de helft van de deelnemers die droog konden rijden.
Ik startte heel rustig, maar na ongeveer 8 km kon ik al Tom Dezwarte voorbijsteken, daarbij blies ik me een beetje op.
Een ronde later kon ik ook Laurent Wernimont op die plaats voorbijrijden.
Ik had redelijke maar geen superbenen en dat voelde ik vooral in de 2de ronde.
Toch kon ik nog als 10e eindigen, maar wel ver achter op winnaar Nathan van Hooydonck.
In vergelijking met het PK was ik de 2e West-Vlaming. Dat zegt natuurlijk allemaal zoveel niet, er waren ook wat afwezigen,
maar mits wat bijschaven kan ik misschien mijn tijdrijden naar een hoger niveau tillen.


15 april: Pommeroeul - 28e
Na de Ster vertrokken we vol goeie moed naar het Waalse Ville-Pommeroeul, waar de grote prijs Bati-Metallo werd gereden.
Oorspronkelijk wilde ik deze koers als training rijden, maar met windkracht 4-5 stelde ik mijn ambities bij. Direct na de start had ik al in de smiezen
dat ik enorm slechte benen had. Was de Ster nog niet verwerkt? Kwam het van de duurtrainingen deze week of van het karten vrijdag...?
Nadat zo'n 30 man ingelopen werd vertrok een groep van 9 waarvan Glenn deel uit maakte. Het peloton wilde niet waaieren
en had geen zin om door te rijden. Het gemiddelde zal dan ook niet liegen. Na enkele kasseibergjes kwam er reactie vanuit het peloton.
Er ging een groepje weg waarbij Miel aanwezig was.
Zoals al bijna elke koers dit jaar kreeg ik op het einde betere benen.
Vooraan pokerden ze te veel en de voorsprong slonk tot onder een minuut.
De laatste 3 plaatselijke ronden probeerde ik dan met bijna iedere ontsnapping mee te gaan.
In de voorlaatste ronde kwam ik met 4 medevluchters tot op 25 seconden.
Het peloton kwam jammer genoeg weer aansluiten. Daarna lieten ze iedereen die maar wilde op een stuk tegenwind vertrekken.
Ik zat in de buik en moest toekijken hoe 8 mannen zomaar naar de eersten mochten rijden.
In de pelotonsprint werd ik 7e, maar ik kan met dit resultaat niet echt tevreden zijn. Er zat meer in op het einde.
Nu ga ik het wat rustiger aan doen en hopelijk heeft dat een positief effect op mijn resultaten.
Vooraan won Bavo Haemels, Miel werd 7e en Glenn knap 17e na een volledige koers in de aanval.


6-9 april: Ster van Zuid-Limburg: 13e

proloog: nog niet helemaal uitgeziekt en 30e op 20" van Jonas Rickaert;
Ploegmaten: Glenn 8e op 9", Niels 20e op 16", Miel 25e op 19", Kenny 58e op 27", Kristof (pech) 165e op 1'04".

2e rit: 4 leiders, waaronder drie Denen 28" voor op 63 achtervolgers; Benjamin gaat laatste ronde in achtervolging met 4 anderen, die net uit greep van peloton blijven; wordt 2e van dit groepje en dus 6e in totaal. Kristof rushestrui. Niels beste Limburger.
Wedstrijd ontsierd door valpartij met o.m. Martijn Demeestere en Miel Pyfferoen als slachtoffer. Peloton scheurt.
Miel kan nog terugkomen in een tweede groep. (Kdc)

3e rit: 12e in sprint
veel ontsnappingen die niet voor blijven; grote groepen rijden weg, maar houden geen stand.
Ik heb geen goede benen en probeer enkel op het einde een paar maal weg te rijden.




Een keer zingen we het een aantal kilometer uit met drie renners.
Wedstrijd eindigt op massasprint die Alexander Geuens wint; ploegmaat Noppe wordt 9e, ik 12e voor Niels.

4e rit: 6e in koninginnenrit na lange ontsnapping
Voor de koninginnenrit werd er gelukkig eens de Waalse kanten opgezocht (anders waren het steeds plaatselijke ronden)
en dat zal zijn effect gegeven hebben. De wind was eindelijk aanwezig en een paar buien maakten het er niet minder lastig op.
Het zou een spannende koers worden waarin slechts 33 van de 200 renners het einde zouden halen.
Nadat we de brug over de E40 namen begonnen ze meteen met waaieren en na 5 km lag heel het peloton uit mekaar.


Ik zat in de eerste groep samen met Christophe en Niels. Op de steile eerste klim (de Rue Goutroul in Villers le Bouillet) reden we tempo.


Op de 2de beklimming (de Côte Famelette in Moha) scheurde onze groep en samen met Ruben Pols, Piotr Havik,
Tiesj Benoot en Dries van Gestel reed ik weg. Eerst was er nog een Amerikaan mee.


We zouden goed samenwerken en zo'n 55 km voorop blijven.


Onderweg pakte ik een rushessprint om punten weg te kapen voor de concurrenten van Christophe.
In de achtergrond kwamen 2 groepen samen, daar voerden ze nog een splitsing uit en dan kreeg de ploeg van de Denen in de achtervolging hulp van Cube-Fintro. In de tweede plaatselijke ronde kwam de Deense geletruidrager met een ploegmaat en Jonas Rickaert aansluiten.


De samenwerking was zoek en Jonas ging alleen weg.
Het tempo zakte en zo'n 15 man kwam terug aansluiten. Balen stopte voorbeeldig af en Rickaert kreeg een minuut bonus.
De laatste ronde schoten de Denen serieus in actie


en ze gooiden het op de kant. Het was harken om mee te kunnen, maar het groepje van 20 man kwam bijna terug op Jonas. Hij hield twee seconden over voor een mooie overwinning. In de sprint daarachter liet ik mij wat gemakkelijk wegzetten en werd vijfde (zesde in totaal). Laurent Pieters werd 2de en kreeg de groene trui. Alexander Geuens werd 3e en beste Limburger,
en Christophe Noppe haalde de rushestrui binnen.

Over het algemeen kijk ik wat gemengd terug op deze ronde: aan de ene kant kwam ik er goed uit, want ik had de laatste dag superbenen, maar de eerste dagen waren minder, omdat ik wellicht nog niet helemaal uitgeziekt was, en werd daarom slechts 13e in het algemeen klassement.
Uitslag


3 april: Baliebrugge (Ruddervoorde) Pk tijdrijden - 8e
Vrijdagmorgen werd ik ziek; de 3 dagen erna had ik koorts, keelpijn en een verstopte neus. Het was dus een onmogelijke opdracht om met volle kracht hier op dit PK aan de start te staan. Niettemin werd ik vorig jaar al 5e en wou ik nog eens het goeie gevoel in een tijdrit terugvinden.
Ik reed een degelijke rit, luid aangevuurd door Giovanni in de wagen en dat scheelt toch altijd enkele seconden,


maar ik voelde wel dat de ziekte een groot deel van mijn krachten had opgesoupeerd.
Toch was ik vooral over mijn eerste ronde opgetogen; ik zag Enzo Demasure een minuut voor mij gestart al na een tijdje rijden.


Maar in het laatste stuk naderde ik niet meer. Ik werd uiteindelijk 8e.
Seppe Verscheure won voor krachtpatser en ploegmaat Glenn Cauwelier en een verdienstelijke Damon Devriendt.
Ik was niet de enige die problemen had. Veel van de betere tijdrijders kwamen iets tegen of hadden een mankement.
Ik kan dus blij zijn met mijn tijdrit onder de omstandigheden. Met mijn knie gaat het intussen beter.
Hopelijk gaat ook mijn ziekte nu snel over, dat ik een behoorlijk peil kan halen in de Ster van Zuid-Limburg.


25 maart: Aalst Sint-Truiden (BVB) - 71e na koers zonder vrijheid
Na winst van DJ-Matic in enkele interclubs worden we als de te kloppen ploeg gezien; dat hebben we mogen merken. Deze eerste beker van België wordt in prachtig weer gereden in de streek van Katarakt, maar opnieuw staat er weinig tot geen wind. De weergoden zullen er toch iets aan moeten doen. 184 renners stonden aan de start voor 120 km in Zuid-Limburg.
Toch bleef ik hopen want vorig jaar was ik hier derde geëindigd. Zie video Bennie Helsen.
3 renners kozen direct voor de ontsnapping, o.m. Kevin Deltombe en Michael Goolaerts;


dit zou de toon zetten voor de rest van de koers. Kleine groepjes van maximum 8 renners kregen een vrijgeleide, maar meestal konden ze niet langer dan 25-30 km voorblijven. Toch werd er op de eerste kasseistrook hard doorgetrokken door het Avia-team.


Het peloton scheurde, met zo'n 45 renners voorop, maar deze konden toch niet beletten dat zo'n 50 man terugkwam.
Daarna reden weer kleine groepjes weg, waar Dries van Gestel de constante van was.
Bij het binnengaan van de plaatselijke ronde (die veranderd werd door een reglementaire kronkel en die mijns inziens een stuk minder lastig is geworden), was er een negental voor. Ik probeerde meerdere keren mij los te maken van het peloton, maar omdat ik een "rooie" was,
werd ik steeds in het vizier gehouden.


De voorlaatste ronde lukte het dan wel en konden we met een groepje naar de leiders rijden, maar het peloton kwam terug.


Ik was dan maar van plan om met een late aanval het peloton proberen te verschalken. Maar dan lieten ze op een hellende strook aan 30 km/u, enkele renners vertrekken.


De reactie kwam te laat en ze waren weg. In het gewoel van het peloton moeide ik me ook niet verder, om valpartijen te vermijden. Cedric Verbeken kon zich vooraan nog losmaken en won knap solo. Nathan van Hooydonck werd 2e voor Van Gestel.


In deze koers heb ik veel geleerd: misschien mag ik me niet te veel vasthouden aan vorige jaren waar er steeds snoeihard gekoerst werd en de spaarlampen geen gelijk kregen. Aan de andere kant werd het vandaag ook bewezen door Cedric Verbeken dat door renners te vizeren je jezelf buiten spel zet en dat er dan iemand anders met de vette kluif gaat lopen.
Maar misschien zie ik dit ook te zwart-wit omdat ik erg voor deze koers gemotiveerd was.


18 maart: Kachtem (GP Dj-Matic) - 2e
We gingen dit jaar voor het eerst van start in een kermiskoers; deze werd georganiseerd in mijn thuisstad door sponsor Dj-Matic. Daardoor stonden we met zo'n 6 ploegmaats heel gemotiveerd van start. Maar ook heel wat andere sterke renners hadden dezelfde gedachte. Na de start trok thuisrijder Glenn Cauwelier serieus door. Na 2 ronden werd hij afgelost door Maxime Farazijn met een scherpe demarrage. Op dat moment werd ik bij een wegversmalling omvergereden door een Brit, na 2 km kan ik weer aansluiten, gelukkig hou ik er alleen schaafwonden aan over op de heup en de knie en ook wat nekpijn. Een ronde later was er een kopgroep van 14 gevormd met de meeste favorieten, o.a ploegmaten Edward Planckaert en Maxime, de sterke Brit John Dibben, Cedric Vanhoutteghem...
We konden zo'n 5 ronden goed ronddraaien, maar dan was het tempo eruit. Tijd voor een sterke Maxime om zo'n 4 keer door te trekken, dan geraakte hij weg met Edward, een sterke Ciske Aneca en Vanhoutteghem. Ze kregen een voorsprong van 20 seconden.
Op 5 ronden van het einde maakte ik alleen de sprong naar voor,


maar ik werd een mikpunt en wat later kwam de rest terug. Het sein voor Dibben om aan te vallen, met Edward maakte ik de sprong, maar net voor het aansluiten, moest hij loslaten. Wat niet onlogisch is voor een eerstejaars. Met Dibben had ik een goeie, jammer genoeg heel snelle kompaan.


Met een mooie voorsprong begonnen we aan de sprint tegen wind. Ik liet hem beginnen en op 50 m van het einde probeerde ik er over te komen, maar ik bleef steken op een anderhalf wiel.


In de achtergrond sprintte Maxime naar de derde plaats voor Aneca, Martijn Demeestere en Jesper Yserbijt.


Edward won gemakkelijk de sprint daarachter. Ik wil mijn ploegmaats bedanken voor het uitstekende ploegwerk en voor Maxime om de mooie wederdienst. De overwinning is er nog niet, maar als alles in de juiste plooi valt komt die misschien wel.


11 maart: GP André Noyelle (Ieper) - achteraan peloton
Voor deze katjeskoers waren de weergoden gunstig gezind: we reden onder mooi lenteweer, ze vergaten enkel er wat wind bij te doen. 194 renners waren klaar voor een tocht van 89 km door het heuvelland. Na enkele kilometers stak ik al eens de neus aan het venster en ging weg met een groepje van 6. Bij het inlopen trok de Nederlander Leijs nog eens door samen met Dylan Kowalski. Wat later kwam Dieter Verwilst bij de eerste twee.
Tijdens de bergenzone werd er goed tempo gereden bergop, maar het ontbrak aan wind om er een slopende koers van te maken. Na de Mesenberg ging ploegmaat Kenny in achtervolging samen met 5 anderen (o.a.) Merijn Korevaar. Op de Kemmelberg dan kwam er reactie van Maxime en ik die als eerste twee van het peloton bovenkwamen.


We haalden het gros van de vluchters in onder een rotvaart, maar zij wilden niet meewerken.


Dan kwam een groepje van zo'n 12 man aansluiten, maar ook van hen hadden de meesten geen zin om over te pakken. Zo kwam het peloton weer aansluiten. Een sterke Leijs demarreerde nog eens en kreeg een mooie voorsprong.
Ik reed 2 keer achter hem, de tweede keer kon ik aansluiten, maar om alleen een gat van 30 seconden toe te rijden, had ik veel krachten moeten verspelen. De samenwerking was ook niet goed bij ons twee en dus gingen we naar een massasprint. Miel Houfflyn spartelde nog wat tegen, maar het was onvermijdbaar. Die sprint trok ik van zo'n 800 meter aan voor Maxime, hij komt er op het juiste moment uit en wint! Ik reed niet meer door en eindigde achteraan. Tweede werd Kowalski en derde Kevin Deltombe. Na 3 interclubs behaalden we evenveel zeges, de ploeg draait dus heel goed. Zelf ondervond ik dat het weer wat beter ging t.o.v. vorige week dus een geslaagde koers.
Zie ook Artikel in HN en Beeldverslag Wtv-Focus


4 maart: Interclub Lillers (Noord-Frankrijk) - 3e
Na een week waarin ik mijn trainingsachterstand probeerde in te halen, deed ik het de laatste dagen wat rustiger aan en stond voor het eerst aan de start van een Franse wedstrijd. Dit was de zware Tour de la communauté Lillers, een echte koers voor rouleurs. 120 renners reden zo'n 110 km door weer en wind.
Ik had geen goeie benen in het begin, ploegmaat Kenny Bouvry anders wel en koos het hazenpad met Merijn Decoster voor 30 km. Toen ze ingelopen waren trok ploegmaat Edward Planckaert direct door. Met 8 anderen waaronder de goed klimmende Jan Logier was er een mooi groepje voorop dat een voorsprong van 1 min 40 behaalde. Maar op de 2de beklimming van de 2 plaatselijke ronden kwam er schot in de zaak in het peloton. Met zo'n 20 renners reden we volle bak naar de eersten toe. Op een bepaalde strook begonnen ze te waaieren en dan zat je beter vooraan. Ik had net een kopbeurt gedaan voordat ze er aan begonnen. En toen vielen ze nog net voor mij, ploegmaat Niels Vanderaerden (winnaar K-B-K) ging met 2 anderen tegen de grond; gelukkig geen breuk, maar Niels moest wel opgeven. Ik moest een achterstand van 100 m toerijden op een losgeslagen groepje.
Ik kon uiteindelijk als enige maar helemaal kapot toch aansluiten, ik zou voor de rest van de koers de gevolgen ervan voelen. Daarna volgde een algemene hergroepering. Toen gingen Maxime, Tiesj Benoot, 2 anderen en ik aan de haal. Er kwamen wat renners aansluiten en weg waren we. Piotr Havik kon nog uit de achtergrond terugkomen. Op het laatste hellinkje trok hij door. Maxime, Tiesj, Michael Cools, Jan Logier en ikzelf vervoegden hem. Met deze 6 renners gingen we naar een sprint. Deze won Maxime met luttele centimeters voor Tiesj (die ook dacht dat hij gewonnen was). Ik werd 3e, Michael 4e, Jan 5e en Piotr 6e. Dit was een echte ploegoverwinning voor DJ-Matic, dank aan alle ploegmaten en proficiat aan Maxime.
Nu heb ik gelukkig mijn revanche t.o.v. vorige week. Klik hier voor Filmverslag.


26 febr: Kuurne-Brussel-Kuurne - achteraan peloton
Na een zware trainingsweek stond de eerste interclub op het programma. Met de Kuurnse Leieomloop toch al een serieuze met 7 hellingen en 116 km. Onze ploeg werd vertegenwoordigd door Christophe, Niels, Maxime, Glenn en ik. De eerste kilometers werd er nerveus gekoerst, waarschijnlijk omdat dit traditioneel hoort in de eerste interclub.
Na enkele kilometers ontstond er een ontsnapping van 5 renners, waarvan Gianni Bossuyt het het langste uithield. Voorts werd er redelijk traag gekoerst, op de bergjes ging het vooruit. Zeker op de Kruisberg, waar Maxime doortrok


en de Côte de Trieu, waar Tiesj Benoot en ik aanvielen.


Er ontstond een mooi kopgroepje van 20 man,


maar op de Varentstraat kwam iedereen terug aansluiten. Dan demarreerde ik voor Tiegemberg met Richard Dijkshoorn en een ander.


We hielden het zo'n 4 km uit.
Er kwamen daarna vele aanvalspogingen, maar niemand geraakte lang weg. Mijn benen voelden slap aan, misschien door de vele trainingen. Bij de plaatselijke ronden voelde ik de benen beter worden en demarreerde slag om slinger. Op 4 km van de meet beging ik een kapitale fout, ik liet het gat voor Dijkshoorn en Havik om de snelheid op te drijven. Ze reden weg, er reed nog één iemand er naar toe. Een km later probeerde ik het gat dicht te rijden, maar bleef hangen op 100 m. Ploegmaat Niels kwam bij mij met de Fransman Pouilly, maar toen hield ik mijn benen stil. Nog zo'n kapitale inschattingsfout, want zij maakten nog de sprong naar de 3 leiders.
Niels won knap voor Pouilly. Een eerste grote overwinning binnen de ploeg.
Door de ereplaatsen van Maxim en Christof wonnen we ook de interclub.


Zelf kon ik het niet meer opbrengen om nog te sprinten en eindigde achteraan het peloton.
Toch moet ik mij troosten met de gedachte dat ik al heel wat verder sta dan ik een paar weken geleden had gedacht.


18 febr: Clubkampioenschap Lendelede - 2e
Zonder enige verwachtingen, maar wel met groen licht van de kinesist starrte ik mijn seizoen met het clubkampioenschap, zoals traditioneel.
Doordat Mez weinig renners had en heel wat Tieltse Renners op stage waren, was het vooral Dj-Matic dat de klok sloeg. Er stond een flinke zijwind.
De vorige twee seizoenen had ik hier gewonnen, maar nu startte ik zonder verwachtingen voor 75 km.

Glenn Cauwelier reed al de eerste ronde weg, een ronde later kwamen we met 9 aansluiten (slechts 2 Tieltse renners). 4 ronden later trok opnieuw Glenn door. Hij hield het zo'n 4 ronden uit. Wat later ging Maxime Farazijn 2 keer aanvallen. Ik antwoordde zijn aanvallen en daardoor werd ons groepje uitgedund.


Daarna was het mijn beurt om aan te vallen. Nu waren Maxime en ik definitief weg.

Ik voelde me ondanks de zware kine-oefeningen redelijk goed en kon gemakkelijk rond rijden.
De ploegleider kwam ons van in de volgwagen zeggen dat we (i.t.t. in Langemark Madonna vorig jaar) er moesten voor rijden.
De laatste ronde demarreerde ik 2 keer, maar dat was niet genoeg om Maxime er af te krijgen. Ik vergiste mij van ronde, want ik had liever een ronde eerder beginnen aanvallen. We gingen dus naar een sprint waar ik eerste aanzette, maar Maxime kwam de laatste 50 meter nog over mij. Proficiat Maxime!


2 minuten achter ons won Edward Planckaert de sprint voor Niels Vanderaerden, Christophe Noppe en Enzo Demasure (clubkampioen Tieltse renners).
Een geslaagd debuut dus.

2011 (eerstejaarsjunior)

16 okt: Lac de l'eau d'heure - Ploegentijdrit (BVB) - 6e
Na een week waarin de knieperikelen de overhand namen, stond ik aan de start samen met 4 andere eerstejaars Niels, Kenny, Maxime en Christophe. Ook anderen hadden wat kwaaltjes wat normaal is op het einde van het seizoen.


Christophe en Kenny werden in extremis opgeroepen. Volgend jaar komt die ploegentijdrit hopelijk wat vroeger op het seizoen.
Op het programma stonden 32 mooie, doch zeer lastige kilometers rond het Lac de l'eau d'heure.
We startten goed, ik blies me een beetje op in het begin. Het was afgesproken dat ik zoveel mogelijk de stukken bergop voor mijn rekening zou nemen.

Bij een stuk vals plat kreeg Christophe het lastig, hij lag al een tijdje stil. Met 4 reden we dan maar verder.


De eerste ronde verliep wat ongecontroleerd; de 2e ronde liep dat al wat vlotter.


We werden luid aangevoerd door Giovanni aan de megafoon.
Niels had het moeilijk bergop maar was wel de beste op het vlakke. Hij bracht ons aan een helse snelheid (= 63 km/u) naar de meet.


We werden verdienstelijk 6e maar wel op een kleine 2 minuten van het dreamteam Balen (2 WK-gangers tijdrijden), Avia en Performance.
In het algemeen ploegenklassement werden we 4e.
Nu gaat de riem er een tijdje af en daarna beginnen we opnieuw te werken naar 2012.


9 okt: Zwevegem (Knokke) - 2e
Met een sterk deelnemersveld, en in slechte weersomstandigheden gingen we van start in Zwevegem. Daar liet ik me allerminst door demotiveren, een pijnlijke knie was een andere zaak; zeker zorgen dat het niet verergert! Een mooi glooiend parcours, al lag het hier en daar wat slijkerig.
We vertrokken aan een gezapig tempo; daar kwam in de 4e ronde verandering in door een aanval van Stijn de Bock, Julius Jayde en een renner uit het Waasland.
Het peloton gaf ze een vrijgeleide, tot Kevin Deltombe, Emiel Vermeulen, Michael Cools en ikzelf een rondje doortrokken. Het peloton werd uitgedund. Het sein voor opnieuw Vermeulen om te demarreren; hij kreeg ploegmaat Evert, Alexander Maes en Thomas Vanbesien mee. Nu was er een aantrekkelijk groepje weg meg nog maar enkele ronden te gaan. Ik demarreerde vele malen, maar zelf kreeg ik nooit een vrijgeleide. Wanneer ik het nog eens probeerde op een bergje, brak het toch en reden we naar de vluchters.


De voorlaatste ronde trok ik nog eens door en ging de Bock mee. Jammer genoeg had ik geen goeie kompaan aan hem,
want hij was al vele ronden in de aanval.


De laatste ronde werd een thriller door de dreiging van een nieuw duo nl. Kevin Deltombe en zegekampioen Ruben Van Der Haeghen.
Het sein voor mij om op datzelfde bergje te demarreren. Ik kreeg zo'n 15" voorsprong op De Bock. Maar ook Van Der Haeghen demarreerde van zijn medevluchter. Het werd een helse achtervolging van 4 aparte renners. Van Der Haeghen kwam bij De Bock.

foto met dank aan J. Logier

Bij hen was de samenwerking beter, want ze naderden op mij tot op 5 seconden.
Op 1 km van de meet plaatste Van Der Haeghen zijn demarrage, bij de laatste bocht haalde hij mij bij


en won gemakkelijk de sprint.


De Bock werd knap derde, Kevin bleef uit de greep van de achtervolgers als 4e en Seppe Verschuere werd 5e.
Bedankt ook aan de ploegmaten Evert (9e) en Maxime (10e) voor het puike afstopwerk.


2 okt: Ingooigem - sprint met drie en 1e
Doordat er geen interclubwedstrijden op het programma stonden, stonden we dan maar met zo'n 36 aan de start
van de lastige kermiskoers te Ingooigem. Elke ronde moest de achterkant van de Tiegemberg beklommen worden.
De eerste ronden werden gedomineerd door de Isorex renners. Na ongeveer vier ronden kwam er schot in de zaak toen er een kopgroep van 9 in schuifjes tot stand kwam. Met Jonas Rickaert, Thomas Vanbesien, ploegmaat Evert, Jelle Feys, Miel Houfflyn, Stijn de Bock, Joren Touquet en Axel Flet was er kwaliteit mee vooraan.

Na een paar aanvallen van De Bock, gingen Vanbesien en ik ervandoor. We werden ingelopen en hij trok door. Jonas volgde hem en dan keek iedereen naar mekaar.
Op Tiegemberg maakte ik de sprong naar de leiders, ik had lome benen (vrijdag had ik een 3000-m test gelopen), maar kon ze toch in ongeveer één km vervoegen. Nu had ik wel mijn ene cartouche verschoten, zo kwam er geen afscheiding op de Tiegemberg. In de hellende sprint vertrok Jonas als eerste, daarna kwam Vanbesien erover, maar ik had toch nog wat krachten in het arsenaal zitten en kon hem remonteren op 10 m van de meet.




Zo haalde ik na het clubkampioenschap mijn eerste officiële zege van het seizoen!



Jemeppe (BvB) - 6e
I.t.t. tot vorig jaar werd deze mooie, lastige koers in prachtig weer afgewerkt. Er dienden 116 km afgelegd te worden met 7 hellingen. Vanaf de start werd de beuk er ingegooid, ik sprong direct mee, na het verkeerd inschatten van een bocht werden we ingelopen en vertrokken er direct opnieuw een paar. Nu sprong ik niet mee, ong 15 man wel. Ik zag het gevaar en reed mijn kas leeg om erbij te zijn, wat door de hoge snelheid niet lukte.
De vluchters mochten met 1 minuut de bergenzone aanvatten, op de 2de helling vormde zich een reactie van een 10-tal, waar ik wel bij was. Op de derde heuvel plaatste ik een demarrage, enkel Loic Vliegen, Thomas Vanbesien, Ruben Boons, Martijn Tusveld en ik maakten nog de sprong naar de leiders. Iets later werd onze groep verder uitgedund en gingen we opzoek naar de leiders Paco Ghistelinck en Dries Van Gestel. Zo vormde zich een kopgroep van 9. De namen: Ghistelinck, Van Gestel, Jan Logier, Tusveld, Boons, Vliegen, Vanbesien, Brecht Ruyters en ik. Op de voorlaatste helling werd de finale beslissing doorgevoerd, daar ik te weinig gedronken had en te veel onnodige krachten verspeelde, kon ik niet mee met Vliegen en Vanbesien. Van Gestel was platgevallen en Logier loste de rol.
Enkel Boons vervoegde nog de leiders; samen met Paco (we hadden allebei krampen) besloot ik de twee anderen te laten rijden en op ons tempo de plaatselijke ronde uit te rijden. Logier kwam nog dicht en ik trok door, zo werd ik 6e. Vooraan won Vliegen voor Boons en Vanbesien. Tusveld haalde het voor Ruyters. Paco werd 7e en Jan knap 8e.


17-18 sept: Keizer der juniores (UCI) - 8e
1e rit: 8e na lange ontsnapping
In deze mooie tweedaagse met 150 renners ging de eerste rit van start in Ieper, het parcours had veel mee van de Kattekoers. De koers begon op de Rode Berg, daar trok Daan Myngheer de registers al eens open. Met een kleine 10 man waren we lichtjes voorop, maar er was geen cohesie en Myngheer en Maxime reden weg. Op de Monteberg maakte ik samen met 3 andere de sprong naar voor.
Direct daarna kwam de Kemmelberg, deze reed ik per ongeluk op de buitenplaat op, maar ik kon toch aanpikken met Sénéchal en D'hondt.


Samen reden we zo'n 25 km voorop en namen in trio enkele bergjes (zoals hier te Wijtschate),


tot halverwege de eerste plaatselijke ronde. Dan kwam een 70 man aansluiten. De voorlaatste ronde kwam er dan een aanval van 6 renners (waaronder Derycke en Leemans), daarna dichtten Amaury Capiot en ik de kloof op 8 achtervolgers. Uiteindelijk ontstond een kopgroep van 16 man


die sprintte voor de zege, Capiot won verdiend de spurt voor Geerinck en Leemans. Ik werd 8e en 2e eerstejaars. Tevreden van de koers!

Beeldverslag Wtv-focus

2e rit (tijdit): 21e na matige tijdrit en een slipper
In deze korte tijdrit van 6 km was ik van plan zo goed mogelijk mijn klassement te verdedigen, in de opwarming voelde ik geen te beste benen, ook de hartslag was 10 slagen lager dan normaal. In de eerste bocht maakte ik een slipper en moest in de graskant verder. De snelheid was er volledig uit, maar ik hernam me op de stroken wind mee. Wind tegen ging het dan veel minder. Ik had weinig kracht en er was meer wind dan 's ochtends. Toch klokte ik nog een 21e tijd neer (op 16"), maar met 4 seconden minder had ik 4e gestaan ipv nu 9e.
Sénéchal won voor Vallée en de derde plek was sterk voor Niels weggelegd.

3e rit: 14e na sprong tot bij leiders en afstoppingswerk voor Miel Pyfferoen
In de namiddagrit te Koksijde moesten we 11 ronden van 9 km afleggen, met iedere keer de Hoge Blekker. Al in de eerste (snelle) ronde vertrokken Myngheer, Gheldof, Soenens, Leemans en Vallée. In de 3e ronde begon het dan echt te regenen;. dit zorgde voor zware omstandigheden op het bochtige parcours. Al snel losten vele renners, halfweg koers waren de vluchters ingelopen, ik demarreerde zonder succes. Miel had bij zijn 2de poging meer geluk en kon samen met Vermeulen, Bakker en Degreve weg rijden. De voorlaatste ronde (dacht ik toch), viel ik solo op de Blekker aan.


In korte tijd had ik 25 seconden op de vluchters gedicht. Toen hoorde ik aan de meet dat er nog 2 ronden waren.
Ik reed wel virtueel in het geel, maar het baatte niet omdat er niemand wou rijden. De anderen hadden nochtans een goed klassement of maakten kans op de overwinning.


Net voor we ingelopen werden vertrok Miel, daarachter hielden Matthias en ik alles op slot en sprongen op al wat bewoog. Miel kon met een minieme voorsprong knap wegblijven en won een prachtige koers.


Ik sprintte mij naar de 14e plaats. In het algemeen klassement werd ik 8e en 1e eerstejaars. Sénéchal won oververdiend voor Geerinck en Boons. Ik werd 3e in het bergklassement.
Ik had echt het gevoel koers te kunnen maken en kijk er erg tevreden op terug.


10 sept: Vladslo - 5e
De koers in Vladslo startte voor mij in mineur, sommige zaken waren niet echt prestatiebevorderend: eerst en vooral is sport op school voor mij verplaatst naar de vrijdag, de zadelpijn steekt weer de kop op en ik reed compleet verkeerd voor de start.
Ik had geen besef van tijd en moest een halve koers rijden om op tijd aan te start te staan.
Niettemin startten 40 renners voor 85 km in de Diksmuidse velden. Het gevoel vanaf km 1 was al bepalend: vandaag zou het niet aan mij zijn om koers te maken. Toch reed ik vooraan en wou absoluut de juiste ontsnapping niet missen. Twee keer moest ik op mijn eentje een gat van 30 seconden toe rijden. De 2e keer was de juiste, we waren weg met 8 man: ploegmaten Glenn Cauwelier en Matthias Vandewalle, Gianni Bossuyt (sterk op dreef), Antoine Leleu, Bert Demeersman en Jonas Dejonckheere. 3 ronden van het einde reed ik weg met Glenn. Matthias, Bossuyt en Leleu kwamen weer aansluiten.
De laatste ronde spraken we af van ons overwicht gebruik te maken en om beurt te demarreren. Een keer had ik een mooi gat, maar ik was niet sterk genoeg en Leleu haalde mij bij. Wat later demarreerde Cauwelier, hier kon ik wel gemakkelijk mee, maar liet Leleu en Bossuyt het gat toe rijden. Bossuyt kon niet meer en zo waren de eerste 2 weg. Glenn haalde het met gemak voor Leleu.
In een verkrampte sprint werd ik 5e na Bossuyt en Vandewalle. Ondanks de omstandigheden nog niet zo'n slechte koers.


2-4 sept: GP Rübliland (Zwitserland) - Nationale Ploeg - 20e
(samen met Tiesj Benoot, Miel Houfflyn, Thomas Vanbesien, Dries Van Gestel en Louis Vervaeke).
1e rit:Benjamin heeft geen goede benen en last van de hitte, maar eindigt toch 20e in het 40-koppige peloton.
Kopgroep van 8 met Louis Vervaeke haalt grote voorsprong en verbrokkelt op het einde. L. Vervaeke wordt 3e.
Andere landgenoten in peloton bij Benjamin. België 2e in ploegenklassement.

2e rit: 18e. Benjamin wordt elke klim beter en demarreert na laatste berg. Worden bijgehaald en net nadien ontsnapt een 4-tal
dat 4" voor behoudt op de finish, vóór het omvangrijke peloton. Dries Van Gestel wordt 2e.

3e rit: (tijdrit) 17e op 31" van wereldkampioen Le Cuisinier. 7e jongere en 2e Belg.

4e rit: Benjamin soms mee in ontsnapping, maar alles komt weer samen tot een peloton van 50 man. Sprint als 9e.
Wordt 20e in algemeen klassement. Louis Vervaeke 3e. Jammer van eerste rit.
Ploegenklassement: 1. Frankrijk 2. België 3. Usa 4. Zwitserland. (Kdc) Site organisator Krantenartikel


27 aug: Meulebeke (Omloop Mandel-Leie-Schelde UCI 1.1) - 7e
Dicht bij huis werd, naar mijn mening, de mooiste Vlaamse junioreskoers verreden: met beklimmingen als de Kluisberg, Côte de Trieu,
Oude Kwaremont (helemaal tot boven) en de Paterberg reden we in het hart van de Vlaamse Ardennen.152 vertrekkers voor 132 km koers in Flandrien-weer. Ik wou revanche nemen ten opzichte van mijn pechvolle Ronde van Vlaanderen.
In het begin van de koers was ik attent en wou in een vroege ontsnapping meezijn. Dat lukte evenwel niet: Alex Frame, Tom Mertens, Brecht Craeymeersch, Kevin Deltombe sprongen weg en Kevin reed bijna elke beklimming solo voorop. Op de Oude Kwaremont werd de eerste selectie in het peloton gevoerd, na de Paterberg (waar ik attent 4e reed) was het defintief. We haalden Kevin bij en de groep zwol aan tot zo'n 13 renners.
Op Nokereberg kwamen ze nog met 5 aansluiten. Tussen die 18 zou het gaan.
De volgende afscheiding gebeurde in de eerste plaatselijke ronde: Florian Sénéchal sprong weg, in zijn zog Daan Myngheer en Gianni Bossuyt. Ik had net 2 bidons aangenomen en me achteraan geposteerd. Jammer want ik had nog een goed gevoel in de benen. Een ronde later demarreerde ik na een aanval van Ruben Boons, ik kreeg Emiel Vermeulen, Jens Geerinck, Henry Gheldof en Martijn Degreve mee.
In de sprint werd ik voorlaatste en eindigde dus 7e. Vooraan won Daan Myngheer voor Sénéchal (de 2 besten) en Bossuyt.
Net achter ons werd Maxime Farazijn 9e voor Pjotr Havik.
Met deze uitslag in zo'n slopende koers kan ik best wel tevreden zijn! Slechts 16 renners reden volledig uit.
Videoverslag


23 aug: Langemark (Madonna) - met drieën eerst over de meet
In het gehucht stond een zware kermiskoers op het programma. Op de smalle baantjes moesten we 88 km afleggen.
Na een traininsintensieve week wist ik niet waar ik zou uitkomen tussen die 50 coureurs.
De beslissing was rap gevallen in koers: na een halve ronde vertrokken Maxime en Pieter-Jan Decock.
Een ronde later gingen Christophe, Matthias, Kevin Deltombe en ikzelf in de achtervolging.
We moesten het gaspedaal diep indrukken om het duo bij te halen. De kopgroep van 6 was geboren, met een overwicht van 4 DJ-Matics.


Na een aantal ronden verliep de samenwerking niet zo vlot, Kevin had rugproblemen en sommigen hadden zware benen.
Wanneer we op het punt stonden ingelopen te worden door een achtervolgend 6-tal, plaatste ik een demarrage.
Maxime en Matthias volgden. Samen reden we de koers uit


en besloten we, als 3 sterkste, om allen te samen over de meet te komen, een mooi beeld voor de sponsor.


We realiseerden dus een tripel maar de bondsafgevaardigde was het niet eens met ons idee
en gaf Matthias de overwinning omdat hij 1.5 cm voor ons over de meet kwam.
We gingen hier niet mee akkoord, maar in plaats van ons alle drie de overwinning te geven,
kregen we een uitbrander omdat we niet gesprint hadden. Het was immers een individuele koers en geen interclub.
Wij vonden dat niet nodig omdat we als 3 ploegmaten en vrienden de hele koers voor reden.



17 aug: Beveren - 11e na missen van goede vlucht
Daar ik op het BK slechts 6 km reed, besloot ik zo snel mogelijk een kermiskoers te rijden. Deze ging door in Beveren, waar er 99 km moest afgelegd worden. In het begin was ik bedrijvig, ik had wel nog wat last van de val: bekken, elleboog en knie deden pijn.
Op het bochtige parcours van 6.6 km werd er veel aangevallen, de meeste pogingen droegen niet lang, maar het wedstrijdgemiddelde was wel 43 km/u. Op 4 ronden van het einde nam ik me voor om met iedere ontsnapping mee te zijn. Wanneer een groepje vertrok, maakte ik de sprong met 2 anderen, we kwamen er bij, maar ze reden in het peloton op mijn wiel, mijn 2 medevluchters reden door, ik liet me inlopen door het peloton dat 40 m achterkwam. De boot was dan wel vertrokken zeker, enkel Alessandro Soenens maakte nog de sprong. De laatste ronde probeerde ik hetzelfde met Jorne Claes. We kwamen tot op 15 seconden. Ik won het sprintje voor de 11e plaats. Vooraan won de Nederlander Timo Roosen voor Jonas Goeman en Jens Vandenhoudt. Jammer van het misverstand met de eerste groep, want ik had goeie benen en had misschien vooraan wel iets kunnen forceren.


15 aug: BK tijdrijden Duisburg (Tervuren) - puike tijdrit maar val
Het bk tijdrijden werd dit jaar verreden op een mooi parcours, er zaten wel erg veel bochten in en het wegdek liet soms te wensen over. Ik nam me na de eerdere verkenning voor om alles of niets te spelen. Ik startte redelijk goed, het bekken stond nog altijd wat scheef (vandaar de slechte benen in Kortrijk Koerse).


In het intervalparcours met vele bergjes vond ik mijn draai. Ploegleider Giovanni riep me vooruit en na 6 km had ik al 35 seconden van mijn 1 minuut achterstand goed gemaakt op Michael Cools. Daarna sloeg het noodlot toe nadat ik te voortvarend een bocht nam, die ik wegens het vele verkeer niet goed kon verkennen. Ik maakte een serieuze val en kwam met mijn neus tegen een nadar terecht.


Gelukkig was op die plaats een Rode Kruis post. Dank voor de snelle verzorging.


Voortrijden was uit den boze, mijn heup en knie waren geraakt, maar zonder breuken en enkel schaafwonden. Uiteindelijk had ik me niets te verwijten, als je je niet vol geeft in een tijdrit, start je beter niet.
Jasper De Buyst won met 2 seconden voor op Michael Goolaerts en 7 seconden op Vallée.


11 aug: Kortrijk - 8e na lange vlucht met 3
Na een meer dan een maand stond ik nog eens aan de start van een kermiskoers. Deze ging door in mijn geboortestad Kortrijk, waar later de profs ook zouden koersen. Ook al stonden veel goeie renners aan de start, toch wou ik voor een resultaat gaan.
De eerste 2 ronden was ik bedrijvig, misschien iets te bedrijvig.


In de 4e van 11 ronden ging een 5-tal in de aanval, een ronde later werden ze ingehaald,
dan vertrokken Paco Ghistelinck, de Nederlander Sebastiaan Pot en ik definitief.


We draaiden redelijk goed rond, maar ik voelde dat de benen niet goed waren. Gisteren zat ik 8 uur in de auto, misschien daardoor? We kregen een minuut, maar op het winderig parcours, was het gemakkelijker in het peloton vertoeven.


De laatste ronde hield ik in want eerst Matthias en dan Maxime kwamen aansluiten.


Maxime eerst solo, maar jammer genoeg kwamen 3 sprinters mee in hun zog. Uiteindelijk werden we de laatste 3 van de eerste groep.
Ik probeerde nog eenmaal onder de rooie vod, maar werd bijgehaald door Paco, die de sprint won.
De Nederlander Pot, misschien wel de sterkste renner onderweg, werd 2e voor Vanhoutteghem. Niet echt loon naar werken vandaag.


7 aug: Angreau-Honnelles (BVB) - 8e
Als 2e BvB selecteerde de ploeg mij voor de zware koers te Angreau: het parcours vereiste goede benen en een complete coureur. We moesten 10 ronden van 12 km afleggen met iedere ronde een kasseistrook van 300 m en een klimmetje. De 2de ronde werd er hard gereden en Parijs-Roubaix-winnaar Florian Sénéchal en Paco Ghistelinck demarreerden, voor mij de 2 besten van de koers. Ik sprong er naar toe.


We reden 3 ronden voor, de maximale voorsprong bedroeg 47 seconden.


Met die 2 kleppers ging het er rap aan toe, ik had moeite om mijn deel te doen.
Jammer genoeg kwam er geen groepje versterking bieden en werden we ingelopen door het hele peloton. De volgende 2 ronden werd dat peloton serieus kleiner door de vele aanvalspogingen.


Op 3 ronden van het einde reed een 3-tal van Immo Dejaegher voorop, met een 30-tal reden we het gat toe. Wat later kwam iedereen terug, maar dan vertrok Sénéchal opnieuw met Paco en Miel. Ik maak alleen de sprong en nog 4 renners kwamen aansluiten o.a. Quentin Hoper en Boris Valléé. Miel viel jammer genoeg plat op het slechtste moment en kon niet meer aansluiten.


Een halve ronde later kwamen er nog eens 7 renners aansluiten en was de beslissende ontsnapping van 15 een feit.


De laatste ronde werd er veel gedemarreerd, ook door mezelf. De beslissing viel echter wanneer Maxim Panis, na een hellende strook op minder dan één km aanviel. Hij kreeg 100 m, won verrassend, maar niet onverdiend. Vallée spurtte naar de 2e plaats en Paco knap 3e. Op mijn spurt zat er nog dash, maar ik zat te ver geplaatst, ik werd 8e. Een goeie koers, gekoppeld aan een mooi resultaat.
Nog mooier was de aankondiging door de speaker dat broer Tim vandaag won in de ronde van Namen.


29 - 31 juli Liège - La Gleize (UCI) - 17e
1e rit: Aubel - Aubel - 10e in juiste ontsnapping
Met 180 renners waarvan vele verschillende nationaliteiten stonden ze aan de start in Aubel. De ploeg zond Thibault, Matthias, Christophe, Karel, Kenny en mij af voor deze lastige 3-daagse. De eerste rit was op papier de gemakkelijkste, maar werd ondanks een slecht wegdek aan 44 km/u afgewerkt. Ik wou absoluut mee zijn met de vroege ontsnapping, dus viel ik veel aan. Na enkele pogingen, wanneer ik à bloc zat, vertrok 2 keer een ontsnapping (die weliswaar maar 15 km droeg).
Waneer ik op 20 km een dipje te boven kwam, ging ik te samen met Dennis Bakker naar de juiste ontsnapping van 14 man, met daarbij Piotr Havik, Kenneth van Rooy... We draaiden goed rond tot ongeveer 5 km, wat later vertrok de uiteindelijke winnaar van deze ronde Alexander Kamp van uit mijn wiel. Ik had veel gegeven in het begin en kon niet antwoorden. In de sprint eindigde ik iets te ver, als 10e. Kamp won voor Bakker en Plesner. 31 seconden na ons groepje won Valléé de massasprint. Conclusie: tevreden over de benen en de juiste ontsnapping, minpuntje blijft de sprint.(3e jongere en 3e Belg)
2e rit A: ploegentijdrit Thimister- Thimister - 16e
Zonder echte toptijdrijders en met maar 5 man, stonden we voor de opdracht om zo weinig mogelijk tijd te verliezen in de ploegentijdrit. Technisch gezien reden we een erg sterke ploegentijdrit, maar we hadden voor een goeie tijd sterke 2ejaars en nog een rouleur pur sang nodig. Ik nam de meeste stroken voor mijn rekening, gevolgd door een sterke Christophe. Karel moest (zonder tijdritfiets) laten gaan op het geaccidenteerd parcours. We eindigden 16e op 43 " van Club Bretagne (met daarbij regerend wereldkampioen Le Gac). We deden alles wat we konden en reden ook helemaal niet slecht, maar we verloren te veel tijd op de specialisten. In het klassement nu 25e .
2e rit B: rit in lijn Thimister - Thimister - 24e
Voor de namiddagrit moesten we 95 km afleggen op een zwaarder parcours dan gisteren. De vroege ontsnapping wordt ingehaald op de 2de côte van de dag, daarna vertrok de beslissende. Te samen met Michael Goolaerts geraakte ik tot op 75 m van een groepje dat er naar toe reed. Helaas ging dat niet door. In de plaatselijke ronde groeide het verschil tot boven de minuut en de gele trui dichtte nog de kloof. Het groepje dikte aan tot 14 man. Nadat ik toch heel wat had moeten geven in de ploegentijdrit, kwam ik er door op het einde van de wedstrijd. Ik demarreerde enkele keren en op de côte de stockis (de helling van de plaatselijke ronde) splitste het voorste deel van het peloton. Er werd goed rondgereden en de voorsprong tot de kopgroep werd beperkt tot 23". Dylan Groenewegen won vooraan de machtsprint voor Boris Vallée en Twan Brusselman. Ploegmaat Noppe sprintte naar de 18e plaats van ons groepje, ik werd 24e. Ondanks het missen van de juiste ontsnapping, maakte ik er toch nog het beste van.
3e rit: Herve - La Gleize - 32e
Traditioneel was de 3e dag mijn beste dag, dit was ditmaal ook het geval. Goede benen waren dan ook een must met het zware parcours dat we voorgeschoteld kregen, zo'n 6 beklimmingen met kleppers als de Rosier tussen. Ik had mijn lesje geleerd t.o.v. gisteren en demarreerde meermaals in het begin. Op de eerste klim was ik weg met een 3-tal, maar we werden nog voor de top ingerekend. Dan vertrok de beslissende ontsnapping, ook al zat ik à bloc, toch wou ik nog vlug meespringen.
Iedereen zat te wachten om met de volgende mee te springen en het werd niets. Dan ontsnapte ik nog 2 keer, o.a. met de gele trui en wereldkampioen, maar het peloton liet ons niet rijden, jammer want we waren niet ver van de 14 vluchters. Op de bergjes werd dan maar het verschil gemaakt in het peloton. Na de Rosier had een select groepje zich afgescheiden, ik voelde me verrassend goed bergop, een opsteker. We draaiden goed rond en in de 2e plaatselijke ronde kwamen we tot op 10 ". Dan stokte echter het tempo en ze reden weer weg. Op de laatste plaatselijke helling gaf ik nog eens alles, mijn poging werd gecountert door Le Gac en ik moest harken om aan te klampen. Nadat ik nog eens iets probeerde op 500 m van de meet, was ik niets meer waard in de sprint bergop. Ik werd 32e, er zat wel degelijk iets meer in. Een sterke Kenneth van Rooy won voor Vallée en de Deen Andersen. Ik strandde op een 17e plaats in het algemeen klassement. Ik kan tevreden terugkijken op deze ronde, soms zat er iets meer in, maar hieruit moet ik leren.


24 juli 2011 - Ronde van Vlaanderen (Herzele juniors UCI) - 55e na val op Taaienberg
Vlaanderens mooiste werd verreden in Herzele; afcheiding ging er komen door hellingen als de Taaienberg en de Eikenberg... Regen zou met bakken uit de hemel vallen, zo was voorspeld, er kwam echter niets van in huis. Het legde niet zo goed aan: ik vergat mijn schoenen, mocht deze gebruiken van Paco Ghistelink, waarvoor dank. Gevolg was wel een beetje slapende voeten. Ook mijn helm lag nog thuis, hiervoor sprong Rik Devoogdt in de bres, ook dank aan Avia daarvoor.
Nog voor de eerste helling (la Houppe) vertrok de beslissende ontsnapping: 8 man met daarbij Piotr Havik, Joachim Vanreyten... Daarna probeerde ik, kwam tot op 150 m, maar zette niet door. Vanaf Steenbeekdries kwamen de hellingen in snel tempo na mekaar. Ik begon als 60e, veel te ver, maar tegen de Taaienberg zat ik al 20e. Net dan staan ze stil voor mij, ik ga erbij liggen; het was een groot oponthoud. Sommigen gaan te voet de Taaienberg op. Ik start opnieuw; de ketting valt af; ik leg hem op; hij valt er nog een tweede keer af... Tegen dat ik vertrokken was, zat ik 2'18" achter de eersten. Hier ziet u mij even verder op de Eikenberg.


Het deelnemersveld lag compleet uit mekaar en het schip was toen al verzonken.
Paco en Florian Sénéchal konden nog de sprong maken naar voor, maar van de rest van de koers was ik niet op de hoogte.


Ik kwam bij een vrij grote groep in de achtergrond en reed de rest van de koers als training.


Uiteindelijk eindigde ik op een nietszeggende 55e plaats.


Mijn ploegmaats finishten een stuk eerder. Tussen plaats 27 (Evert) en 44. Er waren niet veel eerstejaars die beter deden.


Vooraan won Martijn Degreve voor Sénéchal en Paco Ghistelinck. Tim Mertens werd 4e en Daniel Peeters 5e. Uiteindelijk was dit een koers die niet loog, de sterkste overwon. Of ikzelf goed was, weet ik eigenlijk niet. Maar opnieuw niet volledig kunnen tonen wat ik waard was, deed pijn.
Hopelijk volgende koers beter.

Oberösterreichischer Juniorenrundfahrt - 15e
rit 1 - 18e
In deze sterk internationaal bezet driedaagse zond de ploeg Miel, Maxime, Christophe, Kenny, Thibault en mij af: 5 eerstejaars en 1 tweedejaars.
De eerste rit ging over 98 km met 3 beklimmingen van de Mistelbachberg. Het eerste uur werd tegen een rotvaart afgelegd: 46 km/u ondanks de neutrale start. Na de eerste doortocht vertrok er een groep van 18 man. Op de eerste beklimming maakten Miel en Joachim Vanreyten de sprong, Miel kon jammer genoeg bergop niet volgen en waaide terug.
Ik had het gevoel dat ik wel mee kon geweest zijn, maar ik was niet attent genoeg in het begin van de wedstrijd. Verder probeerde ik bergop het verschil te maken en de sprong naar de leiders te maken, maar de voorsprong groeide tot boven de 2 minuten.Wanneer we de laatste keer de Mistelbachberg mochten aanvatten, moest ik voet aan grond zetten en maakte ik een remonte. Boven waren we met 25 man afgescheiden, daarna reden we continu 55 km/ u en verkleinden de voorsprong tot 43 seconden. Vooraan won Joachim Vanreyten knap en werd eerste leider. Maxime spurtte zich naar de 14e plaats en ik de 18e. Van deze rit onthield ik dat ik bergop erg gemakkelijk reed, maar dat ik attenter moest zijn in het begin van de wedstrijd.
rit 2 - 18e
Na een slechte en veel te korte nacht werd ons de koniginnenrit voorgeschoteld: 2 keer de 8 km lange Allerheiligen berg en 2 keer de Rechberg. Vandaag was het beter weer, al een mooie 28 graden. Net zoals gisteren vertrok er een grote ontsnapping, hierbij Maxime en nog 19 anderen. In het peloton was er geen organisatie en ze hadden na 30 km al 2 min 46.
Dan kwam echter de Allerheiligen, hierop werd er zwaar tempo gemaakt en na de Rechberg waren ze al binnen schot. Het signaal voor Jens Geerinck, Dries van Gestel, een Nederlander en mezelf om de sprong te maken, wat lukte. We bleven met de leiders weg tot zo'n 3 km op de 3e col, maar niet het volledige peloton keerde terug. Met zo'n 30 man gingen we de finale in. Even voor de aansluiting van het peloton voelde ik me nog goed en kon een hoog tempo opleggen, maar dan slopen de krampen binnen en ik had moeite om het peloton te volgen. Enkele renners hadden een lichte voorsprong voor de afdaling. Door het zware werk van Avia werden ze bijna allemaal ingehaald; enkel de eerstejaars Richard Dijkshoorn bleef 3 seconden het peloton voor. Christophe sprintte zich naar de 9e plaats en ik werd net zoals gisteren 18e. Nu was ik niet tevreden van mijn klimwerk; ofwel kwam het door de slechte nacht, ofwel kom ik hier internationaal gewoon nog wat te kort.
rit 3 - 31e
Na opnieuw een te korte nacht (we moesten elke dag om 6 u 30 opstaan) stond op papier de minst lastige rit op het programma. I.t.t. België was het er wel prachtig weer: de temperaturen gingen boven de 30 graden. We moesten 2 keer 3 plaatselijke ronden doen: in de eerste plaatstelijke ronde zat er een venijnig, steil bergje. Hierop werden verschillen gemaakt, die jammer genoeg teniet gedaan werden.
Ik wou me de laatste rit nog eens tonen en ik viel verschillende malen aan. Het zag er goed uit wanneer we met een 6-tal 40 seconden namen in de 2de plaatselijke ronde, hierbij o.a. Paco Ghistelinck, Stephen Bakker, Dylan Groenewegen. We werden een bedreiging voor gele trui Vanreyten en Balen moest alles uit de kast halen om ons terug te nemen. Daarna reed Nederlands kampioen Godrie en nog een Nederlander weg, maar ook zij konden niet op tegen de Balense garde. We stevenden dus op een massasprint af; in eerste instantie zat ik perfect in het wiel van de gele trui, maar ik koos de verkeerde kant en geraakte ingesloten. Arno Crabbé won voor een sterke Christophe Noppe.
In het algemeen klassement werd ik 15e en 3e eerstejaars.
Toch kan ik over het algemeen niet 100 procent tevreden zijn van deze ronde:
ik had nog nooit echt het gevoel over superbenen te beschikken.
Video (M. Degreve)


11 juli: Gent-Menen (interclub) - 21e
Op de Vlaamse feestdag koos de ploeg Miel, Matthias, Maxime, Christophe, Glenn en mezelf uit om deze vlakke, sterk bezette interclub te rijden. Wij hadden echter minder redenen om te feesten: vanaf het begin werd de beuk er in gegooid. Nadat er 20 km slag om slinger werd gedemarreerd, vertrok een groepje met daarbij grote namen: Maarten van Trijp, Florian Sénéchal (winnaar parijs-roubaix), ook Miel was vertegenwoordigd.
Ikzelf besloot om niet mee te springen: ik werkte de laatste dagen nog 2 zware trainingen af met oog op Oostenrijk.
Ik bleef wel attent zoals hier op de Beiaardstraat.


Met dat er weinig wind was, bleven ze niet buiten schot. In de 2de plaatselijke ronde ontstond er een mooi groepje van 9, ik zag het gevaar en sprong er met Whytec Priem naar toe. De groep dikte aan tot 22, maar er zaten te veel slepers tussen. Wanneer we werden ingelopen, bleef ik aanvallen, de benen waren verwonderlijk goed. Na een aanval zakte ik terug tot het midden van het peloton. Ik zag Paco Ghistelinck vertrekken op een brug, Daan Myngheer zag het gevaar en sprong er naar toe met Amaury Capiot en Bob van Hengel.
Ook ik probeerde nog, maar zat net te ver. De voorlaatste ronde probeerde ik nog met Martijn Degreve te kloof te dichten, maar we kregen de juiste mannen niet mee. De laatste ronde reden ze weg en kwamen dicht bij de vluchters, ik was volledig leeg. De laatste kilometer deed ik alles of niets en werd teruggepakt op 300 m. Capiot won voor Ghistelinck en Myngheer.
Content met de conditie, maar met die benen zat er een mooiere uitslag in.


5 juli: Aywaille (klimkoers) - 47e
Na een hoogtestage van 5 dagen werd ons direct zware kost voorgeschoteld: het parcours van vorig jaar werd nog wat verzwaard door het plaatselijk parcours (3 ronden met 2 serieuze klimmetjes). De omstandigheden waren jammer genoeg niet ideaal: ik kreeg zware spaghetti met veel kaas en met andere dingen (die we niet gevraagd hadden), om buikloop te vermijden nam ik 2 pillen daartegen. Dit was geen goed idee, want het gevolg daarvan was dat mijn maag niets van voedingsstoffen opnam.
De eerste kilometers verliepen anders wel goed, ik sprong direct met een man of 3 mee, maar onze poging sneuvelde op het eerste bergje. Daarna kon ik me goed handhaven in de voorste gelederen.


De vroege aanvallers, waaronder Mike de Bie en Paul Moerland werden allemaal terug ingelopen. Op het steile klimmetje (stukken van 20 %) van Chession voerde ik in het begin de forcing, Quentin Jauregui nam over en we waren met een man of 10 weg.


Even later sloot een groot deel weer aan. Bij mij begon evenwel de kaars lichtjes uit te doven. Ik mocht drinken en eten wat ik wilde, het nam maar niet op. Bij het binnenkomen van de plaatselijke ronden was het bij mij zelfs harken.
Daniel Peeters, Loic Vliegen, Jauregui en Moerland begonnen de juiste ontsnapping. De voorlaatste ronde zat ik nog in het 30-koppige peloton, maar ik kon niet meer duwen van de krampen.


Volledig leeggereden reed ik uit naar de aankomst. Ik besliste om niet meer door te rijden (ik werd toch nog geklasseerd als 47e), deze koers had veel van mijn krachten weggenomen, ik moest zeer diep gaan en ik was niet de enige. De laatste ronde reden nog 6 renners naar de kopgroep toe. Peeters won deze zware (maar mooie) koers voor Vliegen en Thomas Vanbesien. Pjotr Havik werd 4e voor Maarten D'hondt. Slechts een goede 30 van de meer dan 120 starters kwamen aan. Vele goede renners gaven op (Mike Debie, Michael Goolaerts, Louis Verstraete, Seppe Verschuere, Maxime...). Zorgen maak ik me evenwel (nog) niet: er waren genoeg factoren die in mijn nadeel speelden (terugkeer van hoogstestage, darmproblemen...), maar aan de andere kant moet ik toegeven dat ik ook niet goed was en dat dit duidelijk werd door het zware parcours.


25 juni: Rollegem- Kapelle - 2e
Zo vlak na de examens beslisten we om nog geen zware wedstrijden te rijden en te kiezen voor een kermiskoersje.
Dit vond plaats dichtbij huis in Rollegem-Kapelle. Slechts 35 renners passeerden het startblad, waaronder wel wat goeie: ploegmaten Vandewalle en Vandromme, Henry Gheldof, Maarten D'Hondt, wat Britten ...
Deze koers had ik voorgenomen als trainingskoers, daarom dat ik me de eerste helft rustig hield, wat me moeilijk lukte. Na 2 ronden reed immers al een trio van Jonge Renners weg: D'Hondt, Gheldof en nog één. Wanneer ze ingelopen werden in de 9de ronde, was het voor mij het sein om er eens de beuk in te gooien. Kort daarna reden we met 11 man voorop: de Brit Rossi, Evert, Matthias, Martijn Demeestere... In het begin moesten we zwaar rijden om buiten schot te blijven. De benen kwamen nu helemaal terug in het wedstrijdritme en vanaf ronde 14 ongeveer begin ik slag om slinger te demarreren.
Het viel me op dat meestal Rossi me kwam halen, hij was in goeie doen. Nadat een sterke Gheldof nog demarreerde op een stuk stevige zijwind trok ik door. Rossi kwam me opnieuw halen, ik voelde wel dat hij eventjes niet beter kon. Doortrekken was uit den boze, want alleen kon ik het niet halen. Hij kon recupereren en wanneer ik op 2 ronden van het einde begon aan te vallen, kon hij iedere keer gevat antwoorden. Hij won gemakkelijk met een straat voor de spurt.


Er was ook nog een klassementsprijs voor twee wielen, Rossi en ik hadden evenveel punten, maar zijn overwinning gaf de doorslag. The winner takes it all is het zeker. Evert kon zijn metgezellen nog afschudden en werd 30 seconden later mooi 3e.


Slechts 8 renners reden uit.


5 juni: Omloop van de Maasvallei (Interclub Nederland) - 19e
Voor deze wedstrijd, meetellende voor de Nederlandse klimmerstrofee, koos de ploeg Braam, Killian en mij uit. Op het programma stonden 8 ronden van 14.7 km, goed voor 117 km. Het parcours had gelijkenissen met de omloop van Margraten: 2 lastige klimmen, waarvan eentje, in kasseien, tot 13%. Het deelnemersveld bestond ook uit 50 ploegen van 3 man en was beter dan 3 weken geleden. Het was 33 graden warm.
De eerste 2 ronden werd er aan een hels tempo gereden (wedstrijdgemiddelde na 1 uur: 45 km/u). Ik voelde me in eerste instantie goed en liet me meedrijven. Door een valpartij verdwenen Braam en Killian uit de wedstrijd. De derde ronde onstond een gevaarlijke ontsnapping, ik maakte op de tweede klim met 3 anderen de sprong. Wat later kwam heel het peloton terug en vertrok Danny van Poppel opnieuw. Ik zat perfect geplaatst en zou zeker zijn aanval kunnen beantwoord hebben, maar ik dacht dat alles toch weer te samen zou komen. Niet dus, er ontstonden 2 groepjes van 7 man. Ik moet zeggen dat ik de 2e ontsnapping wel niet meer mee zou gekunnen hebben. Ik kreeg namelijk een klop van de warmte en door te weinig te drinken (amper 5 bidons) en eten (1 reep + deel confituurtaartje). Ik kwam stilaan weer in een verloren positie.
Ik maakte de sprong naar een nieuw groepje van 7, de samenwerking was zwak, maar ook ik kon geen tempo voeren. De voorlaatste ronde ging ik aan de haal met Toon Wouters, nu reden we wel goed rond en haalden er nog een paar bij. Vooraan had Van Poppel alles uit mekaar gereden, hij nam alleen Lammertink mee naar de meet en won gemakkelijk. Ik werd 3e in de sprint van mijn groepje en 19e.
Bergop voelde ik niets van mijn benen, maar op het vlakke geraakte ik amper vooruit (stage ?). Het teken voor mij om een goede rustpauze in te lassen, na deze zware koers, waar ik afgezien heb bij de beesten.
Ik was wel 6e eerstejaars. Slechts 48 renners reden uit. Uitslag.


25 -29 mei: klimstage met de nationale ploeg in de Vogezen.


22 mei: Wielsbeke BK - 7e en 2e eerstejaars
Na het PK van vorige week stond nu het BK op het programma. Dit werd dicht bij huis verreden in Wielsbeke. Het parcours was 7,8 km lang, 132 km, met veel bochten en extreem veel wind (nog nooit met zoveel wind moeten koersen). 200 renners wilden maar 1 ding: die tricolore trui.
Ik startte zonder enige ambitie.
Daar het een windkoers was en de goeie renners dan al snel boven komen, wilde ik de goede trein niet missen. Na ongeveer 3 km ging ik een eerste keer in de aanval. We bleven ongeveer 5 km voor en werden dan door het peloton opgeslorpt.
Daarna trok Whytic Priem in de aanval en Daan Myngheer vervoegde hem. Dan maakten nog eens 5 renners de sprong: ploegmaat Matthias Vandewalle, Thomas Vanbesien, Robin Venneman, Brecht Ruyters en Michael Cools. Ik had een licht vermoeden dat die mannen lang zouden voorblijven en maakte de sprong met Mike De Bie, Gianni Bossuyt en Kevin Rasschaert: de finale kopgroep was al geboren. Het eerste uur werd er zeer rap gereden. Ik had echt superbenen, maar in het peloton zaten ze ook niet stil.


Vooraan reden we goed door: geen enkele ontsnapping (tot de voorlaatste ronde) kon meer dan 15 seconden van onze voorsprong afdoen. Ik deed ruim mijn deel, wat me na ongeveer 100 km toch wel een beetje duur kwam te staan. De meesten draaiden goed rond, al sloeg bvb Whytic Priem al eens een beurt over. Verder waren Daan Myngheer en Mike De Bie de dragers van de ontsnapping.


Op 4 ronden van het einde trok Myngheer door. Venneman, Bossuyt en jammer genoeg ook Matthias losten de rol.
De laatste ronden werden gekenmerkt door helemaal stil vallen en de vele pogingen van Thomas Vanbesien. Op 3 km van de meet ging ik op het ideale moment (na 2 aanvallen), maar er zat geen dash meer op en Myngheer kwam me halen. In de eindsprint zat ik in eerste instantie perfect geplaatst, ik kon ook gevat reageren op de aanzet van Myngheer, maar daarna kreeg ik een krampscheut tot achter mijn oren. Ik werd voorlaatste van ons groepje. Daan Myngheer won voor De Bie en Ruyters, een mooie uitslag.


Over mijn koers kan ik echt wel tevreden zijn, 120 kilometer in de aanval als eerstejaars.
De oorzaak van de krampen is wellicht dat mijn beentjes nog niet zo gespierd zijn. Ondanks windkracht 5 haalden we een gemiddelde van 41 km/uur. Velen zullen mij bijtreden dat dit een keilastig BK was.


PK Dadizele - 18e
In Dadizele stond het provinciaal kampioenschap op het programma, dit werd verreden door 1e en 2ejaars, maar er waren afzonderlijke truien. Dit zou voor een koers in de koers zorgen. 18 ronden van 6.6 km op smalle baantjes waar er zeer veel wind was. 's Morgens had ik al een examen gitaar moeten afwerken, iets dat toch altijd een beetje stress teweeg brengt. Mijn PK-titel van vorig jaar verlengen zou zeker niet makkelijk worden.


De eerste ronde werd er direct hard gereden, op het einde van de ronde was er al een 10-tal voorop. Ik zag het gevaar en reed er naar toe. Boven viel het stil en ze trokken met 4 door: Jonas Rickaert, Giorgio Derycke, Paco Ghistelinck en Miel. Ze kregen heel wat ruimte van het peloton. 5 ronden later kwam er reactie van een groepje met ondermeer Maxime. Op dat moment kon ik mezelf wel slaan dat ik niet mee was. Gelukkig kwam er nog reactie van Matthias Vandewalle en Henry Gheldof. Een groepje met Daan Myngheer vervoegde hen. Daarachter moest ik met Merlijn Decoster en Joy Vanmaercke het gat dichten. Met ongeveer 12 man dichtten we in 2 ronden een gat van 1 min 30.


Bij de samensmelting trok Miel direct door, slim gezien. We zaten op ons tandvlees. Emiel Vermeuelen, Martijn Degreve en Merlijn Decoster kwamen bij Miel. Met een ploegmaat van ons en van 3 andere blokken vooraan werd er bij ons echt niet meer gereden. Een groepje van 7 man kon, ook door hulp van de volgauto's, nog uit het grote peloton terugkeren. Ik was redelijk aanvalslustig vooraan,


maar voelde beetje bij beetje mijn pijp uitdoven. De laatste 2 ronden probeerde ik 4 keren, maar we stevenden op een sprint af. Vooraan moest eerst Decoster loslaten, en de laatste ronde ook Emiel Vermeulen. In de sprint was ik kansloos en werd 18e.


De twee sterksten vandaag: Degreve en Miel Pyfferoen haalden de truien binnen. Martijn won de sprint. Met Miel hebben we weer een PK-trui in de ploeg.


Vermeulen werd 3e en Alexander Maes won de sprint van onze groep. Over het algemeen was ik tevreden van mijn koers.
Minder nieuws kwam van Thybo Notredame , hij viel en havende zijn heup. Hopelijk valt de breuk mee.
Ook Kevin Deltombe viel en brak zijn sleutelbeen. Ook aan hem een spoedig herstel gewenst.


Omloop van Margraten (IC Nederland) - 19e
In Margraten stond mijn eerste Interclub bij de Nederlandse buren op het programma. Dit ging over een parcours van 8.6 km, wat we 13 keer moesten doen. De teams bestonden uit slechts 3 renners. Bij ons waren dat Thibaut Declercq, Maxime Farazijn en ik. Ik was deze week wat ziek geweest en had een driedaagse schoolreis naar Parijs in de benen. Er stond veel wind, het was zeer warm en het was zoeken naar enkele vlakke meters. Er waren 150 coureurs.
Daar het mijn eerste koers bij de Nederlanders was, had ik geen idee van hoe ze zouden koersen. Ik vond het wel een beetje vervelend: bergop koersten ze altijd door, maar eenmaal voorop vielen ze stil en ook in het peloton reden ze niet door. In de eerste ronde werd er gevallen. Iemand reed met zijn tandwiel in een steile en gevaarlijke afdaling in mijn benen,

er was verder geen schade en ik zette mijn weg verder. In ronde 3 reed ik een ronde lang met nog 5 anderen voorop.

De rest van de koers was ik attent, maar verspeelde onnodige krachten om steeds gaten toe te rijden op een kopgroep en dan te zien dat alles toch weer samen kwam.
Op zo'n 4 ronden van het einde begon het parcours toch door te wegen: een eerste klimmetje van ongeveer 1,5 km aan 5 % en de aankomst was op een lange strook van 12 %. Het parcours had gelijkenissen met dat van de Amstel Gold Race.

De baantjes waren meestal smal. Ondertussen scheidde het vooraan toch, ze reden eerst met 3 weg en daarna was er een grote groep. Ik reed ver daarachter in een verloren positie, maar besloot, met krampen, alleen naar het groepje van Maxime te rijden. Samen reden we naar de achtervolgers.


Uiteindelijk lieten ze in de laatste ronde nog een aantal vluchters rijden tot er 9 apart of in groepjes voorop waren.
Ons peloton bevatte nog 15 renners. Ik eindigde op een 10e plaats van dit peloton, dus 19e; Maxime finishte iets dichter als 15e.
Stan Godrie won. Slechts 56 renners reden uit.
Uiteindelijk mag ik toch tevreden zijn met deze wedstrijd: ik zat met krampen en gaf alles, daar draait koers toch om. Maar indien enkele puntjes nog zouden verberen (= die vervelende krampen) dan zou ik een nog mooier resultaat kunnen behaald hebben.
Video


30 april: Zonnebeke - 13e
Na een rustige week stonden we aan de start in het winderige Zonnebeke. Aan de start stonden slechts 54 renners, maar daaronder een paar heel goeie. Ik voelde me allesbehalve goed, ik had rug- en maagpijn, waar ik de hele koers last van had.
De beuk werd er direct in gesmeten, de eerste 2 ronden voelde ik me super en pakte ik 2 premies. De derde ronde was de helft al uitgeteld.
Toen vertrok de brit Dante Carpenter, 6 man vervoegde hem. Een ronde later reden Daan Myngheer, de man in vorm, Kevin Deltombe, Maxime (die krampen kreeg) en ik er naar toe. Maxime moest loslaten en wij reden er met veel moeite naar toe.


Eenmaal bij de vluchters gekomen kon ik met moeite overnemen, iets wat me nog weinig overkomen is.


We draaiden niet super rond en op enkele ronden van het einde kwam een groepje met ondermeer Miel en Maxime op 25 sec.
Tijd dus om voor de sterke mannen nog eens goed door te trekken. Myngheer, Degreve en Deltombe reden weg. We kwamen nog op 8 seconden, maar het vat was af bij ons. Op de koop toe kreeg ik nog eens een krampscheut, waar ik een halve minuut niet van kon rijden. Ik kwam bij het achtervolgende groepje, waar er niet vol doorgereden werd. Uitgeblust werd ik laatste van het groepje en 13e. Vooraan won een sterke Martijn Degreve voor Myngheer en Deltombe. Emiel Vermeulen won de sprint van de achtervolgers.


22 tot 25 april: Ster van Zuid-Limburg - 12e en 3e in jongerenklassement

Proloog Borlo - 16e
Een zware vierdaagse door de streek van Katarakt met o.m. 2 ritten van 129 km en heel wat schoon volk op de erelijst.
Ook mijn broer had de wedstrijd 5 jaar geleden bijna gewonnen. Hij reed lek toen hij virtueel in het geel stond.
Onze ploeg vaardigde Kenny, Miel, Niels, Christophe, Evert en mezelf af.
We waren stuk voor stuk klaar en gemotiveerd. Het begon met een proloog van 5 km in Borlo. Ik startte om 19u11, ervoor had het geregend,
er kwam een windstille periode, maar nu stak de wind weer de kop op.
Ik startte te traag, want ik stond 10 min voor de start quasi stil; Op losse rollen leren rijden, wordt een opdracht voor de toekomst. De eerste 2 km waren hellend en tegen wind, ik kon niet genoeg kracht ontwikkelen bergop en ook niet naar de grote versnelling schakelen boven. Wind mee sloeg mijn motor daarentegen wel aan, ik reed continu 55 km/u. Mijn eindttijd werd 6 min 42, wat 21 seconden trager was dan de Nederlander Ivar Slik, die met minder wind te maken kreeg, maar wel een supertijd neerzette. Niels werd 12e en kreeg de trui van beste Limburger om.
Ik werd 16e: een degelijke proloog, maar misschien zat er nog een iets betere tijd in.
rit 1: Borlo-Herk - lek in slotkilometers en 162e
Na een superslechte nacht in een te warme kamer (de airco lag niet aan) gingen we opnieuw naar Borlo voor de eerste rit in lijn. Hij was 111 km naar Herk-de-Stad. De eerste 40 km reed ik continu bij de eerste 20 renners. Miel was weggereden met nog 3 andere renners. Na de eerste bergprijs werden ze ingelopen. 15 km later trok ik in de aanval, we waren met een mooi groepje weg, maar de Nederlandse kampioen wou niet overnemen. Wanneer we gegrepen werden, ging Mike de Bie en een 6-tal aan de haal. In de plaatselijke ronden trokken wij sterk door tegen wind, de meesten zaten op hun tandvlees en lieten een gat, maar toen we bij de vluchters aankwamen was het peloton daar ook al.
Ik had ferm op mijn adem getrapt en moest eventjes recupereren. Miel trok direct weer door, Piotr Havik volgde en er sloten respectievelijk 5 en 13 renners aan. Ik had te warm en voelde me slecht. Ik zag wel dat Ruben Boons wegsprong en er naar toe zou rijden. Een renner van Immo Dejaegher nam niet meer over, ik zag het peloton op 50 m van ons en 150 m van de vluchters en liet maar begaan. Een grote vergissing zo zou blijken: Boons reed er naar toe en ook al probeerde ik nog met een 5-tal, we kregen het gat niet toe. Op de koop toe, viel ik nog plat op een paar km van de meet. Gelukkig werd ik in dezelfde tijd van het peloton geplaatst, op 1 min 21 van de vluchters. Jerome Kerf won voor Loic Vliegen en Dylan Groenewegen. Ik was zwaar ontgoocheld, want ik was genoeg gewaarschuwd en stond nu ver (33e) in het algemeen klassement.
rit 2: Bilzen-Bilzen - 9e


Op het programma stond de koninginnenrit, goed voor 129,4 km met 4 beklimmingen. Ik had iets goed te maken van de dag ervoor.
Het zou wel een festival van valpartijen worden. Na 8 km vielen ze al recht voor mij, ik kon me op miraculeuze wijze recht houden, ook al vloog mijn achterwiel 15 cm de lucht in. Gevolg: 2 wielen met een slag in ( ik reed met de wielen van de ploeg), ik besloot 5 km later enkel voor mijn voorwiel te stoppen, het achterwiel bolde niet goed meer, maar zou het wel houden. Ik keerde zonder veel hulp van de auto's terug. Ondertussen waren 9 man weggereden, waaronder Miel.
Net wanneer ik opnieuw wou naar voor rijden, was er een massale valpartij van 40 man, Evert en Christophe waren er bij betrokken. Net voor de eerste beklimming, de Millerberg, vielen ze ook nog eens en zette ik voet aan grond. Op de beklimming mocht ik continu renners voorbij steken en boven reed ik het gat toe op het massaal uitgedunde peloton. De meesten kwamen echter wel weer aansluiten net voor de Halembay. Na de Halembay vertrok Ruben Boons richting leiders. Ik dacht bij mezelf: dit laat ik niet meer gebeuren en reed er naar toe. Samen met nog een Nederlander dichtten we in geen tijd een gat van 50 sec. Alhoewel het dient gezegd dat Boons 2/3 van het werk deed.
Onze kopgroep van 11 zou 80 km voorop blijven. Miel stond virtueel in het geel.


Hij kreeg echter een hongerklop en moest de rol lossen.


De laatste ronde reed de sterkste man Boons van op kop weg. We vielen uiteen in groepjes en ik moest zwaar harken om er weer bij te komen. In de sprint speelde Balen het slim, Vanreyten vertrok op kop en Boons liet het gat vallen. Ik kon zelf niet meer meesprinten, ik had overal pijn en was volledig leeggereden. Enkele seconden later kwam ik binnen.


Ook de anderen van de ploeg waren helemaal leeg.
Het gemiddelde loog er niet om: 41,64 km/u op zo'n zware omloop is snel.
Niels kreeg een astma-aanval van de slechte luchtkwaliteit en moest opgeven, een domper.

rit 3: Sint-Truiden-Borlo - 12e
De laatste rit was ook een kanjer van formaat: 130 km op glooiend parcours met veel zijwind en zware hellingen. De start werd gegeven op de mooie markt van Sint-Truiden. In het begin had ik last van zware benen. Nadat we de snelweg overstaken begonnen ze van voor alles in waaiers te trekken.
De benen werden beter en ik demarreerde vooraan. We waren eerst met 3 voorop (Ghistelinck, Vanreyten en ik), daarna kwam gele trui Boons met nog iemand, maar het peloton liet niet begaan.
In een rotvaart gingen ze naar de eerste helling: les Camendes, een klepper van formaat. Het stijgingspercentage in het begin was minstens 13% en dat voor een goeie halve km. Ik kwam als 3e boven in het gezelschap van Danny van Poppel, die op zijn beurt een superdag had. Hij trok door, maar ik vond het te vroeg met 2 en reed niet voluit door. De volgende hellingen werd er ook snel gereden en ik kon met gemak mee. Boven op de laatste helling splitste het peloton: ong 18 man van voor en dan 40 achter. Van voor reed bijna de volledige Balenploeg een gat op Van Poppel en Tusveld toe. Ook het peloton van 40 kwam terug. Al werd er voortdurend in sliertvorm gereden.
Voor het aansnijden van de plaatselijke ronden demarreerde Miel. Wat later zorgden Maarten D'Hondt en ik voor versterking. Boven op de plaatselijke helling trok ik fors door, maar toch werd ons groepje gevat. Wat verder reed Christophe Noppe met een paar anderen weg. Ze kregen een mooie voorsprong. Een ronde later reden 3 mannen waaronder de gele trui naar de leiders en ik moest alles uit de kas halen om ze bij te benen. Daarna kwam er nog een groep aansluiten en we waren met 24. De laatste ronde probeerde ik nog op de plaatselijke helling.


Paco Ghistelinck kwam aansluiten, maar de gele trui bracht het peloton bij.


In de sprint koos ik het wiel van Vanreyten. Blijkbaar had hij te veel gewerkt, want hij sprintte naar een 11e plaats, ik werd in zijn wiel 12e.
Van Poppel won nipt voor een sterke Ghistelinck en Ivar Slik. Kristof Noppe werd knap 5e.
Over het algemeen kan ik tevreden zijn met deze zware ronde: een goeie proloog en de laatste 2 ritten waren ook meer dan in orde. Enkel jammer dat ik niet mee was in de eerste rit, als je kijkt naar de tijdsverschillen dan won ik de ster, dat zou natuurlijk nooit het geval geweest zijn, maar ik zou wel verder in de stand gekomen zijn dan een 12e plaats.
Slechts 64 renners en 15 eerstejaars (4 van DJ-matic) reden deze wedstrijd uit. Wij werden 4e in het ploegenklassement.
Bedankt aan alle ploegleiders en bevoorraders.
Video van de rittenwedstrijd (M. Degreve).


17 april: Haringe - teruggepakt op1 km van de meet en 6e
Vandaag was het enkel de opdracht het slechte gevoel van gisteren weg te werken, maar met oog op de Ster van Zuid-Limburg volgende week besloot ik het eerder als een trainingskoers te zien. Plaats hiervoor was Haringe, op enkele honderden meters van de Franse grens.
Aan de start stonden slechts 38 renners.
Het koersverloop was perfect voor mijn training, er werd echt niet gereden de eerste 3 ronden, enkele schermutselingen die niet veel uithaalden. Eén van de grote kanshebbers in mijn ogen, nl ploegmaat Christophe Noppe, had materiaalproblemen en moest de wedstrijd staken. Er kwam pas schot in de zaak toen er op 8 ronden van het einde een 10-tal renners wegreden. Hierbij onder andere ploegmaat Evert.Ik maakte als één van de laatsten de sprong. Van dan af begon ik de koers niet meer als training te zien en voluit te koersen.
Door een verloren gereden auto verdunde de groep nog eens naar een 8 renners.
Met nog 2 ronden te gaan viel ik constant aan, we waren nog met 6: Evert, Pieter Develtere, Sebastien Demeulenaere, Jelle Feys, Jelle Rutsaert en ik. Ik voelde me de meest frisse van de 6 en op één ronde van het einde plaatste ik mijn finale demarrage. Ik had een klein gaatje, maar in de achtervolging vielen ze niet stil. Vooral de Jonge Renners verrichten veel werk. Ik voelde dat ze stilaan aan het breken waren, maar dan draaide de ketting weer en op 1 km van het einde was mijn liedje uitgezongen. Gefrustreerd liet ik me uitbollen. Toen ik ingelopen was probeerde Evert nog, maar zonder succes. Ik kan terugkijken op een betreurenswaardig weekend. Ik was er vandaag wel dicht bij. Hopelijk volgende week beter.


16 april: Testtijdrit Opoeteren - 29e
Vandaag stond al de 3e tijdrit op het programma in evenveel weken. Door mijn druk programma moest ik nog 2 dagen serieus trainen na het pk. Samen met Kenny gingen we naar het verre Opoeteren (200 km), we moesten zeer vroeg opstaan en waren daar lang op voorhand (=6 u). Op het programma stond er een rit van maar liefst 30 km.
Na 1 km voelde ik het al: het draaide niet zoals het moest draaien. De eerste ronde kon ik nog op tempo rijden, maar ik voelde langzaam aan mijn pijp uitdoven, ik werd zelf op de meet nog overgaan door Kevin Deltombe, die in Baliebrugge een gelijkaardige off-day als ik beleefde.
Mijn uitslag loog dan ook niet, 29e op 2 min 47 van winnaar Goolaerts is onder mijn niveau.
Jochim Vanreyten werd 2e en Jan Logier bevestigde met een 3e plaats.
Voorlopig maak ik me geen zorgen, en blijft het bij een slechte dag. Morgen zullen we misschien een kermiskoers betwisten, hopelijk heb ik dan een betere dag.

12 april: Pk tijdrijden Baliebrugge - 5e
Na de toch wel zware kermiskoers in Tielt voelde ik me futloos, als ik dan ook nog een zeer korte nacht had, leek het wel allemaal tegen te slaan.
Ik nam me dan maar voor om me niet druk te maken en zonder stress te starten, wat een helse opdracht is.
Het parcours bleef dezelfde driehoek van vorig jaar. 69 deelnemers. Het was verrassend fris en er stond een zeer sterke wind vanuit het NW.

Hoewel het gevoel in de opwarming slecht was, vond ik meteen in de start de goeie benen. Ik startte rustig en besloot pas na een goeie km de kraan open te draaien. Na één ronde was ik al op 30 seconden gekomen van Giorgio Derycke, daarna kwam ik snel tot op 15 seconden, maar vanaf dan begon de vermoeidheid silaan door te dringen, niet dat ik stil viel, maar de power was uit de benen. Op 1 km volgde ik op 30 meter van Giorgio, maar dan trok hij nog eens op en ging hij weer uitlopen. Ik eindigde in een tijd van 21 min 19 seconden, helemaal niet slecht voor een eerstejaars en op een winderig parcours.
De verschillen tussen de eerste 5 waren klein. Jonas Rickaert won met 11 seconden voor mij, daarna Daan Myngheer, die wel de Hel van het Noorden had moeten betwisten en een verrassende Jan Logier. Paco werd 4e. De 6e eindigde op 33".
Zowel mijn broer (4e) als ik waren vandaag tevreden met het resultaat.


10 april: Tielt (Poelbergkoers) - 2e
Door een inspanningstest woensdag in Leuven kon ik deze week niet optimaal trainen, ook vrijdag 20 km verplicht wandelen met school deed niet veel goed, gelukkig kon ik dit compenseren door wat goeie massage. Ik stond dan ook vol goede moed aan de start, samen met 85 anderen. Het werd voor de eerste keer echt warm dit seizoen, en met 92 km voor de boeg beloofde het een zware koers te worden.
Op de eerste beklimming van de Poelberg (een groot uitgevallen molshoop) werd er zwaar doorgereden en was het peloton helemaal verbrokkeld, maar dan kwam alles weer tesamen op de grote wegen erna.
In ronde 2 besloten Kevin Deltombe, Matthias Vandewalle, een Meetjeslander en ikzelf het te proberen,


het peloton jaagde echter zwaar en we werden ingelopen. Kevin zou later nog lek rijden. Verder was ik zeer actief in de ontsnappingen, maar op miraculeuze wijze kwam alles altijd samen. Als ik dan echt dacht dat sommigen aan het einde van hun latijn zaten, trok ik eens door op de Poelberg, maar niemand volgde.
Vooral Matthias en Kenny Bouvry waren veel vooraan te vinden. Op zo'n 4 ronden ging Kenny aan de haal, de voorlaatste ronde (na een ronde eens rusten) maakte ik de sprong, maar net voor de klim was alles te herdoen. Zwaar verkrampt (te weinig gedronken door warmte) probeerde ik het dan toch weg te rijden op de Poelberg. Mijn poging slaagde, enkel Miel Pyfferoen volgde nog,


maar dan betaalde ik de tol van al mijn inspanningen tijdens de koers. We draaiden nog rond, maar bij mij was het harken.
In de sprint deed ik niet eens de moeite om hem proberen te verslaan. Miel won dus voor mezelf


(1 en 2 dus voor DJ-Matic) en Thijs Vandaele won de sprint van een achtervolgend groepje.
Het was het weekend van de 2de plaatsen bij ons thuis, wat helemaal niet slecht is.



2 april: Borlo (nationale testtijdrit) - 13e
In een zonovergoten Borlo werd de eerste nationale testtijdrit gereden. Er stond enorm veel wind op het 11 km lange parcours (hetzelfde als vorig jaar). Er waren slechts 30 renners geselecteerd, waarvan er 24 opdaagden. De opwarming verliep goed en ik was klaar. Het verschil tussen 1e en 2e jaars wordt in deze discipline traditioneel blootgelegd. Wat ook traditioneel is, is dat mijn eerste tijdrit (i.t.t. de eerste wegrit) niet super is.
Ik startte traag, omdat ze mij waarschuwden dat 22 km wel effectief lang was. Het eerste klimmetje reed ik goed en ik trok de ketting misschien al iets te snel op de grote molen. Na 3 km was ik al zwaar genaderd op de voor mij gestartte Brecht Ruyters, maar van dan af begon het te minderen voor mij, de stukken bergop verliepen wel nog steeds goed, maar ik viel te vaak stil op het platte. Ik eindigde in een tijd van 28 min 48, wat niet slecht is, maar ook geen topprestatie. Dit was een goeie repetitie met oog op de komende tijdritten, ik leerde ook veel uit de afstand en ik moet ook zeggen dat er niets beter in zat. Mike de Bie won met 24 seconden voor op Michael Goolaerts en met 35 op Joachim Vanreyten.


27 maart: Aalst - Sint-Truiden (BVB) - 3e
De ploeg had voor deze interclub Thibaut, Evert, Niels, Kilian, Kenny en mezelf geselecteerd voor deze verre wedstrijd. Deze week had ik opnieuw problemen met zadelpijn, gelukkig heb ik ondertussen al wat ervaring met die problemen. Hopelijk volgt er geen antibioticakuur.
Ongeveer 175 renners waren klaar voor 119 km op glooiende wegen.
Ik probeerde mij de eerste kilometers goed vooraan te posteren, want er kwam een kasseistrook aan. Deze was niet zo zwaar, maar ik verloor wel opnieuw een bidon, wat erger was. Na 35 km ging een achttal weg, ze kregen een minuut voorsprong en daarna schoot het peloton in gang. Een 20-tal km later dichtten Mike de Bie en ikzelf de kloof op 7 achtervolgers, samen reden we naar de eersten en er kwamen er nog 15 bij. Het draaide echter niet zo goed rond, maar toch hadden we al een minuut op het peloton. We kwamen aan de plaatselijke ronden, waar er een mooie klim in zat. Er vielen enkele renners, er losten er ook een paar en zo draaide de ketting beter rond.
In mijn hoofd spookte echter maar 1 ding: zoveel mogelijk drinken om geen krampen te krijgen, want de benen werden alsmaar beter. Iedere ronde vielen er een man of vijf af en zo waren we ongeveer nog met 12. Op 2 ronden van het einde viel Joachim Vanreyten aan. Wat later, op de klim gingen De Bie en Loncin in de tegenaanval, ik counterde hen en enkel Martijn Degreve volgde nog. Samen reden we naar Joachim en we hadden direct 30 seconden. Ik probeerde nog 1 keer bergop, maar ik kreeg weer krampen en moest gaan zitten. Ondertussen was het tempo er helemaal uit en een 4-tal (Mike De Bie, Paco Ghistelinck, Rob Leemans en Thomas Vanbesien) kwam op 5 seconden.
Ik had geen zin om mij te laten inlopen en nam dan maar het meeste werk voor mijn rekening.
In de sprint was ik kansloos en werd 3e. Joachim won mooi voor Martijn (2 jonge flandriens).
Foto K. Deltombe

Rob Leemans won de sprint van het achtervolgend kwartet voor Ghistelinck, Vanbesien en De Bie. Amaury Capiot klopte Emiel Vermeulen, Kevin Deltombe en Daan Myngheer er net achter.
Ik had nooit verwacht dat ik al zo'n resultaat zou kunnen neerzetten. Uitslag.


20 maart: Kachtem GP Dj-Matic - 4e
Na een rustige trainingsweek, doch valpartij woensdag, stond ik aan de start in eigen stad, nl. Kachtem. Ondanks de interclub in Moerkerke stond er toch een zeer mooi deelnemersveld aan de start: 100 deelnemers. Het parcours was hetzelfde als vorig jaar bij de nieuwelingen, bochtig en vele smalle baantjes. De solo van vorig jaar overdoen was dus wel niet mogelijk.
Met het gedacht om snel met een groep weg te rijden, smeet ik er vanaf het begin er de beuk in. Helaas hadden mijn pogingen geen succes, behalve een premie in de eerste ronde. Ik merkte dat we met te veel waren en dat de wind niet volop waaide. Dus temperde ik mijn aanvalslust. Kleine groepjes ontstonden, maar waren even rap teniet gedaan. Whytec Priem en een renner van Gaverzicht hielden het ong. 2 ronden vol, direct daarna ruikten Jonas Rickaert en ik onze kans.

We gingen snel en de samenwerking was vlekkeloos, maar het peloton organiseerde zich direct. Na 3 ronden werden we ingelopen. Het sein voor Thibault Vandekerkhove en Emiel Vermeulen om aan te vallen.
Nu kwam er eens geen reactie en ze kregen 30 seconden. Met nog 2 ronden te gaan sloten Baptist Vermeulen, Jonas Rickaert, Cedric Vanhoutthegem, Jeroen Cannie en ikzelf aan. Door het hoge tempo (=42.5 km in het eerste uur) waren de meeste jongens uitgeput en ze lieten ons wat rijden. Met nog een halve ronde te gaan demarreerde ik, er zat nog snee op, maar die vervelende krampen speelden weer op.


Ik had zo'n 50 m, maar kon niet volop doorrijden. We gingen dus naar een sprint, ik had er geen goed oog in met die krampen, maar na een uitputtende koers en een lange sprint kan ik nog gevaarlijk zijn. Ik zat ingesloten en moest vol in de wind verder spurten. Op het einde naderde ik nog en werd nipt 4e. Vanhoutteghem won voor Rickaert en Vermeulen.
Foto Danny 20

Niels Houtekier kon net voor het peloton blijven en Stijn Decraemer won de massasprint voor Christophe Noppe.


13 maart: Ieper (GP Noyelle - Interclub) - 51e
Na de stage van deze week (met een paar heel lange trainingen) was het afwachten hoe het zou worden. Voor deze interclub was het absoluut nodig om fris te zijn: 87 km in de winderige westhoek met beklimmingen zoals de Rodeberg en de Kemmelberg. 179 renners passeerden aan het startblad, de ploeg zond Evert, Maxime, Christophe, Kenny, Thibaut en mij uit.
De eerste 20 km hield ik mij bezig met mij vooraan te houden in het grote peloton, wat wonderwel goed lukte. Ik besefte gelukkig op tijd dat ik niet aan het eten en drinken was. Ik draaide de Rodeberg rond de 10e positie op, een cruciaal punt. Maxime trok sterk door


en boven ging ik op en over hem. Er kwamen zeer smalle baantjes en ik wou voor wat afscheiding zorgen, jammer genoeg volgde er niemand. De volgende kilometers werd er slag om slinger gedemarreerd. Op de Mesenberg moest je ook van voor zitten omdat er ook smalle baantjes kwamen. Hierop werd er hard doorgereden, ook door mezelf. Na 2 km vertrok dan de beslissende ontsnapping: Mike de Bie, Daan Myngheer, Florian Sénéchal en Martijn Tusveld vielen aan. Ik had direct door dat dit de beslissende ontsnapping was, maar ik kon niet door en liet begaan.
Dan kwam de loodzware Kemmelberg, daar ik deze goed ken en wist dat er soms zwaar geklungeld werd op kasseien, positioneerde ik me als eerste.
Ik sloeg direct een gat van 30 m en reed dan niet vol naar boven.


Er was een afscheiding van zo'n 35 man, jammer genoeg kwamen er daarna nog eens zoveel weer aansluiten. Dan ging ik in de achtervolging op een ontsnapping met 3 (Ruben Boons, Paco Ghistelinck en nog een renner), het duurde erg lang om aan te sluiten en daar reed ik me kapot. Na 6 km waren we weer ingelopen. Ik hield me rustig, want ik zat weer met krampen.
Vooraan won Daan Myngheer verdiend voor Tusveld, Sénéchal en de Bie. Ik zat goed geplaatst tot ik weer een kramp in mijn benen kreeg
en besloot niet meer door te spurten. Ik werd 51e.
Vandaag zag ik dat ik bergop met de allerbesten meekon, maar dat de power nog ontbrak op de baantjes met veel wind.
Videoverslag. Foto's organisatie.


6 maart: De Klijte (Heuvelland) - 3e
We kozen er deze week voor om nog eens een kermiskoers te rijden: deze ging door in het heuvelachtige De Klijte, een plaats waar er altijd wind staat. Door de krokusvakantie, de stages, en de vele koersen stonden er slechts 50 renners aan de start, de spijsverteringsproblemen van vorige week hebben een week geduurd, en pas gisteren werd de verzuring van vorige week er uit gemasseerd: het kon zijn dat ik er niets van zou voelen, maar het kon ook niets worden.
Op het 7.8 km lange parcours, waar er bijna uitsluitend zijwind stond, werd er traag gestart. Toch kwam er halfweg de eerste ronde een aanvallende groep, wanneer ze ingelopen werden rook ik mijn kans, één van de 10 Nederlanders en Ploegmaat Maxime Farazijn kwamen bij mij aansluiten.


Een ronde later kwamen er nog 3 Nederlanders bij, waaronder de Nederlandse kampioen Sebastiaan Pot en nationaal pistekampioen Dennis Bakker. We draaiden in eerste instantie niet goed rond, er liet altijd wel één een gaatje laten.


We trokken eens in de aankomstzone door en er moest er eentje loslaten. Hier zit u ons in het prachtige heuvelland.


Onderweg werden we goed aangevuurd door de ploegsupporters die er een gezwinde wandeling van maakten.


Ondertussen was er een achtervolgende groep van een 10-tal ontstaan, die op een minuut bleven hangen. Op een ronde van het einde ontbond ik mijn duivels en waren we met 3 weg, enkel Bakker was nog bij ons. We moesten alles uit de kast halen om de 2 achter ons te houden. Op 4 km van het einde viel ik stelselmatig aan, Bakker had kunnen uitrusten in ons wiel maar moest altijd reageren. Maxime liet hem telkens het gat dichten.
We gingen dan maar naar een sprint: hierin won Maxime duidelijk voor Bakker en ik.


Christophe Noppe spurtte naar de 7e plaats en Glenn Cauwelier kon het peloton voor blijven. DJ-Matic content want we hadden er wel een echte ploegkoers van kunnen maken. Achteraf nog een portret van Peter Farazijn en zoon Maxime.



27 feb: Kuurne-Brussel-Kuurne UCI - 17e
Vandaag stond een grote opdracht te wachten op ons: 115 km met 6 hellingen. De ploeg bestond uit Evert, Maxime, Kenny, Miel en ikzelf. Jammer genoeg was alles niet zo als het moest zijn: dezelfde spijsverteringsproblemen als vorige week, al is er waarschijnlijk beterschap op komst voor mijn sinussen. 175 renners (van verschillende nationaliteiten) stonden klaar.
Na zo'n 6 km besloot ik mijn neus eens aan het venster te steken, enkel Bjarne Vanderbeken volgde, ik besefte dat ik nog geen krachten mocht verspillen en nam niet volledig over. Wat later werden we ingelopen.


Even verder reed er iemand tegen mij en viel. Het gevolg voor mij was dat ik kon niet meer kon schakelen. Ik moest van fiets wisselen en dat had slechte gevolgen: de fietspositie is iets anders (andere kadermaat), de fiets is minder goed en er zat maar 1 bidon in. Op Edelareberg zat ik weer vooraan. Ondertussen waren een sterke Daan Myngheer en Brecht Craeymeersch gaan vliegen. De volgende beklimming was de Kanarieberg, ook hier zat ik weer redelijk vooraan, maar ik voelde dat de benen slecht waren en dat de krampen opkwamen. Er kwam quasi geen afscheiding. Het was wachten tot de Kruisberg, ervoor moest ik door 2 maneuvers 40 plaatsen inhalen. Hier reden ze wel door en er kwam afscheiding.


Na de Trieu was alles in 2 stukken verdeeld,


maar in de afdaling kwam alles terug samen.
3 Fransen waren naar Craeymeersch en Myngheer gereden, ze hadden een minuut. Op Nokereberg was het bij mij niet meer te houden van de krampen; ik raakte boven op karakter en hield me nu gedeisd tot ik me beter voelde. Iedereen werd ingelopen behalve één Fransman, 13 anderen vervoegden hem en de beslissende ontsnapping was er gekomen. Bij het ingaan van de plaatselijke ronde voelde ik beterschap en op 6 km van de meet (op hetzelfde punt waar Tom Boonen aanviel) ga ik ook mijn kans. Ik naderde tot op 16 seconden, maar kon het in mijn eentje, tegen wind, niet klaren. Op 1 km kwam er versterking en we sprintten voor de 14e plaats tegen het naderende peloton. In die sprint werd ik 3e en zo 17e.


Joachim Vanreyten haalde het indrukwekkend voor Dylan van Groenewegen en Yannis Issaad. Paco Ghistelinck werd 5e.
Man van de koers Daan Myngheer 8e en Maxime werd verdienstelijk 12e. Slechts 9 Belgen in top 20.


Ondanks een mindere dag en wat pech kon ik toch een behoorlijk resultaat noteren.


19 feb: Lendelede - Clubkampioenschap - 1e
Het moment waarop men een hele winter gewacht had: de eerste koers. Deze ging voor ons door in Lendelede, er stonden zo'n 5 ploegen aan de start: naast DJ-Matic waren dat Tieltse renners, CT Droogenboom, CT Covemaecker en CR Force Wervik. In totaal 50 renners. De verwachtingen waren niet hoog gespannen: een hele maand verkouden en dan nog eens echt ziek vorige week, zorgden er voor dat ik zou moeten afwachten.
Toch is er het bizarre fenomeen dat ik tot nu toe altijd over superbenen beschik op het clubkampioenschap. Het was bitter koud en de regen was sterk aanwezig. In totaal moesten we zo'n 53 km afleggen.
Er werd afwachtend gestart, dit was mijn eerste koers bij een nieuwe categorie dus keek ik goed uit mijn ogen de eerste 2 ronden. Deze werden gekenmerkt door ontsnappingen die niet ver droegen. In de derde ronde dan trekken een 4-tal erop uit, Allessandro Soenens, Glenn Cauwelier, Cedric Verbeken en Jelle Rutsaert. Er kwam niet direct reactie en ik besloot dan maar 2 ronden later de kloof te dichten. Ploegmaat Thibault Declercq was blijven hangen op 100 m en we reden er naar toe. We draaien goed rond,


maar we konden toch niet verhinderen dat ongeveer 6 ronden voor het einde een 10-tal renners kwamen aansluiten. De regen was ondertussen harder beginnen kletteren en de vingers werden gevoelloos. Met die 15 werd er slag om slinger gedemarreerd. Van de ploeg uit werd wel gezegd dat we er zeker moesten van zijn dat er een rooie zou winnen.
Eerst ging Soenens nog eens demarreren, Maxime, Kenny Bouvry en ikzelf volgden. We werden ingelopen, maar een ronde later was het toch onvermijdelijk: Kenny, Maxime en ikzelf reden weg. Enkel Thibaut Vandekerkhove (Tielt) maakte nog de sprong.

Op een ronde van het einde besloot ik aan te vallen. Thibaut was al tevreden met zijn titel van clubkampioen en Maxime en Kenny stopten voorbeeldig af. Dank daarvoor! Na een korte solo van één ronde kon ik de overwinning binnenhalen.


Maxime was op 20" 2de, Kenny 3e (zo haalden we een triple), Thibaut 4e en Thibaut (Declerck) die terugkwam knap 5e. Toch moet het wat gerelativeerd worden, de concurrentie van 2de jaars was niet zo sterk (sommigen waren vandaag minder) en de sterkste ploegen waren er ook niet. Maar het seizoen is toch al goed ingezet.
Na de westrijd werd nog even zot gedaan in het clublokaal met sponsor en lokaaluitbater.